ماجرای جذاب حضور لیونل مسی در آمریکا از زبان اسطوره انگلیسی
دیوید بکام از پیوستن مسی به اینتر میامی خوشحال است.
به کزارش ایلنا، دیوید بکام این روزها حسابی خوشحال است. تیمش بهترین بازیکن کره زمین را گرفته و حالا روندش صعودی شده. او در مصاحبه‌ای مفصل شرکت کرده و حرفهای جالبی زده است.
بکام در مورد امضای قرارداد با لیونل مسی گفته: «به نظرم امضای قرارداد با لیونل مسی فراتر از هر اتفاق ورزشی در تاریخ امریکا است. ضمن اینکه از لحاظ تجاری هم یکی از اتفاقات مهم ورزشی در دنیا محسوب می‌شود. آوردن لیونل مسی به اینتر میامی؛ تیمی که تازه ۳ سال از زمان تأسیس‌اش می‌گذرد، آن هم بعد از اینکه او جام جهانی را برده، کار بسیار بزرگی است.»
او خیلی روراست احساس‌اش در مورد داشتن شماره ۱۰ آرژانتین را هم بیان کرده: «هرگز فکرش را نمی‌کردم به عنوان مالک یک باشگاه، درست به من احساسی دست بدهد که زمان بازی کردن آن را تجربه کرده بودم. وقتی تلفنم زنگ خورد و گفته شد کار با مسی تمام شده، دقیقاً همان حس زمان بازی کردن در اولدترافورد یا ومبلی به من دست می‌داد. برای در اختیار داشتن بهترین بازیکنی که دنیای فوتبال به چشم دیده در همه جهات مبارزه کرده و برنده شدیم.»
و بعد ماجرای داشتن مسی را تعریف کرده: «همه چیز از یک لیوان نوشیدنی سر میز شام شروع شد. رو به خورخه (شریک بکام در اینتر میامی) کردم و گفتم نیاز داریم روزی مسی در تیم ما بازی کند. احتمالاً این حرف را در یکی از همان نخستین دیدارهای‌مان زدم و از همان موقع در گوشه ذهنم باقی مانده بود. فکر می‌کنم مالک هر تیم ورزشی دقیقاً به یک چیز فکر می‌کند؛ می‌خواهم بهترین بازیکنان دنیا را به تیمم بیاورم. همه موفق به انجام چنین کاری نمی‌شوند اما ما سر میز شام به خودمان گفتیم اگر بتوانیم مسی را به اینجا بکشانیم، هم برای بازارمان خوب است، هم برای هواداران‌مان در این گوشه دنیا. قاعدتاً در این زمینه، کسی بهتر از او وجود نداشت. سال 2019 پنهانی سوار هواپیما شدیم و از لندن به بارسلونا رفتیم. در آنجا در یک هتل به دیدار خورخه مسی (پدر و مدیربرنامه‌های لئو) رفتیم و مذاکرات اولیه را شروع کردیم. مذاکره صادقانه و ساده بود. به او گفتیم دوست داریم پسرت یک روز در تیم ما بازی کند. گفتیم، می‌دانیم هنوز وقتش نرسیده اما واقعاً می‌خواهیم یک روز لئو در میامی به میدان برود.»
و بعد هم اینجوری ماجرای راضی شدن لیونل را شرح داده: «فکر می‌کنم چیزی که به لئو در این زمینه کمک کرد، دیدن دوران حرفهای من بود. وقتی به لیگ امریکا رفتم 32 سال داشتم و از رئال مادرید جدا شده بودم. آن زمان خیلی‌ها از من انتقاد کردند و می‌گفتند به جایی می‌روم که کلاً 13، 14 تیم بیشتر ندارد و فقط 6 ورزشگاه مخصوص برای فوتبال در آن کشور هست. با وجود این مباحث در آن برهه، آماده پذیرش چنین سختی‌‌ای بودم. مردم می‌گفتند ریسکش زیاد است اما برای من موضوع چنین چیزهایی نبود. همیشه امریکا را دوست داشتم و عاشق فرصتی بودم که در اختیار همه می‌گذاشت. همیشه هم به این فکر می‌کردم اگر بتوانم روزی در این کشور زندگی می‌کنم، وجهه آنها را تغییر می‌دهم. می‌خواستم چیزهایی که در اروپا یاد گرفته بودم را به این منطقه از دنیا بیاورم و جزئی از آن شوم. البته نمی‌خواهم بگویم همه این کارها فقط به خاطر من است چون افراد زیادی تلاش کردند تا زمانی که لیگ این کشور روزهای سختی را تجربه می‌کرد من را به لس‌آنجلس ببرند. آنها آدم‌های متعهد و با بینشی بودند. فکر می‌کنم لئو همه این موارد را دیده و به خودش گفته است اوکی، این یک فرصت خوب است! البته به این موضوع هم پی برده که پروژه‌ای بلند مدت در دستور کار است.»
