چرا کارگران با سوزاندن زباله‌ها مخالف هستند؟
میلیون‌ها کارگر در اندونزی و شرق آسیا در مشاغل غیررسمی و بدون قراردادی فعال هستند که در حوزه جمع‌آوری زباله و بازیافت آن مشغول به کار هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از مجله تایمز برابری، به گفته پریس پولی لنگ کونگ (رئیس اتحادیه جمع‌آوران زباله اندونزی) جمع‌آوران و بازیافت‌کنندگان زباله، با دستمزدی اندک سخت کار می‌کنند. این کارگران ابزار مدیریت بحران رشد زباله در جنوب شرق آسیا از طریق جداسازی و ایجاد ارزش اقتصادی برای زباله‌های قابل بازیافت، محسوب می‌شوند.
پریس می‌گوید: پسماندگیران افرادی متخصص در کار خود هستند. آن‌ها به تنهایی بحران زباله‌ها در جنوب شرق آسیا را کاهش داده‌اند. اما دولت اندونزی به دنبال توانمندسازی جمع کننده‌های زباله یا گسترش سیستم‌های بازیافت و استفاده مجدد برای حل مشکل زباله در این کشور نیست. در عوض، به دنبال فناوری است که مدت‌ها در اروپا، ژاپن و کره جنوبی استفاده می‌شود: سوزاندن یا تبدیل زباله به انرژی! این فناوری از دمای بالا برای سوزاندن زباله‌ها، کاهش جرم آن‌ها و تولید الکتریسیته استفاده می‌کند - و گسترش آن کارگران تجمیع و تفکیک و بازیافت زباله را نگران می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: اگر دولت‌ها یک زباله سوز تولیدکننده انرژی بسازند، در واقع پول هدر داده و بهتر است از این پول برای کمک به جمع‌کننده‌های زباله برای رفاه بیشتر استفاده کنند.
مقامات رسمی در بخش دولتی اندونزی برای استفاده از سوزاندن زباله در سراسر کشور فشار می‌آورند و رئیس‌جمهور (جوکو ویدودو) در سال ۲۰۱۸ مقررات ریاست جمهوری را برای تسریع استقرار آن در ۱۲ شهر بزرگ در سراسر کشور امضا کرد. در حال حاضر در حومه جاکارتا (پایتخت اندونزی) بکاسی و در دومین شهر بزرگ کشور، سورابایا، با چندین شهر دیگر در حال فعالیت هستند.
اندونزی تنها نیست. در تایلند، فیلیپین و بنگلادش و کوالالامپور پایتخت کشور مالزی، دولت‌ها و سرمایه‌گذاران توسعه (از جمله بانک توسعه آسیا، آژانس همکاری بین‌المللی ژاپن، و موسسه صنعت و فناوری محیط‌زیست کره جنوبی) در سوزاندن زباله سود می‌برند. آن‌ها شرکت‌های سوزاندن زباله را به عنوان راه‌حلی برای چالش‌های مدیریت زباله در سراسر منطقه معرفی می‌کنند.
بر اساس اطلاعات جمع آوری شده توسط تایمز برابری، تاکنون در جنوب شرق آسیا حداقل ۳۰ زباله سوز تازه افتتاح شده یا در دست ساخت است، اما برای جمع کنندگان زباله، نگرانی‌های عمده‌ای در مورد از دست دادن بالقوه شغل و معیشت وجود دارد.
کبیر آرورا (هماهنگ‌کننده اتحاد جهانی جمع‌آوران زباله) می‌گوید: حتی اگر برنامه‌ای برای مشارکت جمع‌آوران زباله دارید، تنها می‌توانید درصد بسیار کمی از نیروی کار موجود را درگیر کنید. سال گذشته به صورت نمادین بخشی از این کارگران در اندونزی تجمعی کردند و در آن نمایش‌ها و پرفورمنس‌هایی نمایشی نیز اجرا کردند.
آرورا تصریح می‌کند: این واقعیت نگران کننده است که زباله سوزها برای کارکرد موثر به زباله‌های پرکالری نیاز دارند که در آسیای جنوب شرقی بیشتر پلاستیک است - یکی از موادی که جمع کننده‌های زباله می‌توانند برای بازیافت برای تولید درآمد جمع آوری کنند.
آرورا می‌گوید: وقتی کارخانه‌های زباله‌سوز راه‌اندازی می‌کنید، معیشت جمع‌کنندگان زباله را می‌دزدید. این درحالی است که وقتی زباله قابل بازیافت را می‌سوزانید، و تبدیل به انرژی می‌کنید، علاوه بر آسیب زدن به محیط زیست و آلوده کردن شدید هوا با دودهای مضر ناشی از سوختن زباله شده‌اید که ارزش افزوده قابل دسترس برای بازیافت زباله را نخواهید داشت.
وی اضافه می‌کند: وقتی شروع به سوزاندن زباله می‌کنید، در نهایت به زباله‌های قابل احتراق و موادی مانند بطری‌های PET، پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) و پلی پروپیلن نیاز دارید. اینها مواد بسیار قابل احتراق هستند و همچنین ارزش بسیار بالایی در بازار دارند که با سوزاندن زباله‌ها از بین می‌روند.
اعضای اتحادیه جمع‌آوران و بازیافت‌کنندگان زباله جنوب شرق آسیا، نگرانی‌های زیست‌محیطی را نیز در نظر گرفتند. زباله‌سوزها مقادیر بالایی از انتشار گازهای گلخانه‌ای، از جمله دی‌اوکسین‌های سمی و زباله‌های خاکسترساز سرطان‌زا را تولید می‌کنند. یک انجمن علمی شیمی‌پژوهی در اندونزی به نام IPI حاضر به تایید ادعاهای علمی این اتحادیه شده‌است.
آرورا می‌گوید: ما با سوزاندن مخالفیم…علاوه بر خطر بیکاری انبوهی از کارگران که باید از حالت غیر رسمی به قراردادی و رسمی تبدیل شوند، لازم است بگوییم سوزاندن زباله این بهترین راه برای مقابله با زباله‌ها نیست؛ خواه زباله‌های پلاستیکی یا هر نوع زباله‌ای باشد.
با این حال، در خود ژاپن که بیش از ۱۰۰۰ کارخانه زباله سوز دارد، کارگران از طریق اتحادیه‌های کارگری شناخته شده نقش فعال‌تری در این سیستم ایفا می‌کنند. در توکیوی بزرگ، ۲۱ زباله سوز در حال فعالیت هستند که تا ۲.۷ میلیون تن زباله مصرف می‌کنند ولی تنها ۱۳۰۴ مگاوات برق تولید می‌کنند!
این شیوه که به بهانه نبود زمین کافی برای دفن زباله انجام می‌شود، در ژاپن مخالفانی دارد. به گفته یوشیکاتسو نیشیمورا (تکنسین زباله سوز و یکی از اعضای کمیته اجرایی اتحادیه کارگران بهداشت توکیو در ژاپن) اتحادیه‌های کارگری نقشی کلیدی در بهبود شرایط ایمنی در کنترل زباله‌ها در ژاپن ایفا کرده‌اند.
نیشیمورا می‌گوید: کارگران تجمیع و بازیافت زباله یکی از مفیدترین کارگران جهان هستند. اگر به مدیریت زباله و بازیافت آن توجه نکنید، آن‌ها به راحتی می‌توانند مردم را قربانی کنند و وقتی سود را در اولویت قرار دهید و این می‌تواند به قیمت جان کارگران و مردم عادی (در اثر استنشاق سموم ناشی از سوختن و یا ورود شیرآبه‌های زباله‌ها به آب‌های زیرسطحی در هنگام دفن زباله) تمام شود.
