همراه با فیلم‌های جشنواره فجر چهلم؛
طول و عرض نقش‌ها برایم مهم نیست/ کاراکترهای منفی بیشتر دیده می‌شوند/ نقطه قوت مهدویان کار تیمی است
مهدی زمین پرداز، بازیگر فیلم «علفزار» درباره ایفای نقش منفی در این فیلم گفت: چالش بازی در نقش یک معتاد سخت است اما همیشه نقش‌های منفی بیشتر از نقش‌های مثبت دیده می‌شوند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مهدی زمین‌پرداز جزو پرکارترین بازیگران جشنواره چهلم است که با فیلم‌های «بیرو»، «مردبازنده» و «علفزار» در دو روز ابتدایی جشنواره ساعات شلوغی را سپری کرد. زمین‌پرداز که کار بازیگری را از تئاتر شروع کرده است، برای اولین بار در مستند «آخرین روزهای زمستان» و در نقش شهید حسن باقری مقابل دوربین مهدویان ظاهر شد و از آن به بعد تقریبا در همه کارهای این کارگردان حضور پررنگی داشته است. به همین بهانه در حاشیه نشست خبری فیلم سینمایی «علفزار» سراغ این بازیگر رفتیم و گفتگویی را با وی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
بازی در نقش معتاد یکی از چالش برانگیزترین کاراکترها محسوب می‌شود. پس از ایفای نقش‌های مثبت چه شد که پذیرفتید در نقشی متفاوت در جشنواره چهلم ظاهر شوید؟
تجربه کردن نقش‌های مختلف برای بازیگر جذابیت دارد، اینکه تو بتوانی نقش‌های متفاوت‌تری نسبت به گذشته کاری خود ایفا کنی یکی از انگیزه‌های پذیرفتن کاراکترهای سخت در سینما است. این را قبول دارم که ایفای نقش کاراکترهای منفی دشوارتر از کاراکترهای مثبت است اما فکر می‌کنم بیشتر هم مورد توجه قرار می‌گیرد. به هر حال بودن در نقش یک معتاد که باید به عمق درونش پی ببری و همزمان درونیات او را در بخش‌هایی از فیلم برای مخاطب برملا کنی، قطعا پیچیدگی‌هایی دارد که من تلاش کردم به کمک کارگردان و تهیه‌کننده فیلم علفزار که هر دو بسیار خوب مرا همراهی کردند، بربیایم. اینکه توانستم یا خیر و یا شبیه کسی بودم یا نه هم برعهده مخاطبین و تماشاگران فیلم است.
اینکه در فیلم‌ها بیشتر در نقش مکمل ظاهر می‌شوید و پرداخت کمتری به نقش شما می‌شود برایتان تکراری نشده است؟ وقت آن نرسیده که خود را در چالش نقش اول قرار دهید؟
من خیلی به طول و عرض نقش‌ها فکر نمی‌کنم و بیشتر برایم مهم است که کاراکتری که بازی می‌کنم چه تاثیری در روند فیلمنامه و داستان دارد و من چقدر می‌توانم در موفقیت و پیشبرد اهداف کارگردان موفق عمل کنم. تلاش می‌کنم تفاوت بازی در نقش‌ها داشته باشم تا این موضوع دیده شود. بلند بودن نقش برای بازیگر خیلی خوب است اما به شرطی که به‌جا و درست باشد. این را من از اساتید بزرگ در دانشگاه و افرادی مثل استاد سمندریان یاد گرفتم که به طول و عرض نقش‌هایم فکر نکنم و کار خودم را به درست‌ترین شکل ممکن انجام دهم. توصیه این اساتید این بود که اگر شما به عنوان بازیگر اگر حتی یک فریم هم حضور داشته باشید اما برای همان فکر کنید تلاش کنید و زحمت بکشید حتما توسط مخاطب دیده خواهد شد. من هم به عنوان بازیگر بیشتر به این ابعاد کار فکر می‌کنم و تمرکزم واقعا روی جایزه و گرفتن سیمرغ نیست. جایزه من همین بازی‌ها و پیشنهاداتی است که به من برای ایفای نقش در فیلم‌ها می‌شود، است. صبور بودن و تلاشم این را به من ثابت کرده است که اگر خوب کار کنم دیده خواهد شد.
با سه کارگردان مختلف با زوایای دید متفاوت کار کردید؛ کارگردان‌ها چقدر در بازی گرفتن از بازیگران نقش دارند و این اثرگذاری چقدر است؟
هر کارگردان اندیشه و دیدگاه خودش را دارد و شیوه کاری مخصوصی برای کار کردن دارد. در اصل بازیگر در اختیار کارگردان است به همین جهت من فکر می‌کنم همه بازی‌های خوب بازیگران در فیلم‌ها یک کار مشترک میان بازیگر و کارگردان است.
به کارهای محمدحسین مهدویان انتقاد می‌شود که تیم بازیگران تکراری را برای فیلم‌هایش انتخاب می‌کند و این به فیلم‌های او آسیب زده است، این انتقاد را می‌پذیرید؟
من فکر نمی‌کنم این انتقاد به او وارد باشد، به این دلیل که اتفاقا گروهی کار کار کردن یکی از وجوه مثبت سینمای مهدویان است. وقتی شما یک تیم خوب در پشت صحنه و جلوی دوربین دارید خیلی راحت‌تر می‌توانید از توانایی‌های شناخته شده آن‌ها استفاده کنید. اگر می‌بیند که این تیم چندین سال است که کنار هم کار می‌کند به این دلیل است که شناخت نسبی حاصل شده و همه می‌دانند که در کدام بخش قوی هستند و می‌توانند به کار کمک کنند. اتفاقا تیم ورک کار کردن در سینما خیلی کم ظهور و بروز پیدا می‌کند و به این دلیل گروهی کار کردن در فیلم‌های مهدویان نقطه قوت کار او است. فیلمنامه کارهای مهدویان نیز اینگونه است که یک تیم حرفه‌ای به همراه ابراهیم امینی و خود مهدویان کار را دست می‌گیرند و کاملا گروهی پیش می‌روند.
به نظر شما کدامیک از سه فیلمی که در آن ایفای نقش کردید شانس بیشتری برای کسب جایزه دارد؟
من برای هر سه فیلم زحمت کشیدم و نمی‌توانم آن‌ها را از هم تفکیک کنم. جوایز به سلیقه هیات داوران برمی‌گردد و این نظر آن‌هاست که چه کسی نسبت به بقیه شایسته‌تر است.
