در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
نظام‌های آموزشی کشور به نیازهای سازمانی توجه نمی‌کنند/منابع انسانی یکی از اصلی‌ترین سرمایه‌های هر سازمان هستند
رئیس امور مطالعات نظام‌ها و فناوری‌های مدیریتی سازمان اداری و استخدامی کشور گفت: امنیت شغلی در جایگاه خودش در ایران به درستی استفاده نمی‌شود. نظام‌های آموزشی رسمی کشور مدعی تولید دانش و بی‌توجه به نیازهای سازمانی هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فقدان امنیت شغلی و نظام آموزشی کارآمد برای تربیت نیروی توانمند ازجمله مهم‌ترین معضلات سازمان‌ها و بنگاه‌های اقتصادی کشور است. مدیریت منابع انسانی ازجمله شاخه‌های رشته مدیریت است که در سال‌های اخیر در حال یافتن جایگاهی درخور در نظام آموزشی و هم‌چنین سازمانی کشور است اما به‌اعتقاد رحمت‌الله پاکدل (رئیس امور مطالعات نظام‌ها و فناوری‌های مدیریتی سازمان اداری و استخدامی کشور و عضو هیئت مدیره انجمن آموزش و توسعه منابع انسانی ایران) بسیاری از استانداردهای جهانی در زمینه مدیریت منابع انسانی در ایران هنوز رعایت نمی‌شود. در گفتگوی پیش‌رو، وی به معضلات و چالش‌های پیش‌روی مدیریت کارآمد نیروی انسانی پرداخته‌است.
گفته می‌شود در ایران 95درصد قراردادهای کار موقت هستند. این امر طبیعتا برای یک مدیر منابع انسانی چالشی بزرگ در مدیریت است چراکه برای بهره‌وری بالاتر نیروی کار و ارائه خدمات و تولید مانع ایجاد می‌کند. درواقع و در ابتدای امر، نیروی کار باید این احساس را داشته‌باشد که از کار دائم برخوردار است تا متعاقبا بتواند به بروز توانایی‌ها و خلاقیت‌های خود بپردازد. نظر شما چیست؟
واژه امنیت شغلی در دنیا در نظام‌های استخدامی و منابع انسانی به روش‌های مختلف پارت‌تایم و فول‌تایم، کوتاه‌مدت و بلندمدت وجود دارد که همه این‌ها در جای خودش، کاربرد دارد و مناسب است و بسته به نیاز سازمان‌ها و شرایط افراد، حذف و استخدام صورت می‌گیرد. متاسفانه این واژه در جایگاه خودش در ایران، به‌درستی استفاده نمی‌شود. در بخش دولتی وقتی کسی استخدام می‌شود، گفته می‌شود تا 30سال دیگر فرد استخدام‌شده در این شغل باقی خواهد ماند. اما در بخش خصوصی این‌گونه نیست و کاملا بالعکس است. بسته به نوع سازمان و شرایط کار، باید از چهار روش یادشده استفاده کرد.
اساسا آموزش عالی در ایران تا چه‌اندازه جوابگوی اهداف انجمن علمی آموزش و توسعه منابع انسانی است؟
باتوجه به مطالعاتی که در حوزه آموزش داشته‌ام، باید بگویم متاسفانه سیستم‌های آموزشی رسمی کشور در آموزش و پرورش، آموزش فنی و حرفه‌ای و آموزش عالی از نظام‌ها و شرایط محیطی سازمانی بسیار دور هستند. دانش‌آموختگان سیستم‌های آموزشی رسمی کشور معمولا مهارت و شایستگی موردنیاز برای فعالیت در بخش‌های دولتی و خصوصی را ندارند و دستگاه‌ها در جذب نیروی انسانی معمولا مشکل پیدا می‌کنند. شاهد این مدعا، آزمون‌های استخدامی است که افراد شایسته برای احراز شغل، نه مهارت‌های ورودی و نه مهارت‌های تکمیلی و اصلی را ندارند. البته نظام‌های آموزشی مدعی هستند که کار آنها تولید علم و دانش است و چندان به نیازهای سازمانی توجه نمی‌کنند. این شکاف در کشور ما بسیار مشهود است و یکی از معضلات نظام سازمانی کشور است.
باتوجه به تاکیداتی که بر حمایت از تولید داخلی و کالای ایرانی می‌شود، فکر می‌کنید منابع انسانی چه جایگاهی در ارتقای کیفیت کالاها و خدمات دارند؟
به‌صورت کلی، منابع انسانی یکی از اصلی‌ترین سرمایه‌های هر سازمان هستند و تاثیر بسیار زیادی را روی مساله تولید و کیفیت کالا دارند. البته در ابتدای امر باید بر روی منابع انسانی هر سازمانی سرمایه‌گذاری صورت گیرد. باید آنها را توانمند کرد، سپس با استفاده از تکنولوژی و روش‌های نوین می‌توان از آنها برای ارائه خدمات و تولیدات بهتر بهره جست.
