پای صحبت‌های کارگرانی که ماه‌هاست حقوق نگرفته‌اند؛
صد هزار تومان قرض کردم تا برای افطار خانواده نان و پیاز و گوجه فرنگی بخرم/ سوپرمارکت‌ها هم دیگر به کارگران شهرداری کوت عبدالله نسیه نمی‌دهند!
کارگران می‌گویند: حالا که یکی دو ماهه نمی‌توانند مطالبات ما را پرداخت کنند، ما چگونه باید زندگی کنیم؛ دیگر دست به دامان چه کسی شویم و به کجا پناه ببریم؛ لااقل مسئولان کشوری به میدان بیایند و با تامین نقدینگی مورد نیاز، زمینه پرداخت حقوق کارگران کوت عبدالله را فراهم کنند!
به گزارش خبرنگار ایلنا، در هفته‌های اخیر بعد از تعطیلات نوروز، کارگران کوت عبدالله بارها برای گرفتن حقوق مزدی عقب‌افتاده‌ی خود مطالبه‌گری کردند؛ آن‌ها به تک تک نهادهای مسئول مراجعه کردند و به هرکجا که دست‌شان می‌رسید، نامه نوشتند اما ظاهراً کسی صدای این کارگران را که بیش از سه ماه است دستمزد نگرفته‌اند و مزایای مزدی آن‌ها به تعویق افتاده است، نشنیده است.
کارگران شهرداری کوت عبدالله، زیرمجموعه کارون در خوزستان، حدود ۵۰۰ نفر هستند؛ آن‌ها این روزها نگرانی‌ها و دغدغه‌های بسیار دارند؛ این کارگران در تماس با ایلنا از استیصال خود و بی‌توجهی مسئولان انتقاد بسیار کردند.
درد دل‌های کارگران
یکی از این کارگران می‌گوید: با زبان روزه از فامیل، پول قرض کردم و رفتم گوجه، پیاز، سیب زمینی، خیار، بادمجان و میوه خریدم؛ دو روز است که چیزی خانه نداریم و من مجبور شدم صدتومان قرض کنم و برای افطار خرید کنم؛ آیا این درست است؛ چرا مسئولان صدای مظلومیت کارگران شهرداری کوت عبدالله را نمی‌شنوند؟!
ار قرار معلوم، نزدیک به دو سال است که این کارگران به پیمانکار واگذار شده‌اند؛ آن‌ها می‌گویند: در این مدت بارها پرداختِ حقوق به تعویق افتاده است؛ بارها لیست بیمه دیر رد شده و کارگران در دریافت خدمات درمانی با مشکل مواجه شده‌اند؛ مسئولان فرادستی نیز ظاهراً هیچ توجهی به مساله ندارند و کاری صورت نمی‌دهند.
یکی دیگر از کارگران این مجموعه می‌گوید: همه جارفتیم از دفتر امام جمعه بگیر تا فرمانداری کارون و استانداری خوزستان اما تا امروز هیچ نتیجه‌ای نگرفته‌ایم؛ می‌دانید وقتی یک کارگر کم‌درآمد سه یا چهار ماه حقوق نمی‌گیرد، چه اتفاقی برای زندگی‌اش می‌افتد؟! اگر زلزله بیاید از این وضعیت بهتر است!
او ادامه می‌دهد: قبل از انتخابات، کارگران زیادی را وارد مجموعه کردند و وعده کار دادند؛ حالا در پرداخت حقوق‌ها درمانده شده‌اند و نمی‌دانند چه بکنند؛ خشک و‌تر با هم در حال سوختن هستند!
به گفته او، مشخص نیست مقصر چه کسی است؛ پیمانکار، شهردار یا خود کارگران که زحمت می‌کشند و پول نمی‌گیرند!
این کارگر اضافه می‌کند: دیگر سوپرمارکت‌ها هم به ما کارگران شهرداری جنس نسیه نمی‌دهند! ما حتی برای آب شرب منزل‌مان مبالغ هنگفتی بدهکاریم! چرا فکری به حال ما نمی‌کنند؛ مگر ما خانواده و اهل و عیال نداریم؛ مگر ماه رمضان نباید برای سفره افطاری یک کیلو خرما بخریم؟!
حرف‌های شهردار
این انتقادات در حالی صورت می‌گیرد که داریوش دُر (شهردار کوت عبدالله) در گفتگو با ایلنا، با تأیید خبرِ معوقات مزدی کارگرانِ شهرداریِ کوت عبدالله گفت: ما حقوق هر ماه را به مقداری که توانسته‌ایم پرداخت کردیم. در حال حاضر برخی از کارگران سه ونیم ماه و باقیِ آن‌ها چهار ماه در مجموع معوقات مزدی دارند؛ یعنی سه ماه حقوق به علاوه‌ی عیدی و سنوات که هنوز پرداخت نشده است.
شهردار کوت عبدالله در پاسخ به این سوال که معوقات کارگران چه زمانی پرداخت خواهد شد، گفت: مبلغ این بدهی حدودا ۲۴ میلیارد تومان است و این برای ما هزینه‌ی سنگینی است. امکان اینکه در یک یا دو ماه آینده بتوان آن را پرداخت کرد وجود ندارد. اما با اقدامی که انجام دادیم شاید بتوان در یک بازه‌ی زمانیِ ۵ یا ۶ ماهه این بدهی را پرداخت کرد. البته به شرط آنکه ثبات اقتصادی بیشتری داشته باشم و مردم هم راغب به پرداخت عوارض خود باشند. اگر مردم عوارض بدهند ما می‌توانیم بدهی پیمانکاران و نیروها و پرسنلِ خود را پرداخت کنیم.
کارگران می‌گویند: حالا که یکی دو ماهه نمی‌توانند مطالبات ما را پرداخت کنند، ما چگونه باید زندگی کنیم؛ دیگر دست به دامان چه کسی شویم و به کجا پناه ببریم؛ لااقل مسئولان کشوری به میدان بیایند و با تامین نقدینگی مورد نیاز، زمینه پرداخت حقوق کارگران کوت عبدالله را فراهم کنند!
