محو شدن بازی‌های زیبا؛ این یوونتوس زشت!
حفظ وضعیت کنونی یا تغییر آن؟ این پرسشی است که مائوریتسیو ساری باید از خود بپرسد، چرا که فصل دارد وارد برهه حساس خود می‌شود و او باید تصمیمات مهمی بگیرد.
به گزارش ایلنا، ساری در ناپولی با سیستم 3-3-4 خود را به عنوان یک مربی تهاجمی مطرح کرد و در این تیم به این سیستم وفادار ماند و نتایج درخشانی گرفت.
در دوره ویدئوهای 20ثانیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی، ناپولی او محبوب این شبکه‌ها شده بود. او در چلسی هم همین روش ساریسیمو را پیاده کرد اما بازی‌های جذاب ناپولی در چلسی چندان تکرار نشد. ساریسیمو مانند آن ویدئوها، ناگهان ناپدید شد.
ساری در تابستان کاملاً قصد داشت از سیستم 3-3-4 در یوونتوس هم استفاده کند. آنها فصل را با این سیستم آغاز کردند. بهترین عملکرد یووه در این فصل 45 دقیقه نخست برابر ناپولی در ماه آگوست بود. آنها در نیمه دوم سه گل خوردند اما در نیمه اول تیم برتر میدان بودند و این نزدیک‌ترین عملکرد یوونتوس به ایده‌های ساری بود.
ساری به دلیل مصدومیت داگلاس کاستا به سیستم 2-1-3-4 روی آورد. ساری، کاستا را بسیار دوست دارد و ترجیح می‌دهد در صورت آمادگی، از او استفاده کند اما عضلات این بازیکن 29ساله برزیلی مانند شیشه شکننده است و او به دلیل مصدومیت‌های متعدد، دیدارهای زیادی را از دست داده است.
ساری به شکلی هوشمندانه به سرعت دریافت که پائولو دیبالا ویژگی‌های بازی در پست بال راست یا چپ را ندارد و به همین دلیل سیستم را عوض کرد و دیبالا، فدریکو برناردسکی و آرون رمزی را در پست شماره 10 پشت سر کریستیانو رونالدو و گونسالو ایگواین بازی داد.
اما سیستم 2-1-3-4 که ساری در دوران حضورش در امپولی به کار می‌بست باعث شد که بازی یووه دچار مشکل شود. در این سیستم بازیکنان بیش از حد در میانه میدان متمرکز شدند و تیم نمی‌توانست به بازی عرض لازم را بدهد.
همه می‌گفتند رونالدو، ایگواین و دیبالا باید از همان ابتدا کنار هم بازی کنند اما ساری در انجام این کار تعلل کرد و سرانجام در هفته‌های پیش از کریسمس رو به استفاده همزمان از این سه نفر آورد. ایگواین و رونالدو از بازی کنار دیبالا لذت می‌بردند.
شاید برخی مربیان ایتالیایی بابت این موضوع حیرت‌زده شوند اما بازیکنان در کلاس جهانی معمولاً دوست دارند در کنار بازیکنی با ویژگی‌های شبیه به خودشان بازی کنند.
به نظر می‌رسید که داگلاس کاستا به آمادگی برگشته است. ساری به او در هر دیدار حدود 10 دقیقه بازی می‌داد و شاید قصد داشت به سیستم قبلی خود برگردد اما این بازیکن برزیلی بار دیگر مصدوم شد و اوضاع برگشت.
داگلاس کاستا هفته گذشته مقابل فیورنتینا در ترکیب ثابت قرار گرفت که این اولین حضور او در ترکیب از شهریور تاکنون بود. او جای دیبالا را گرفت و سیستم تیم هم 3-3-4 بود. اگر داگلاس کاستا آماده بماند، ساری می‌تواند از سیستم‌های مختلف استفاده کند و این چیزی است که بسیاری از تیم‌های اروپایی آرزویش را دارند. اگر او آماده نباشد، برناردسکی می‌تواند در آن پست بازی کند یا حتی خوان کوادرادو هم می‌تواند به آنجا برود. کوادرادو در پست مدافع کناری نتوانسته خیلی عالی باشد اما می‌تواند در پست بال به میدان برود.
اما آیا می‌توان سیستمی برای یک تیم در نظر گرفت که تنها در صورت آماده بودن یک بازیکن از آن استفاده خواهد شد؟ ساری حالا برنامه‌های A و B را دارد، ولی باید به برنامه C هم فکر کند.
منبع: فوتبال ایتالیا/ امت گیتس
