روایتی از جنگ خسرو پرویز و روم در یک کتاب

به گزارش خبرنگار ایلنا، کتاب «خسرو پرویز و روم (آخرین جنگ بزرگ جهان باستان)» نوشته جمیز هاوارد جانستن با ترجمه خشایار بهاری منتشر شد. 

نوشتن این کتاب که به شرح آخرین جنگ بزرگ جهان باستان می‌پردازد، ۲۷ سال تقریبا به اندازه مدت جنگ بزرگ، به طول انجامید و هاورد جانستن در آن زمان از دانشگاه بازنشسته شده بود. او می‌گوید: سرفصل‌هایی برای یازده فصل برای این کتاب انتخاب کردم که به زیر فصل‌هایی تقسیم شده‌اند. اما در واقع این کتاب محصول ۴۰ سال کار مداوم است. 

آخرین و بزرگتری جنگ جهان باستان در اوایل قرن هفتم رخ داد. شروع آن در تابستان ۶۰۳ بود که سپاهیان ایرانی با بهره‌برداری از برافتادن خشونت بار امپراتور در کنستانتینپل، حمله هماهنگی را به مرزهای روم آغاز کردند. جنگ ۲۵ سال بعد و پس از پاتک جسورانه و تقریبا بی‌نقص رومیان به قلب قلمرو ایرانیان در میانرودان بسر آمد. این بروز طغیانی بدون خونریزی علیه خسرو دوم پرویز را در پی داشت که دستآوردهایش تا سال ۶۲۶ از نیاکانش فراتر رفته بود. رومیان پس از دو سال مذاکره پر پیچ و خم، سرانجام در ۶۳۰ با یکی از سه حکومت‌گذاری همزمان حاکم بر ایران به صلحی دیر پا دست یافتند. 

در بخشی از کتاب می‌خوانید: 

بیست سال اقدامات نظامی امپراتور موریکیوس با دستاوردهایی هر چند غیر قابل انکار در سال ۶۰۲ نتایج خود را بروز داد. قبلا از جنگ داخلی در ایران با موفقیت بهره برداری شده و طرح در پیش گرفته ژوستن دوم در مسیر مطلوب روم پیش رفته بود موریکیوس از نیمه دوم دوره‌اش که دیگر میتوانست آزادانه قوایش را در اروپا متمرکز کند آوارها را مرعوب و فرونشاندن اسلاوهای مستقر شده در شبه جزیره بالکان را آغاز کرده بود در ایتالیا نیز با استفاده حداکثری از منابع موجود توانست لمباردها را به درۀ مرکزی پو و کوهستان‌هایی که اخیرا بر آن‌ها مسلط شده بودند، بازگرداند. با این همه اقتدار روم بدون انجام مستمر عملیات نظامی بزرگ مقیاس قابل ابقا نبود. دستاوردهای مقطعی چندان به چشم نمی‌آمد و هزینه‌های بسیاری داشت؛ و نتیجه آن که ناخشنودی از حکومت موریکیوس روندی فزآینده به خود می‌گرفت. 

بیژن تلیانی