در مورد مدعی آبی‌رنگ لیگ؛ استقلال و دو افسوس

به گزارش ایلنا،استقلال واقعا زیبا بازی می‌کند و همه اهالی فوتبال از دیدن نمایش‌های آبی‌پوشان لذت می‌برند، اما این سبک بازی هزینه زیادی دارد. بازی با سه مدافع اگرچه تهاجمی‌تر است، اما در عین حال موقعیت‌های گل زیادی به تیم‌های حریف می‌دهد. مثلا جلوی پیکان هر بار بازیکنان این تیم رو به پاس‌های بلند پشت مدافعان آوردند، صاحب موقعیت گل شدند و ماشین‌سازی هم کم‌وبیش از همین حربه استفاده کرد.

بیخود نیست که استقلال با 17 گل خورده، بین 10 تیم اول جدول بدترین خط دفاعی را دارد. خبر بد این است که تیم‌ها با یک ساختار دفاعی ضعیف و ضربه‌پذیر، معمولا قهرمان نمی‌شوند. نمونه کلاسیکش هم قهرمان نشدن تیم سال اول برانکو که بهترین فوتبال را بازی می‌کرد، اما اسیر مشکلات دفاعی‌اش شد. استقلال با سبک بازی فعلی به همه تیم‌ها، حتی شاهین بوشهر موقعیت‌های فراوان گلزنی می‌دهد و وای به روزی که قرار باشد مهاجمان حریف قدر این فرصت‌ها را بدانند.

غیر از این اما نباید مساله ترک بسیار بدموقع ایران توسط استراماچونی را هم در معادلات مربوط به استقلال نادیده گرفت. شرایطی را تصور کنید که مربی ایتالیایی دو هفته بیشتر در ایران می‌ماند و پس از پشت سر گذاشتن دیدار با پیکان، شاهین بوشهر و ماشین‌سازی تبریز به کشورش برمی‌گشت.

او سپس بلافاصله پس از حضور در ایتالیا یا حتی قبل از ترک تهران می‌توانست در یک مصاحبه اعلام کند به خاطر عدم پایبندی استقلالی‌ها به تعهدات‌شان، قراردادش را به طور یکطرفه فسخ کرده است. در این صورت مسلما همان هیاهوی دو هفته قبل ایجاد می‌شد و دوباره صدر تا ذیل مقامات ورزشی و حتی غیرورزشی به دنبال رفع و رجوع مشکلات می‌رفتند. به این ترتیب، هم استقلال عملکرد بهتری در جمع‌آوری امتیازات می‌داشت و هم انتقادات فعلی از استراماچونی مطرح نمی‌شد.

واقعیت آن است که او با ترک بدهنگام تهران، پنج امتیاز کلیدی تیمش را به یغما برد؛ امتیازاتی که نه‌تنها در کورس فشرده قهرمانی می‌تواند جبران‌ناپذیر باشد، بلکه در صورت بازگشت احتمالی استراماچونی به ایران هم تا پایان فصل سوژه انتقادها از او خواهد شد و گاه و بیگاه موقعیتش را تضعیف می‌کند.