عضو کمیسیون انرژی مجلس در گفت‌وگو با ایلنا:
صنایع به دانش بنیان شدن تولیدات خود اهمیت نمی‌دهند
عضو کمیسیون انرژی مجلس می گوید: مقام معظم رهبری در دهه هفتاد سه کلمه برای توسعه و پیشرفت کشور عنوان کرد، وجدان کاری، انضباط اجتماعی و انضباط اقتصادی. اکنون بعد از 25 سال از این مطلب باید ببینم برای تحقق این سه کلمه چه کرده ایم. یعنی زمان نشان می دهد که ما برای تحقق این فرمان ها چقدر تلاش کرده ایم. اکنون طی سال های اخیر که مساله تولید با پسوندهای مختلف توسط ایشان عنوان شده است یعنی هنوز این سه کلمه محقق نشده است.
فریدون عباسی در گفت‌وگو با ایلنا ادامه داد: اگر انضباط اجتماعی داشتیم نباید اقتصاد کشور دچار این همه مفسده می شد و تا این حد مردم را آزرده خاطر می کرد. اگر وجدان کاری و انضباط اجتماعی داشتیم نباید بهروری در ایران این همه پایین بود. ما باید از ساعت ها و منابع بهتر استفاده کنیم . مثلا ما در بخش حامل های اجتماعی مصارفمان بالا و وسایل خانگی نیز استاندارد نیستند و این ها مسائلی است که سرمایه ملی کشور را هدر می دهد و در نتیجه سرمایه اجتماعی ما نیز آسیب دیده است.
نماینده مردم کازرون در ادامه بیان کرد: مقام معظم رهبری طی سال های گذشته سال ها را با محوریت تولید اما با مولفه های مختلفی چون، رونق، رفع موانع، اشتغال و سایر موارد نام گذاری کردند اما طبق سخنان خود ایشان که این شعار ها فقط به همین سال مربوط نیست و باید همیشه مد نظر باشد باید همان سه مولفه ای که ایشان در دهه 70 عنوان کردند را ابتدا اجرا می کردیم تا به بعد نوبت به شعار های کنونی می رسید.امیدوارم این شعار نیز به سرنوشت شعارهای و پیام های سال های قبل دچار نشود.
این نماینده مجلس در ادامه در خصوص اینکه چرا صنایع برای استفاده از تولیدات دانش بینان ها مقاومت می کنند نیز اظهار داشت: در آمد واردات برای برخی شیرین و بسیار راحت است این یک طرف قضیه است و. بخش دیگر مساله این است که بیشتر صنایع ما تولید کننده هستند ، مثلا شرکت های فولادی، معدنی و یا نفتی می گویند ما تولید می کنیم و حاضر نیستند تا برای تحقیق و توسعه هزینه کنند. حاضر نیستند تا برای این بخش هزینه ای صرف کنند که چیزی در آن تولید نمی شود. این مساله به دلیل ناآگاهی از ظرفیت دانش بنیان هاست اما ما برای این بخش پاسخ داریم.به عنوان مثال وقتی یک شرکت نفتی به یک مته حفاری نیاز دارد به جای واردات ان به یک شرکت دانش بنیان سفارش دهد و بعد از آزمایش ان در مقیاس کوچک در یک بازه زمانی اقدام به خرید از این شرکت کند و به جای خروج ارز به تولید کمک کند .
از سوی دیگر مدیران در همه بخش ها برای تحقیق پول نمی دهند و تحقیقات به صورت مقاله باقی می ماند یعنی بخش تحقیقاتی ما مقاله محور است . در سال 75 یک انگلیسی به من می گفت چرا وقت و سرمایه تان را برای نوشتن مقاله هدر می دهیدف به جای این به حل مشکلات کشور بپردازید. یعنی بخش دانشگاهی نیز مانند صنایع به پژوهشی که منجر به تولید شود یعنی دانش بنیان شدن یک صنعت اهمیت نمی دهد.
برای حل مشکلات شرکت‌های داشن بنیان و ارتباط انها با صنایع و البته جلوگیری از واردات بی‌رویه به یک فرمانده نیازمندیم. فرمانده‌ای که امر کند و سایرین اجرا نمایند به نظر می‌رسد برای این منظور چاره ای دیگری نداریم.
