رئیس ایکوم مطرح کرد:
در کتاب‌های درسی زیربنای هویت ایرانی را نداریم/ برندهایی برای موزه ملی ایران
رئیس ایکوم ایران معتقد است: در کتاب‌های درسی زیربنای هویت ایرانی نداریم. درحالی که می‌توانیم در حروف الفبا "م" مثل "موزه" را آموزش دهیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، محیط طباطبایی (رئیس ایکوم ایران) با اشاره به آنکه موزه ملی ایران می‌تواند برندی مخصوص خود داشته باشد تا در سراسر دنیا با آن برند شناخته شود، گفت: هرچند ممکن است برخی بگویند که جام حسنلو یا محراب اولجایتو که در موزه ملی نگهداری می‌شوند، می‌توانند برند موزه باشند اما مشهورترین اشیای بخش ایران باستان، سفال شوش و سرباز اشکانی هستند و در بخش دوره اسلامی الحمد میرعماد است. چراکه معرفی این آثار در همه جا وجود دارد از کتاب‌های درسی گرفته تا تبلیغات در بخش‌های مختلف و همه این آثار را می‌شناسند. مهم آن است که بتوانیم از شناخته شده‌ها برای برندسازی استفاده کنیم همانطور که تابلو مونالیزا تبدیل به برند لوور شده است.
او ادامه داد: برند چیزی نیست که ما بخواهیم از اول آنرا بسازیم بلکه باید شکل گیری طبیعی پیدا کرده باشد.
محیط طباطبایی معتقد است: آثاری که از آن به عنوان اشیای معروف موزه ملی یاد شد از آن جهت معروف هستند که در کتاب‌های درسی معرفی شده‌اند بنابراین می‌توان به قدرت آموزش و کتاب‌های درسی پی برد. بچه‌ها از همان ابتدا با مجسمه شمی آشنا می‌شنود و به گوششان آشناست. حال آنکه الان بخواهیم به آنها بگوییم که جام فلان یا مجسمه فلان هم در موزه ملی قرار دارند که خیلی مهم هستند. این در گوششان فرو نمی‌رود و دلیل هم کتاب‌های درسی هستند.
رییس ایکوم خاطرنشان کرد: بارها مطرح کرده‌ام که کتاب درسی نیازی نیست درسی برای موزه بنویسد بلکه فقط کافی است تا هنگام آموزش حرف "م" در الفبا بگویید "م" مثل "موزه". اگر در کتاب اول ابتدایی می‌نوشتیم "م" مثل "موزه" بسیاری از مشکلات ما برای آشنایی نسل جدید با موزه حل می‌شد.
او در پاسخ به این سئوال که گفته می‌شود "موزه" کلمه فارسی نیست از این رو در مقابل این طرح که "م" مثل "موزه" مقاومت می‌شود نیز گفت: موزه یک مفهوم جهان است همانطور که "مادر" یک مفهوم جهانی است. چندی قبل فرهنگستان زبان فارسی "گنجینه" را به جای "موزه" معرفی کرده بود اما بعدها نوشته می‌شد گنجینه موزه ملی اما بعد از ۳ سال دوباره همان "موزه" مورد قبول قرار گرفت. موزه، گنج نیست که به آن بگوییم گنجینه بلکه خود واژه موزه است و اشتراک جهانی در آن وجود دارد.
محیط طباطبایی با اشاره به آنکه چندی قبل درخواست‌هایی مبنی بر نوشتن کتاب درسی پیرامون میراث‌فرهنگی شده بود، تصریح کرد: میراث‌فرهنگی نیازمند کتاب نیست بلکه بخشی از هویت ایرانی است. ما نمی‌توانیم کتاب و درس میراث‌فرهنگی داشته باشیم و به آن نمره دهیم و مثلا بگوییم فلان دانش آموز میراث‌فرهنگی اش شده ۱۴، مگر می‌توان برای هویت نمره تایین کرد؟ باید بازنگری در کتاب‌های درسی از کلاس اول ابتدایی تا پایان سال‌های تحصیلی داشت. باید از طریق آموزش غیر مستقیم، میراث‌فرهنگی را آموزش داد و در نسل جدید علاقه ایجاد کرد.
رئیس ایکوم یادآور شد: نه تنها کتاب‌های درسی بلکه تمام نظام آموزش و پرورش باید مبتنی بر میراث‌فرهنگی کشور باشد. میراث‌فرهنگی است که می‌تواند سبب شود تا فردی که فارغ‌التحصیل می‌شود را یک ایرانی بار آورده باشد. این درحالی است که امروزه با توجه به سیستم آموزشی و کتاب‌های درسی که داریم افراد دیپلم می‌شنود اما دیپلمه ایرانی نیستند بلکه می‌توانند دیپلمه هرجای دنیا باشند. آنچه ایران را متفاوت می‌کند با دیگر کشورها متفاوت می‌کند، میراث‌فرهنگی ما است. اینجاست که هویت پیدا می‌کنیم.
او تصریح کرد: چندسال پیش در اویل دهه ۸۰ شمسی کتاب اول را بررسی کردیم. کتاب فارسی شامل یک خانواده چهارنفره سطح متوسط جامعه بودند که روی موکت نشسته بودند. گفتیم به جای موکت، فرش ایرانی بگذارند. در بخش دیگری از کتاب، درس مسجد داشت که عکس مسجدی که مشخص نبود کجاست را گذاشته بودند. گفتیم به جای آن عکس مسجد شیخ لطف الله اصفهان را بگذارند. در بخشی دیگر تصویری از یک خیابان بود که باز گفتیم تصویری از خیابان‌های شناخته شده همچون خیابان ولیعصر و خیابان چهارباغ اصفهان که ثبت ملی شده‌اند را بگذارند.
او ادامه داد: حتا در میوه خوری کتاب درسی تصاویر میوه‌هایی همچون کیوی، موز و آناناس و... بود. ما پیشنهاد دادیم میوه‌های ایرانی مانند انار، سیب، انگور و میوه‌هایی که در ادبیات ما به آن اشاره شده قرار دهند. حتا در خانه خانواده مذکور کتابخانه‌‌ای قرار داشت که گفتیم بر روی کتاب‌های آن بنویسند بوستان، گلستان، شاهنامه و نهج‌البلاغه و... لزومی ندارد که دانش‌آموز حتما بداند اینها چیست همان قدر که اسمشان به چشمش می‌خورد با آن آشنا می‌شود.
محیط طباطبایی تاکید کرد: باید به دانش‌آموزان آدرس درست و با هویت دهیم تا در نهایت فارغ‌التحصیلان ایرانی داشته باشیم. این ادامه پیدا می‌کند. در بزرگسالی حافظ میراث‌فرهنگی می‌شود و با فرهنگ ایرانی عجین می‌شود. مشکل اصلی ما آن است که در کتاب‌های درسی زیربنای ایرانی نداریم.
