«ر» مثل رباط صلیبی؛ کابوس پرتکرار فصل بیست و دوم لیگ برتر فوتبال

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، لیگ برتر فوتبال ایران روی کاغذ عنوان حرفه‌ای را یدک می‌کشد. با این وجود در عمل سیمای متفاوتی دارد. از آنجا که مشت نمونه خروار است پنجره بسته باشگاه‌ها، دغدغه برای مجوز حرفه‌ای باشگاه‌های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا و  مصدومیت رباط صلیبی از جمله مسائلی هستند که نشانگر عدم تفکر حرفه‌ای هستند.

رباط صلیبی که کابوس هر بازیکنی است و در این فوتبال گران می‌تواند به ضرر باشگاه باشد در فصل بیست و دوم لیگ برتر کم نبوده است. کیفیت پایین زمین‌های مسابقه و تمرین، عدم بدنسازی مناسب و سبک زندگی بازیکنان دلیل عمده مصدومیت صلیبی بازیکنان لیگ برتری هستند. برای مثال بعضی بازیکنان که دستمزد حرفه‌ای دریافت می‌کند به جای استراحت و ساعت خواب مناسب، تا ساعات اولیه صبح بیدار می‌مانند. برای حضور در تمرینات با چهره‌ای خسته و بدنی خالی از شادابی راهی تمرین می‌شوند. وقتی بازیکن با چنین بدن ناآماده‌ای در اختیار مربی قرار می‌گیرد که بدنسازی را به صورت علمی فرانگرفته یا در ابتدای راه مربیگری است احتمال مصدومیتش بالاتر می‌رود و زمین‌های دارای مشکل تمرین و بازی بلای جان رباط بازیکنان می‌شوند.

اگر نگاهی به زندگی ورزشی علی دایی، سیدجلال حسینی و... بازیکنانی که سال‌های زیادی در سطح اول فوتبال ایران درخشیدند روی ساعت خواب و تمرین شخصی اول صبح تاکید زیادی داشتند. این مسئله تمرکز آنها را در تمرینات افزایش می‌داد.

حالا بعد از طرح اولیه موضوع، نام بعضی بازیکنانی که با پارگی رباط صلیبی در فصل بیست و دوم لیگ برتر مواجه شدند را مرور می‌کنیم:

سبحان خاقانی(استقلال)، فرشید اسماعیلی(فولاد خوزستان)، علی قربانی(فولاد)، مجید علیاری(فولاد خوزستان)، سعید باقرپسند (ذوب‌آهن)، محسن کریمی(نساجی)، شاهین طاهرخانی(نساجی)، محمدمهدی نظری(نساجی)،علی مغنمیان(صنعت نفت آبادان)، مجتبی حقدوست(پیکان)، علیرضا خدادادی(پرسپولیس)، سعید جلالی راد(نفت مسجد سلیمان)