پرستارانی که فقط ۴۸۰ هزار تومان درآمد دارند!

به گزارش خبرنگار ایلنا، «رفع تبعیض شغلی» به خصوص در زیرمجموعه‌های دولت مانند وزارت بهداشت، وزارت نفت و آموزش و پرورش، یکی از مهم‌ترین مطالبات فعالان کارگری‌ست.

در سال‌های گذشته با رواج پارادایمِ «بی‌ثبات کاری» در زیرمجموعه‌های دولت، انواع و اقسام قراردادهای شغلی به وجود آمده‌ است و به تدریج، فاصله و تمایز میان نیروی کار رسمی و نیروی کار غیررسمی، موقتی یا پیمانکاری، افزایش گرفته است؛ این در حالیست که براساس تصریحات قانون کار و مقاوله‌نامه‌های بنیادین سازمان بین‌المللی کار، رعایتِ الزامِ «کار یکسان-مزد یکسان» چون و چرا بردار نیست و دولت‌ها ملزم به اجرای این الزام هستند.

در این میان، هادی رضازاده (دبیر اجرایی خانه کارگر آمل) از وجود پرستارانی در بابل خبر می‌دهد که تحت عنوان طرحِ هشتاد و نه روزه – نه حتی نود روزه- مشغول به کار هستند.

وی با بیان اینکه این پرستاران در بیمارستان‌های مختلف دولتی کار می‌کنند و با آنها فقط برای ۸۹ روز قرارداد می‌بندند تا مجبور به بیمه کردن آنها نشوند، در مورد شرایط کاری این پرستاران می‌گوید: اینها صد ساعت در ماه، کار می‌کنند که مانند پرستاران عادی، شیفت و ساعات کاری در شب نیز به آنها تعلق می‌گیرد اما متاسفانه به اینها فقط ماهی ۷۰۰ هزار تومان حقوق می‌دهند!

او ادامه می‌دهد: از این ۷۰۰ تومان، ۲۰۰ و خرده‌ای برای بیمه کسر می‌شود؛ در نتیجه، در نهایت برای این پرستاران فقط ماهی ۴۸۰ هزار تومان می‌ماند؛ بیش از ۵۰ درصد این پرستاران، ساکنِ روستاهای اطراف بابل هستند و باید روزانه هزینه کرایه‌ی رفت و برگشت بپردازند و با توجه به افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل، در واقع همه این ۴۸۰ هزار تومان را باید پای کرایه ماشین بدهند و دیگر چیزی برای آنها نمی‌ماند! در واقع می‌توان گفت آنها برای صفر هزار تومان کار می‌کنند!

به گفته‌ی رضازاده، این پرستاران از فرط ناچاری و از آنجا که شغل مناسب نیست، مجبور شده‌اند به این شیوه کار کردن تن بدهند.

او تاکید می‌کند: این پرستاران در وضعیت بسیار بد شغلی و معیشتی قرار دارند و مسئولان باید به این مساله رسیدگی کنند.