تشکیل قرارگاه سفر وگردشگری

با تاسف باید گفت که در ایران مقوله سفر از سبد زندگی ایرانیان تقریبا حذف شده و تنها در برخی ایام سال همچون عید یا تعطیلات است که آمار سفر در کشور سیر صعودی به خود می‌گیرد هرچند که کرونا مزید برعلت است.

تا زمانی که گردشگری داخلی گسترش نیافته و مشکلات و معضلات اقامتی – خدماتی در این حوزه مرتفع نشود، نمی‌توان به توسعه توریسم خارجی امید بست، چرا که بسیاری از معضلات فراروی سفرهای داخلی از حمل و نقل گرفته تا زیرساخت‌های ناقص، جدای از گردشگری داخلی در خصوص گردشگران خارجی نیز مصداق می‌یابند. این در حالیست که بخش اعظمی از خانوارهای ایرانی متمایل به سفرهای زیارتی بوده و طبق آمارهای موجود نزدیک به ۷۰ درصد از جهانگردان ورودی به ایران نیز برای زیارت به ایران می‌آیند که همین امر وظیفه دست‌اندرکاران را برای ساخت زایرسراها و مراکز اقامتی ارزان قیمت دو چندان می‌کند.

بدیهی است که شناخت جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی وطبیعی در سراسر ایران ضمن تحکیم هویت ملی و انسجام اجتماعی‌، زمینه اطلاع رسانی و تبلیغ را در سطح بین المللی ‌فراهم آورده و تفاهم ملی در جهت جلب جهانگردان به ویژه مردمان مسلمان و موحد از سراسر گیتی را محقق می‌سازد. از این رو باید کوشید تا ضمن رفع موانع تسهیلات لازم را تمهید کرد که در راس آنها انجام فعالیت‌های فرهنگ ساز و ارزان کردن فرایند سفر است. فرایند ارزان کردن سفر نکته‌ای است که نباید از دید رییس‌جمهور نیز غافل بماند.

در بخش خدمات به گردشگران و مسافران باید به گونه‌ای رفتار کرد که خدمات مورد نیاز مسافر با کیفیت مطلوب، قیمت پایین ومطابق با هر سطحی از درآمد جامعه باشد.

دولت طبق قوانین موظف است تا در مورد کیفیت زندگی، بهبود فراغت و افزایش کارایی دخالت داشته باشد.

این خانواده‌ها در صورت برنامه‌ریزی برای سفر باید بخش اعظم درآمد ماهیانه خود را صرف هزینه‌های اقامتی کنند. لذا این افراد علاوه بر حمایت دلت به برنامه ریزی جهت استفاده از هتل‌ها نیاز دارند.

مردم هنوز به راحت و ارزان سفر کردن عادت نکرده‌اند. بنابر این بر اساس ذهنیت خود محاسبه می‌کنند که اقامت در هتل هزینه‌ی بیشتری را صرف می‌کند. پس به خرید چادر مسافراتی اقدام می‌کنند. بسیاری از مردم چون استراحت و راحتی در هتل را تجربه نکرده‌اند. فقط به قیمت آن می‌اندیشند .

دولت باید همانطور که برای بخش‌های مختلف معیشتی مانند نان و … یارانه اختصاص می‌دهد برای مقوله سفر نیز یارانه دولتی پرداخت کند.

علاوه بر اختصاص یارانه‌های دولتی ایجاد انبوه اقامتگاه‌های ارزان قیمت و همچنین کمپینگ‌های گردشگری با کیفیت و خدمات مناسب مهمترین وسیله برای توسعه سفرهای داخلی به ویژه میان اقشار محروم جامعه یک امر لازم است.

ساماندهی سیستم حمل و نقل و اختصاص وسایل نقلیه زمینی و ریلی به خانواده‌های کم درآمد توسط دولت نیز یکی دیگر از اقداماتی است که در توسعه سفرهای داخلی بسیار موثر خواهد بود.

دولت با ساماندهی وضعیت تعطیلات سالیانه کشور می‌تواند علاوه بر کاهش تقاضای سفر در مواقع خاص و همچنین کاهش هزینه‌ها و ارتقا سرویس دهی به مسافرین، زمینه بهره‌مندی همه مردم از وسایل مسافرت و همچنین بهره وری تمامی بخش‌های مختلف گردشگری در طول سال را فراهم کند.

توسعه‌ی سفرهای ارزان قیمت باید قانونمند و نهادینه شود، در غیر این صورت در حد یک شعار باقی می‌ماند.

سفرهای ارزان قیمت به معنی ارایه خدمات بی کیفیت نیست، بلکه هدف از این سفرها، کاهش هزینه‌ها و ارتقای خدمات و سطح کیفی آنها در سطوح گسترده است .

احداث انبوه کمپ‌های اقامتی و فراهم کردن زیرساخت‌های اولیه‌ی برای گردشگران در مسیرهای مختلف گردشگری مهمترین اقدام برای توسعه‌ی سفرهای ارزان در کشور است.

اگر قصد توسعه‌ی صنعت گردشگر در تمام ایران است، باید بسته‌های خدمات گردشگری با تنوع قیمتی بالا برای جهانگردان و مسافران فراهم شود.

در برنامه چهارم  توسعه به این موضوع نصف ونیمه پرداخته شد. مجلس شورای اسلامی در ادامه رسیدگی به لایحه الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوبه‌ای را از تصویب گذراند که براساس آن به کارمندان دولت بن سفر اعطا شود. در ماده ۳۲ این مصوبه تصریح شدت به منظور توسعه گردشگری داخلی و حمایت از سفرهای کارکنان دولت (شاغلین، بازنشستگان، موظفین و …) و اعضای درجه یک خانواده آنان به کلیه دستگاه‌های مشمول ماده (۱۶۰) قانون برنامه چهارم توسعه اجازه داده می‌شود در صورت مشارکت صنعت گردشگری به میزان ۳۵ درصد و ۳۰ درصد از سوی دستگاه‌های فوق‌الذکر هزینه سفرهای ارزان قیمت کارکنان خود را در قالب بن سفر از محل اعتبارات رفاهی بودجه مصوب خود، پرداخت نمایند.

در خصوص اجرای طرح سفرهای ارزان قیمت در کشور مهمترین وظیفه‌ی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ساخت امکانات و تاسیسات گردشگری و کمپینگ‌های اقامتی در کشور تعیین شده است. دولت سیزدهم با مشارکت بخش خصوصی به راحتی می تواند بستر سفرهای ارزان قیمت را برای اقشار محروم ومتوسط فراهم کند.

دولت می تواند مصوبه ای برمبنای برنامه توسعه داشته باشد که هزینه های مربوط به زمین و صدور مجوزها را از سهم خود  حذف کند و اجازه دهد بخش خصوصی ترغیب به سرمایه گذاری در این بخش شود و به طور مساوی به همان اندازه که بخش دولتی هزینه نمی گیرد بخش خصوصی هم با سرمایه گذاری نسبت به تاسیس مراکز اقامتی تفریحی و گردشگری اقدام نماید سپس افراد مدنظر را با حداکثر نصف قیمت تمام شده پذیرش نماید.