نگاهی به بازگشایی برخی خطوط؛
«پلی اکریل» سرِ پا می‌شود؟
حالا که یک چراغ کارخانه روشن شده، امیدواریم این مسیر ادامه دار باشد، امیدواریم حمایت کنند تا همه چراغ‌ها روشن شوند؛ تا به زودی تمام کارخانه را نورانی ببینیم…
به گزارش خبرنگار ایلنا، شرکت پلی اکریل اصفهان، تاریخی بسیار طولانی دارد. این کارخانه درواقع، شناسنامه و برگه هویتِ صنعت نساجی ایران است. کارگران این کارخانه بیش از سه سال است که در نگرانی مدام برای آینده و سرنوشت خود و خطوط تولید به سر می‌برند؛ اما به نظر می‌رسد در روزهای ابتدایی اردیبهشت، روشن شدن یک چراغ در این کارخانه، دل‌ها را هم تا حدودی روشن و به آینده امیدوار کرده است.
کارخانه پلی‌اکریل در اصفهان با بیش از چهار دهه فعالیت و اشتغالزایی دست‌کم حدود یکهزار و ۸۰۰ نفر، مادر صنعت نساجی کشور به شمار می‌آید؛ مهمترین تولیدات این کارخانه، الیاف اکریلیک، نخ و الیاف پلی‌استر است که به عنوان مواد اولیه در شرکت‌های نساجی و تولید فرش و پتو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این مجموعه بزرگ صنعتی در سال‌های گذشته دچار مشکلات مالی و در سال‌های ۹۵ و ۹۶ خطوط تولید آن متوقف شد؛ بعد از توقف خطوط تولید، کارگران برای مدتی حدود یکسال به بیمه بیکاری معرفی شدند و درهای کارخانه را بستند اما بعد از آن، تعدادی از خطوط تولیدی آن از سال ۹۶ فعال شد و کارگران به سر کار بازگشتند.
در بیش از سه سالی که از فعال شدن مجدد برخی از خطوط تولیدی کارخانه پلی‌اکریل، گذشت و با وجودی که برخی از مسائل مانند پرداخت حقوق به کارگران حل شد اما همچنان این شرکت با برخی مشکلات مانند تامین مواد اولیه، بدهی‌های انباشته و موضوع مالکیت مواجه بود.
یک مشکل بزرگ دیگر، فعال نبودن خطوط تولید اکریلیک یک و دو بود؛ شرکت عظیمِ پلی اکریل از سه مجموعه‌ی «پلی استر»، «اکریلیک یک» و «اکریلیک دو» تشکیل شده که بعد از بازگشایی مجدد، دو بخش آخر به دلیل عدم تامین مواد اولیه و مشکلات ساختاری دیگر، همچنان غیرفعال باقی ماندند.
در مردادماه ۹۹، معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع استانداری اصفهان گفت: با دستور استاندار اصفهان در سال گذشته گروه ویژه‌ای برای بررسی مسائل و مشکلات پلی‌اکریل در استانداری تشکیل شد تا تصمیم‌هایی برای رفع آن‌ها و برنامه‌ریزی برای حداکثر بهره‌وری از کارخانه گرفته شود.
اما علیرغم ایجاد کارگروه‌های متعدد و نشست‌های فراوان، همچنان دو بخش کارخانه غیرفعال باقی ماندند تا به اردیبهشت ۱۴۰۱ رسیدیم؛ ضمن اینکه در این مدت، تمام کارگران ثابت این کارخانه سر کار حاضر می‌شدند و به گفته‌ی فعالان کارگری، حقوق و دستمزد آن‌ها هرچند گاهاً با کمی تاخیر، همواره پرداخت می‌شد.
اما در نهایت، ششم اردیبهشت ماه امسال، بعد از مدت‌ها انتظار و دل نگرانی کارگران، کارخانه اکریلیک ۲ پلی اکریل ایران با حضور جمعی از مقامات استانی بعد از چند سال توقف دوباره راه‌اندازی شد. کارگران در این رابطه می‌گویند: یکی از خطوط اکریلیک ۲ با ظرفیت روزانه ۵۰ تن راه اندازی شده است؛ اکریلیک دو، دو خط دارد، که یکی هنوز غیرفعال است؛ وعده داده‌اند برج شش امسال، آن خط دیگر را نیز فعال کنند تا بخش اکریلیک دو به ظرفیت کامل برسد؛ قرار است همین اتفاق برای اکریلیک یک هم رخ بدهد؛ امیدواریم به این وعده‌ها عمل کنند و قبل از فرارسیدن نیمه دوم سال جاری، شاهد بازگشایی کلیه خطوط تولید کارخانه و فعالیت با تمام ظرفیت ممکن باشیم.
کارگران تصاویری از خطوط تولیدِ بازگشایی شده فرستاده اند؛ تصاویری که نشان می‌دهد، اگر مسئولان حمایت کنند، راه رشد و شکوفایی بسته نیست…
عصر هفتم اردیبهشت، در مراسمی که به عنوان راه اندازی کارخانه برگزار شده بود، مدیرعامل شرکت پلی اکریل گفت: طی سه ماه گذشته از زمان فعالیتم در این شرکت، خوشبختانه کارگران این مجموعه در سخت‌ترین شرایط پلی اکریل ماندند و امروز در کمتر از سه ماه این واحد را دوباره راه‌اندازی کردیم.
سیدمحمد کاظمی با بیان اینکه شرکت پلی اکریل از ۱۳۵۳ تاسیس و در سال ۵۷ با تولید دو کارخانه اکریلیک و پلی استر فعالیت خود را آغاز کرد، افزود: ظرفیت سالانه قابل دسترس کارخانه اکریلیک یک ۲۱ هزار تن، واحد اکریلیک ۲.۳۴ هزار و ۵۰۰ تن، شرکت دی‌ام تی با ظرفیت تولید سالانه ۶۶ هزار تن، ۴۰ هزار تن نخ است.
وی با بیان اینکه کارخانه اکریلیک یک از سال ۹۵ تاکنون تولیدی نداشته و کارخانه اکریلیک ۲، از ۱۶ درصد تولید از سال ۹۸، به هشت درصد در سال ۹۹ رسیده و تولید این کارخانه نیز در سال ۱۴۰۰ متوقف بوده است، گفت: البته از سال ۹۵ تا به امروز کارخانه پلی استر با داشتن مواد اولیه در داخل فعال بوده است.
به گفته مدیران کارخانه، اگر پلی اکریل به ظرفیت کامل برسد، می‌تواند حدود ۳۰ درصد نیاز کشور را تامین کند؛ این اتفاق، گام بسیار بلندی در جهت خودکفایی ملی و رونق تولید خواهد بود؛ و حالا تمام دغدغه و نگرانی پرسنل این کارخانه و فعالان کارگری آن، تحقق کامل وعده‌ها و بازگشایی تمام خطوط تولید، در ماه‌های پیش روست، در همین بهار و تابستانی که در پیش داریم.
یکی از کارگران قدیمی و باسابقه‌ی این شرکت در این رابطه می‌گوید: پرسنل پلی اکریل در این چند سال، سختی‌های بسیار کشیدند؛ مرارت‌هایی که انگار تمامی نداشت؛ مدام می‌گفتند مواد اولیه نیست، ارز نیست، نمی‌شود… حالا که یک چراغ کارخانه روشن شده، امیدواریم این مسیر ادامه دار باشد، امیدواریم حمایت کنند تا همه چراغ‌ها روشن شوند؛ تا به زودی تمام کارخانه را نورانی ببینیم…
