زنوزی یا فروزان؟ چه کسی قهرمانی را از تراکتور گرفت؟

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، تراکتورسازی در دیدار مقابل ذوب آهن که روز گذشته در ورزشگاه فولادشهر اصفهان برگزار شد با شکست 2 بر صفر تیم تبریزی به پایان رسید.

این سومین شکست پیاپی شاگردان لیکنز در رقابت‌های لیگ برتر بود و تراکتوری‌ها بعد از برتری یک بر صفر مقابل صنعت نفت در هفته بیست و چهارم دیگر نتوانستند امتیازی دشت کنند و همین نتایج ضعیف آنها را عملاً از کورس قهرمانی خارج کرد.

این نتایج در حالی رقم خورد که 2 هفته قبل و پس از بررسی دیدارهای باقی مانده از 5 تیم مدعی قهرمانی بالای جدول خیلی از فوتبالدوستان و کارشناسان عقیده داشتند روی کاغذ شانس اصلی قهرمانی تراکتورسازی است چرا که هم در فرم مطلوبی قرار دارد و هم بازی‌هایش به نسبت سایرین آسان‌تر به نظر می‌رسد.

این در حالیست که تراکتورسازی در هفته بیست و چهارم و پس از پیروزی مقابل صنعت نفت تنها 2 امتیاز با صدر جدول فاصله داشت و آن زمان می‌شد پیش بینی کرد پرسپولیس در دیدارهای دشواری که مقابل سایپا، ذوب آهن و سپاهان دارد امتیاز از دست دهد و همین هم شد.

سرخپوشان پیروزی سختی با نتیجه 3-2 مقابل سایپا رقم زدند و چیزی نمانده بود امتیاز بدهند و در دو دیدار پیاپی با تیم‌های اصفهانی هم به دو تساوی صفر - صفر رضایت دادند و این بهترین فرصت برای رقبا خصوصاً تراکتورسازی بود تا صدر جدول را از چنگ شاگردان برانکو در بیاورد ولی در عمل اتفاق دیگری افتاد و نه تنها تراکتور به صدر جدول نزدیک نشد که فاصله دو امتیازی به 7 امتیاز افزایش پیدا کرد. دلیل این موضوع با بررسی از جنبه‌های مختلف به نتایج متفاوتی می‌رسد ولی شاید موردی که پررنگ‌تر از سایر موارد باشد، سو مدیریتی است که در تراکتور توی چشم می‌زند.

سرخ‌های تبریزی در رشت و مقابل سپیدرود اسیر مسائلی شدند که در نهایت شکست آنها را رقم زد و این باخت در کورس قهرمانی برای هواداران این تیم غیر قابل باور و پذیرشش سخت بود و همین موارد جوی احساسی و بدور از منطق را در میان تی‌تی‌ها به وجود آورد که طبیعی بود ولی همراهی مالک باشگاه تراکتورسازی روی موج احساسات هواداران و مدیریت کردن به واسطه جوسازی کانال‌های مجازی اتفاقی بود که قابل درک و پذیرش نبود.

محمدرضا زنوزی، مالک تراکتورسازی حتی صبر نکرد چند ساعت از بازی با سپیدرود بگذرد و در آرامش و به دور از هیاهو و جو سنگین پس از بازی در خصوص عملکرد بازیکنانش تصمیم بگیرد و بدون مشورت و حتی اطلاع رسانی کادرفنی و کادر مدیریتی تصمیمی کاملاً شخصی را اعمال کرد و پس از آن در اقدامی به مراتب مبتدیانه‌‌تر و ناشیانه‌تر روی آنتن زنده تلویزیون رفت و اتهامات غیر مستقیمی خطاب به گلر تیمش مطرح کرد که مطرح شدن آن هم جو سنگین و وحشتناکی را بیش از پیش علیه محسن فروزان ایجاد کرد که به معنای پایان کار او با تراکتورسازی پیش از رسیدگی به اتهامات وارد شده و حتی شنیدن توضیحات او بود و جوی سنگین و به شدت منفی هم در تیم ایجاد کرد که از بازی بعد اثرش را روی ساق‌های بی‌انگیزه بازیکنانش می‌شد دید.

علاوه بر اینها مشکل تراکتور نداشتن یک گلر آماده روی نیمکت هم بود. مالک تراکتورسازی که ادعا می‌کرد فروزان پیش از آمدن به تراکتورسازی مشکلاتی داشته و از این بابت از فدراسیون گلایه داشت که چرا مانع از حضور او در این تیم نشده، یک گلر مطمئن برای نیمکت تیمش نخرید که اگر احیاناً لازم شد روی نام محسن فروزان خط قرمز بکشد، بتواند جای خالی او را پر کند.

گلر دوم تراکتورسازی محمدرضا اخباری بود که آخرین بازی او را کمتر کسی به خاطر داشت و آخرین بازی خوب این بازیکن را احتمالاً خودش هم به یاد نمی‌آورد و مشخص بود توانایی ایستادن در دروازه تراکتورسازی و پذیرش این مسئولیت سنگین را ندارد.

همین موارد باعث شد تا تراکتورسازی 6 امتیاز بازی با پیکان و ذوب آهن را هم فدای شکست مقابل سپیدرود کند و این نه تنها نامش مدیریت بحران نیست که بیشتر دامن زدن به سمت بحران و شیرجه زدن در منطقه عمیق آن است.

شکست مقابل سپیدرود هرچقدر هم مشکل‌ساز بوده و برای تراکتور در کورس قهرمانی دردسر ایجاد کرده، تنها 3 امتیاز از این تیم گرفته است و با توجه به تساوی پرسپولیس در دو دیدار پیاپی مقابل ذوب آهن و سپاهان و اختلاف 7 امتیازی با تراکتورسازی می‌توان به این نتیجه رسید که تراکتورسازان با مدیریت درست تیم خود بعد از بازی با سپیدرود و شکست سنگین در این بازی می‌توانستند پیکان و ذوب‌آهنی که انگیزه صعود و سقوط در جدول ندارند را شکست داده و با این 6 امتیاز الان در فاصله یک امتیازی پرسپولیس بودند، یعنی یک امتیاز نزدیک‌تر از پایان هفته چهاردهم و شکست مقابل سپیدرود.

در این شرایط بود که نبرد با پرسپولیس در تبریز و در جهنمی که پرشورها در این ورزشگاه برای حریف ایجاد می‌کردند سرنوشت قهرمانی تراکتور را رقم می‌زد و این بازی در اوج حساسیت خودش فینال رقابت‌های لیگ برتر محسوب می‌شد و این فرصت را در اختیار شاگردان لیکنز قرار می‌داد تا با کسب هر 3 امتیاز بازی خانگی (مثل همان کاری که با دیگر مدعیان مثل پدیده، سپاهان و استقلال انجام دادند) به صدر جدول رسیده و 2 امتیاز فاصله با پرسپولیس ایجاد می‌کردند و ماموریتشان برای دو بازی پایانی فقط حفظ این اختلاف و جایگاه بود. این یعنی نخستین قهرمانی تاریخ باشگاه تراکتورسازی و آروزی دیرینه هواداران میلیونی این تیم.

شاید شکست مقابل ذوب آهن آخرین ترکش‌های مدیریت اشتباه تراکتورسازی نباشد چرا که از گوشه و کنار خبر می‌رسد عصبانیت و خشمی که بعد از شکست مقابل پیکان به واسطه همان تصمیمات اشتباه به هواداران تراکتورسازی وارد شد و باعث شد بازی به جنجال و آشوب کشیده شود احتمالا منجر به محرومیت آنها از حضور در بازی با پرسپولیس شده و با نبود پرشورها میزبانی تراکتورسازی از پرسپولیس هم کم اثر می‌شود و شانس نتیجه گرفتن به سمت شاگردان برانکو سنگینی می‌کند.

هواداران تراکتورسازی دیگر باید متوجه شده باشند که مشکل تیمشان محسن فروزان نبوده و برای از دست رفتن یک فرصت دیگر برای قهرمانی و نابود شدن یک فصل زحماتشان و حمایت‌هایشان در سرما و گرما باید از محمدرضا زنوزی عصبانی و ناراحت باشند تا گلری که حداقل در 6 امتیاز از دست رفته اخیر کوچکترین قصوری نداشته است.