مدیر فیلمبرداری فیلم عنوان کرد:
«صبح اعدام» اولین فیلم سیاه و سفید بعد از انقلاب است
تجهیزات فیلم‌هایم را خودم می‌سازم
حسنعلی اسدی مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «صبح اعدام» درباره همکاری با بهروز افخمی سازنده اثر و سیاه و سفید بودن آن سخن گفت و تأکید کرد: «صبح اعدام» اولین فیلم سیاه‌وسفید بعد از انقلاب است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فیلم سینمایی «صبح اعدام» به نویسندگی و کارگردانی بهروز افخمی و تهیه‌کنندگی علی شیرمحمدی که در ژانر تاریخی – سیاسی معاصر ساخته شده است، در بخش سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر حضور دارد.
«صبح اعدام» برشی از لحظات پایانی زندگی اسماعیل رضایی و طیب حاج رضایی است که در پی قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ محکوم به اعدام شدند. داستان این فیلم در فاصله زمانی ۵ تا ۶:۳۰ صبح روز اعدام این دو شخصیت تاریخی روایت می‌شود.
اکران در سینمای رسانه بهانه‌ای شد تا با حسنعلی اسدی، مدیر فیلمبرداری «صبح اعدام»، به گفتگو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید.
یکی از ویژگی‌های «صبح اعدام» سیاه و سفید بودن فیلم است. چرا تصویر سیاه و سفید را برای این فیلم انتخاب کردید؟
از آنجا که داستان و حس وحال فیلم قدیمی است؛ ما آن را سیاه و سفید ساختیم. همچنین برای شبیه‌سازی بیشتر این موضوع به فضای فیلمنامه، آن را با همان کادر «فیلم فارسی»های قبل از انقلاب، یعنی مربعی، تولید کردیم.
آیا پیش از «صبح اعدام» هم تجربه چنین کاری را داشتید؟ سیاه و سفید بودن فیلم چه چالشی در نوپردازی و فضاسازی فیلم برای شما ایجاد کرد؟
من قبل از «صبح اعدام» چنین تجربه‌ای نداشتم. نورپردازی این فیلم چالش‌های زیادی داشت چراکه در نورپردازی از تجهیزات آنچنانی استفاده نمی‌کردیم و با نور طبیعی محیط کار را پیش می‌بردیم. این مساله تا حدودی کار را سخت کرده بود؛ به هر حال در کنار کمبود نور، ما باید تصاویر واضح و زیبایی را ضبط می‌کردیم.
من فکر می‌کنم بعد از انقلاب، فیلم سیاه و سفید روی پرده سینما نرفته است. چون فیلمساز می‌ترسد که این ویژگی فیلم، جلوه‌های بصری لازم را نداشته باشد و روی فروش فیلمش اثر بگذارد. من عاشق چالش و کارهای سخت هستم و برای نورپردازی «صبح اعدام» هفته‌ها فکر کردم که در نهایت نورپردازی اتاق را فقط با یک چراغ انجام دادیم و در فیلمبرداری راهرو با همان چراغ‌های راهرو نورپردازی کردیم.
همکاری با بهروز افخمی چگونه شکل گرفت؟
من بسیار اتفاقی با بهروز افخمی در پروژه «عملیات ۱۲۵» آشنا شدم. اگر بخواهم درباره خودم صحبت کنم باید بگویم که روحیه کاری من به گونه‌ای است که نمی‌توانم با هرکسی همکاری کنم؛ مهمترین مولفه مدنظرم برای همکاری معرفت و محبت کارگردان است. درباره بهروز افخمی نیز باید بگویم که انسان خوبی است، مانند برادر بزرگ همیشه در کنارم بوده و من بسیار از ایشان آموخته‌ام. افخمی روی کار اشراف دارد و همین ویژگی او باعث می‌شود که من شجاعت و جسارت لازم را برای فیلمبرداری یک اثر پیدا کنم. از سوی دیگر باید بگویم که اعتماد من به افخمی نهایت ندارد، من با کارگردانان زیادی کار کردم اما انسانی مانند او ندیدم که آنقدر هم به لحاظ فنی کاربلد باشد و هم به عوامل جسارت انجام یک کار را بدهد.
شما برای به تصویر کشیدن لحظات پایانی زندگی طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی، «صبح اعدام» به چه المان‌هایی توجه کردید؟ با چه تمهیداتی سعی کردید آن حال و هوا را به مخاطب انتقال دادید؟
جدا از نورپردازی واقعی، به صحنه‌آرایی توجه زیادی داشتیم و حتی برای نوع بازی بازیگران و گویش آن‌ها، نظراتی هم ارائه دادیم. در واقع کارهای بهروز افخمی آنقدر دوستانه و صمیمی است که می‌توانیم به راحتی پیشنهادات خود را مطرح کنیم و به کسی برنمی‌خورد.
آیا این درست است که دیجیتالی شدن سینما، ضعف‌هایى را در حوزه فیلمبردارى ایجاد می‌کند؟ و استفاده افراطى و غیرلازم از قابلیت دوربین‌هاى دیجیتال می‌تواند موجب بى‌دقتى و سهل انگارى شود؟
ما برای این اثر از دوربین دیجیتال بسیار ارزان استفاده کردیم تا تصاویرش به نگاتیو نزدیک باشد؛ این کار باعث می‌شود پوست صورت نزدیک به حالت طبیعی و نرم باشد. همچنین ناگفته نماند که خلاقیت با جسارت همراه است. من با دیدن فیلم‌های جدید متوجه می‌شوم نورپردازی خاصی ندارند چراکه جوان‌ها به ابزار گران‌قیمت اهمیت می‌دهند و گویی می‌خواهند همه چیز در فیلم دربیاید و از تاریکی فیلم می‌ترسند. من هنوز خودم برای فیلم‌هایم وسیله می‌سازم و زیاد تجهیزات نمی‌خرم.
کدام یک از این موارد در فیلمبرداری یک اثر برای شما در اولویت قرار دارد؟ توجه به قصه یا ثبت قاب و تصویری زیبا؟
هردو. اما من سعی می‌کنم خودم را در فیلمبرداری کنترل کنم چراکه گاهی دوست دارم قابم رنگ و لعاب داشته باشد اما در نهایت تلاش می‌کنم هر آنچه ضبط می‌کنم در خدمت فیلم باشد حتی اگر رنگ و نور خوبی نداشته باشد و کار تیمی شکل بگیرد. معتقدم ما همه جمع می‌شویم که نگاه کارگردان را به تصویر بکشیم.
آیا این اثر در نهایت به آنچه شما از کار می‌خواستید، تبدیل شد؟
هنر هرگز نهایتی وجود ندارد ما هرچه بیشتر کار کنیم قطعا نتیجه بهتری خواهیم گرفت.
اگر بخواهید در یکی جمله «صبح اعدام» را توصیف کنید، چه می‌گویید؟
«صبح اعدام» نگاه نویی به سینما دارد و در کل تجربه جدیدی برای من بود.
