کار سخت سرمربی پیش از تورنمنت بزرگ؛ آبی‌های دوست داشتنی (به قلم آنتونی بارباگالو)
همین دو سال پیش بود که ایتالیا فرصت صعود به جام جهانی را از دست داد اما حالا روحیه پرشور در میان بسیاری از طرفداران ایتالیا زنده شده است.
به گزارش ایلنا، اوضاع به نحوی بود که انگار بازیکنان و طرفداران هرگز لبخندی به پهنای صورت نزده بودند. جای خالی پرچم‌ها و پیراهن‌های ایتالیا در جام جهانی روسیه حس می‌شد و طرفداران آتزوری حالا می‌توانند این پرچم‌ها را از کمدهایشان خارج کرده و آن را در یورو 2020 به نمایش بگذارند.
با آن که نگاه‌ها به تیم ملی ایتالیا مثبت شده اما روبرتو مانچینی می‌داند که ایتالیا برای آن که بتواند دوباره با قدرت‌های اروپا رقابت کند، چقدر کار پیش رو دارد. قهرمان چهار دوره جام جهانی سرانجام خط میانی سرزنده و خلاقی دارد و در این میان تنها نیاز به هافبک‌های بیشتری دارد تا مشکلی از نظر تعداد هافبک نداشته باشد اما معمای خط حمله، ترکیب خط دفاعی و ابهام در پست بال باید در دو دیدار باقی‌مانده از مقدماتی یورو و دیدارهای دوستانه سال آینده حل شوند.
از یورو 2012 که ماریو بالوتلی در خط حمله بسیار آماده بود زمان زیادی گذشته است و ایتالیا نتوانسته در این مدت مهاجم گل‌زنی پیدا کند. به جز بازی با لیختن‌اشتاین، اکثر گل‌های ایتالیا در مرحله مقدماتی را هافبک‌ها زده‌اند و این نشان می‌دهد که مانچینی چقدر مهاجم دارای شم گل‌زنی کم دارد.
امثال چیرو ایموبیله و کوین لازانیا در باشگاه‌هایشان عالی کار کرده‌اند اما هر دو نفر به محض آن که پیراهن لاجوردی را به تن می‌کنند، اعتماد به نفس‌شان کاهش می‌یابد. آندره‌آ بلوتی تنها مهاجمی است که توانسته سخت‌کوش باشد اما او هم نتوانسته در این تیم جایگاه خود را پیدا کند.
با بازگشت بالوتلی به سری آ، همه نگاه‌ها معطوف به عملکرد این بازیکن 29ساله در تیم تازه صعودکرده برشا خواهد بود. این مهاجم اهل پالرمو در چند بازی اخیر در سری آ پرنشاط بازی کرده، به‌ویژه در بازی برابر ناپولی در سان‌پائولو. با توجه به سنی که او دارد، این فصل آخرین فرصت او برای بازگشت به تیم ملی ایتالیا است. زمانی که او روی فرم باشد، به دلیل توانایی‌اش در نبردهای هوایی و قابلیت گل‌زنی‌اش، خطرناک‌ترین مهاجم ایتالیا است.
آلفردو دوناروما، دیگر مهاجم برشا هم باید فرصت حضور در تیم ملی را داشته باشد. این مهاجم اهل ناپل سال گذشته با 25 گل بهترین گل‌زن سری ب شد. بسیاری از منتقدان پیش از آغاز فصل 20-2019 عملکرد او را زیر سؤال برده بودند اما دوناروما پس از زدن چهار گل در هفت مسابقه، منتقدان را خاموش کرد. این آماری عالی برای بازیکنی است که به‌تازگی تجربه حضور در سری آ را پیدا کرده است.
بسیاری هم می‌گویند مویزه کین باید فرصت بیشتری برای درخشش در تیم ملی بزرگسالان داشته باشد. این مهاجم 19ساله در اواخر فصل گذشته خوش درخشید و چندین گل برای یوونتوس زد و در دیدارهای اول ایتالیا در مرحله مقدماتی یورو هم عالی عمل کرد.
اما او در بازی اخیر جوانان ایتالیا مقابل ایرلند اخراج شده و مشخص است که عملکرد او در این فصل ناامیدکننده بوده است. او با اورتون در لیگ برتر شروع خوبی نداشته و مانچینی ممکن است صبر کند تا اینکه او استمرار و تمرکز بالایی پیدا کند و سپس او را دعوت کند.
کناره میدان هم منطقه دیگری است که برای ایتالیا مشکل‌ساز است و مردان مانچینی در این منطقه گاهی خوب بوده‌اند و گاهی بد. تردیدی در توانایی‌های لورنتزو اینسینیه و فدریکو کیه‌زا نیست اما هر دو نفر گاهی استمرار لازم را ندارند و بازی‌شان منسجم نیست. فدریکو برناردسکی مقابل یونان عملکردی استثنایی داشت و این نشانه مثبتی است، هرچند که این بال یوونتوس در بسیاری از دیدارها در جریان بازی محو بوده است.
وینچنتزو گریفو بال دیگری است که کمتر به او پرداخته شده است اما مانچینی می‌تواند از او در کنار میدان به‌خوبی استفاده کند. او متولد آلمان است و والدینی ایتالیایی دارد و حالا در تیم فرایبورگ بازی می‌کند. پاس‌های محکم، سانترهای دقیق و توانایی او در ارسال ضربات ایستگاهی می‌تواند به سبک جدید فوتبال ایتالیا کمک کند. گریفو همان بازیکنی است که می‌تواند در صورت به میدان آمدن به جای کیه‌زا یا اینسینیه بلافاصله بدرخشد.
مانچینی همچنین می‌تواند به دومنیکو براردی فرصت بازی بدهد. او در ساسوئولو در پنج بازی پنج گل زده است. براردی می‌تواند در کنار میدان خوب باشد.
با مصدومیت شدید جورجیو کیه‌لینی از زانو، حالا بعید است که این بازیکن 35ساله در یورو 2020 بازی کند. به این ترتیب مانچینی باید خط دفاعی تیمش را تغییر دهد.
فرانچسکو آچربی از لاتزیو در کنار بونوچی عالی کار می‌کند اما آرماندو ایتزو هم مدافعی است که شایسته آن است که پیش از یورو به او فرصت داده شود. این ستاره تورینو می‌تواند هم در پست مدافع میانی بازی کند و هم مدافع کناری باشد. توانایی استثنایی او در حمله و در دفاع باعث شده که این بازیکن 27ساله یکی از باثبات‌ترین مدافعان سری آ باشد.
جیووانی دی‌لورنتزو از ناپولی هم مدافع دیگری است که مانچینی باید زیر نظر داشته باشد. این مدافع راست 26ساله در این فصل با ناپولی خوش درخشیده است. او در دفاع خونسردی بالایی دارد و می‌تواند بلافاصله به فاز حمله برود. ایتالیا در پست مدافع کناری مشکل دارد و باید دید که دی‌لورنتزو در صورتی که فرصتش را داشته باشد، چگونه در تیم ملی ایتالیا بازی خواهد کرد.
گتانو کاستروویلی و ساندرو تونالی هم دیگر بازیکنان آماده ایتالیا هستند که باید به آنها در تیم تهاجمی ایتالیا بازی داده شود. اگر این دو هافبک بااستعداد بتوانند همچنان در باشگاه‌هایشان خوب کار کنند، بی‌تردید می‌توانند خط میانی ایتالیا را هم تقویت کنند.
مانچینی بی‌تردید با آرایش تهاجمی 3-3-4، تیم ملی ایتالیا را تقویت کرده است اما حالا قسمت سخت کار او آغاز می‌شود. حالا زمان آن است که او چهره‌های جدیدی را در پست‌هایی که ایتالیا مشکل دارد امتحان کند، به‌ویژه در پست مهاجم مرکزی.
منبع: فوتبال ایتالیا
