چرا کارگران و بازنشستگان مریوانی یارانه «حمایت معیشتی» نگرفتند؟ / کارگران خباز از فرط ناچاری "کولبری" می‌کنند

به گزارش خبرنگار ایلنا، آنهایی که نان سر سفره‌های مردم می‌گذارند، خودشان در پیچ‌وخمِ «نان درآوردن» برای خانواده‌هایشان درمانده‌اند؛ کارگران خباز سال‌هاست که از افزایش متداول دستمزدها که هر ساله برای سایر کارگران کشور اتفاق می‌افتد محرومند و براساس یک عرف غیرقانونی و ناخوشایند، باید منتظرِ «گران شدنِ نان» بمانند تا دستمزدشان به تبع آن چند درصدی افزایش یابد.

در اوضاع و احوال فعلی اقتصادی، این کارگران نگرانی‌های بیشتری تجربه می‌کنند؛ وقتی که به گفته‌ی پژوهشگران اقتصاد از جمله احسان سلطانی، در بازه زمانی ۹۶ تا امروز، قیمت تمامی کالاها و خدمات به طور متوسط سه برابر افزایش یافته و این روند قرار است تداوم داشته باشد، چگونه قرار است کارگران خباز به خصوص در مناطق کم‌برخوردارتر مثل استان کردستان با دستمزد دو سال قبل سر کنند؟ چرا قدرت چانه‌زنی جمعی کارگران نانوایی‌ها تا آن اندازه افزایش نیافته که بتوانند کارفرمایان را وادار به یک پیمانِ دسته‌جمعی مطلوب نمایند؛ پیمانی که منافع حداقلی کارگرانی که ساعت‌ها پای تنورهای نانوایی‌ها می‌ایستند، در آن منظور شده باشد؟!

عبدالله بلواسی، فعال صنفی کارگران خباز مریوان در استان کردستان است. او در ارتباط با معیشت کارگران خباز در استان کردستان می‌گوید: هشت ماه از سال ۹۸ گذشته ولی کارگران خباز در استان کردستان همچنان با دستمزدِ دو سال قبل کار می‌کنند. این درحالیست که به گفته‌ی تمام کارشناسان اقتصادی، تورم در سال جاری به بالای ۴۰ درصد رسیده است. سوال ما از مسئولان این است که چگونه این کارگران  با دستمزد دو سال قبل، از پس هزینه‌های افزایش‌یافته‌ی زندگی بربیایند؟! آیا چنین چیزی اصلاً امکان‌پذیر است؟!

همه کارگران کشور مخالف افزایشِ قیمتِ اصلی‌ترین قلم سفره‌های خانوار یعنی «نان» هستند

بلواسی با درهم‌تنیدگی بحث دستمزد خبازان و گرانی نان مخالف است: طی چند هفته گذشته در برخی استان‌های کشور با گران شدن نان، دستمزد کارگران خباز هم افزایش یافت اما در کردستان این اتفاق نیفتاد. چندین سال است افزایش دستمزد کارگران خباز، به‌ناحق و غیرقانونی، به افزایش قیمت نان منوط شده است  و هر چند سال یکبار، نان گران می‌شود و به تبع آن، دستمزد کارگران نانوایی‌ها افزایش می‌یابد اما متضرر اصلی گرانی نانِ خود کارگران و از جمله کارگران خباز هستند.

او تاکید می‌کند: همه کارگران کشور مخالف افزایشِ قیمتِ اصلی‌ترین قلم سفره‌های خانوار یعنی «نان» هستند؛ دولت باید از راه‌های دیگر ازجمله «بن‌های کارگری» پایین بودن دستمزد کارگران خباز را جبران کند و قدرت خرید آنها را افزایش دهد.

با افزایش ناگهانی قیمت بنزین، چند صد هزار تومان به هزینه‌های زندگی کارگران افزوده شده است

بلواسی به گرانی بنزین به عنوان یک نگرانی جدید برای کارگران کم‌درآمد اشاره می‌کند: با افزایش ناگهانی قیمت بنزین، چند صد هزار تومان به هزینه‌های زندگی کارگران افزوده شده است و با این حساب، کارگران خباز کردستانی و مریوانی بیش از همیشه از قطار معیشت و زندگی شرافتمندانه جا می‌مانند.

دستمزد کارگران خباز مریوانی چقدر است؛ بلواسی می‌گوید: بیشتر کارگران خباز مریوان روزانه بین ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان دستمزد می‌گیرند و این مبلغ ناچیز، کفاف هزینه‌های یک زندگی بخورونمیر را نمی‌دهد؛ به همین دلیل است که بیشتر این کارگران ناچار می شوند به «کولبری» روی بیاورند.

کارگر خبازی که در راه کولبری جان خود را از دست داد

او خطاب به مسئولان می‌گوید: کارگران و بازنشستگانِ خباز مریوان مجبور به روی آوردن به شغل نامقدس و نامطلوب کولبری شده‌اند؛ حتی در این راه جان خود را از دست می‌دهند. برای نمونه، پارسال یک کارگر خباز به اسمِ «ناصر بانوچ» در راه کولبری جان خود را از دست داد و خانواده‌اش بی‌سرپرست ماندند. اینجا کردستان است و به لطف و تدبیر مسئولان، کولبری شغل محسوب می‌شود؛ این درحالیست که در نهادها و موسسات مختلف کشور، میلیاردها تومان حیف و میل می‌شود، حتی به صندوق و سرمایه کارگران یعنی تامین اجتماعی نیز رحم نمی‌شود و آن را زمین می‌زنند و قصد دارند همه سرمایه‌های آن را متعلق به خود کنند.

نماینده کارگران خباز مریوان به «حمایت‌های معیشتی» و یارانه گرانی بنزین هم اشاره می‌کند؛ یارانه‌ای که به گفته‌ی او خیلی از نیازمندان و کارگران مریوان تا به امروز، آن را نگرفته‌اند.

بلواسی می‌گوید: پس از گران کردن ناگهانی بنزین، وعده دادند درآمد حاصله از گرانی بنزین را به ۶۰ میلیون نیازمند ایرانی می‌دهند اما تا امروز اینگونه نشده است؛ من خودم کارگر بازنشسته‌ی خباز هستم و این پول را دریافت نکرده‌ام؛ خیلی‌های دیگر هم مثل منِ کارگر در همین شهرستان مریوان از حمایت دولت بی‌نصیب مانده‌اند. به نظر می‌رسد تعداد زیادی از کارگران و بازنشستگان، جزو آمار ۶۰ میلیونیِ نیازمندان دولت نیستند یا دولت، آمار واقعی کارگران و بازنشستگان کشور را ندارد!

تشکل‌های کارگری و مطالبه‌گری فعالان را فرصت بدانند نه تهدید

او در ادامه می‌گوید: نان سفره‌ی مسئولان، حاصل دسترنج کارگرانی‌ست که خودشان نانی در سفره ندارند؛ مسئولان باید برای برون‌رفت از این شرایط و حمایت از این زحمتکشانِ بی‌بضاعت، چاره‌ای بیاندیشند. این کار میسر نمی‌شود مگر اینکه کارگران اجازه تشکل‌یابی مستقل، چانه‌زنی موثر جمعی و دفاع از مطالبات برحق و قانونی خود  را داشته باشند؛ اعتراض، حق کارگران است و باید صدای اعتراض کارگران در بخش‌های مختلف شنیده شود. باید تشکل‌های کارگری و مطالبه‌گری فعالان کارگری را فرصت بدانند نه تهدید.

نماینده کارگران نانوایی‌ها در شهرستان مرحوم مریوان معتقد است راه‌حل افزایش عادلانه دستمزد کارگران خباز و حل مشکلات این قشر محروم، حمایت واقعی از ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و گفتگو با نمایندگان واقعی کارگران است؛ در غیر این صورت، دور باطلِ ناکامی معیشتی همچنان تداوم خواهد داشت.