مرتضی پورصمدی به خانه ابدی بدرقه شد/ هنرمندی که زیبایی را کشف می‌کرد

به گزارش ایلنا، مراسم تشییع پیکر مرتضی پورصمدی با اجرای تورج منصوری برگزار شد. منصوری در ابتدا گفت: تمام شب را نخوابیدم و به این فکر می‌کردم که در این مراسم چه بگویم. مرتضی پورصمدی الگویی بود که انسان بودن را باید با او بسنجیم. من سال‌ها او را می‌شناسم و باید به بزرگی او شهادت دهم، او پسر بزرگ ایران و فردی سخاوتمند بود.

در ادامه این مراسم محمدرضا اصلانی اظهار داشت: بسیاری از آثاری را که باید ساخته می‌شد از دست دادیم. این از دست دادن نتیجه یک نوع نادانی تمدنی ماست چون او فقط یک فیلمبردار نبود بلکه زیبایی را کشف و عرضه می‌کرد و با عکاسی انسان‌شناسی را تصویر می‌کرد.

او افزود: مرتضی پورصمدی جغرافیای متحرک ایران بود و ما مرد ایران را به ناگاه و نابجا از دست دادیم.‌ باید از او مراقبت می‌کردیم‌ تا در این سن برای تامین معاش مجبور به کار نباشد. تا چه زمانی قرار است این ‌بی‌فرهنگی را ادامه دهیم؟

حسن بشکوفه نیز در بخشی از این مراسم گفت: در مراسم عظیم جوانروح که من حالم خیلی بد بود آقای پوراحمد که یادشان زنده‌باد، برای تسلای من گفت، عظیم بدهکار زندگی نبود و سهم خود را گرفت. حالا درباره مرتضی پورصمدی هم باید همین را گفت ‌و من خوشبختم که هم فیلم سینمایی با او کار کردم هم‌ مستند و هم سریال. اما این کارها مهم نیستند بلکه خاطراتش مهم است و ما آدم هایی به این بزرگی را کم داریم.

وی تصریح کرد: ما تلویزیونی هستیم‌ و متاسفانه باید بگویم که بی‌خانمان هستیم. خانه سینما به ما لطف می‌کند که ما اینجا هستیم ولی واقعیت این است که ما از تلویزیون به سینما آمدیم. لغت باشرف را در تضاد با واژه بی‌شرف باید به حق برای مرتضی پورصمدی به کار برد.

بشکوفه در ادامه گفت: در اینجا جای خیلی‌ها را خالی میبینم مثل خانم بنی اعتماد که می‌دانم چرا نیامده‌ است. من جای خانم‌هایی را که جلوی دوربین او، پدر و برادر خود را دیدند خالی می‌بینم و بعید می‌دانم بازیگری در چشمان این هنرمند جز مهربانی و صداقت دیده باشد.

در ادامه این مراسم مرتضی رزاق کریمی نیز به عنوان دیگر سخنران گفت: ما در جامعه به پورصمدی‌ها خیلی احتیاج داریم و امیدوارم از او یک پرتره خوب ساخته شود تا جوان‌ترها این هنرمند را بشناسند.

شهاب حسینی به عنوان دیگر سخنران این مراسم اظهار داشت: آقای پورصمدی دقیقا یک جلوه از مهر خدا بود و هر وقت سلام میگفتی و جواب می‌داد یا در آغوشت می‌گرفت، حس‌ می‌کردی در آغوش خدا هستی. این مسافر ما مشتاق سفر حق است و نمی‌خواهم وقت بیشتری را بگیرم فقط میگویم کتاب جذاب «اجاق سرد» آقای پورصمدی را بخوانید و کسانی که میخواهند ایشان را بشناسند حتما سراغ این کتاب بروند. با رفتن آقای پورصمدی حس روزی در من زنده شده که پدرم را از دست دادم، ایشان در فیلم «ساکن طبقه وسط» برای من پدری کرد.

حسن فتحی کارگردان هم در سخنانی بیان‌ کرد: ما در اینجا بزرگان بسیاری را بدرقه کردیم اما برایم سخت بود تصور روزی که استاد پورصمدی را در اینجا بدرقه کنیم. ما یک هنرمند چند وجهی و جامع‌الاطراف را از دست دادیم؛ او معلم اخلاق بود بدون آنکه از اخلاق صحبتی کند، معلم عرفان بود بدون آنکه از عرفان حرفی بزند و این تراژدی تاریخی ماست که تجربه‌ها از نسلی به نسلی دیگر منتقل نمی‌شود.

محمد مهدی عسگرپور رییس هیات مدیره خانه سینما نیز در سخنانی کوتاه اظهار داشت: می‌خواستم بگویم آقای پورصمدی آسمانی شد ولی خیلی هم زمینی نبود. او گنجینه ارزشمندی از خود به جا گذاشته که به نظرم از روح سبک و سیال ایشان بوده است و او امروز به جایگاه آرامش بخش خود می‌رسد.

عادل پورصمدی، فرزند این سینماگر با تسلیت به مادرش گفت: بعد از اینکه پدر آسمانی شد، دیدم تعداد خواهرها و برادرهایم خیلی بیشتر است ‌و این باعث دلگرمی بود. من چند جا به پدرم حسودی کردم از جمله اینکه در ۱۰ سالگی معنای زندگی را در ویزور دوربین پیدا کرده و این برای هر کسی اتفاق نمی‌افتد. حیف که دیگر او را نمی‌بینم.

این مراسم با حضور چهره هایی چون شهاب حسینی، مهدی سلطانی، علی مصفا، حامد عنقا، بابک کریمی، لادن مستوفی، هومن بهمنش، بهزاد فراهانی، فرهاد توحیدی، سیف‌الله صمدیان، منوچهر شاهسواری، جمشید گرگین، دیبا زاهدی، پردیس پورعابدینی، سام کبودوند، عزیز ساعتی، بهرام بدخشانی، تورج منصوری، حسن فتحی، محمدمهدی عسگرپور، حبیب اسماعیلی، امیرشهاب رضویان، بهزاد خداویسی، مهدی میامی، مرتضی رزاق کریمی، ستاره اسکندری، مرضیه برومند مدیر عامل خانه سینما، محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیر سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی همراه بود.

پیکر مرتضی پورصمدی پس از مراسم بدرقه از مقابل خانه سینما به بهشت سکینه(س) در کرج منتقل شد.

مرتضی پورصمدی ۱۱ شهریور ماه سر صحنه سریال شبکه خانگی «گناه یک فرشته» به کارگردانی حامد عنقا با وخامت حالش و پس از انتقال به بیمارستان با وجود تلاش پزشکان از دنیا می‌رود.