در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
نه اروپا امتیاز می‌دهد و نه ایران، روسیه و عراق/ سیاست‌های انرژی آنکارا؛ هیایویی بی پشتوانه
سفیر سابق ایران در ترکیه گفت: اگر اروپا بخواهد نفت و گاز از طریق ترکیه منتقل شود چنان تضامینی از آنها می‌گیرد که نتوانند از این ابزار استفاده کنند، بنابراین این مقوله یک رویا است که تا امروز تحقق نیافته، افق‌های آینده هم روشنایی زیادی را در زمینه این استراتژی نشان نمی‌دهد، بنابراین بدون پشتوانه است.
فیروز دولت‌آبادی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره برنامه ترکیه برای تبدیل شدن به هاب انرژی و تاثیر آن بر بازارهای ایران اظهار داشت: ترکیه اصالتا رقیب انرژی ایران نیست چون خود به منابع انرژی نیاز زیادی داشته و واردکننده است.
وی افزود: ترکیه در حال حاضر از ایران، روسیه و عراق نیاز انرژی خود را تامین می‌کند، طبیعت کارشان این است که بازار انرژی خود را با این سه کشور و تا حدی هم با آذربایجان تقسیم می‌کنند که این مقوله به مصرف داخلی این کشور برمی‌گردد، بنابراین با وجود مشکلاتی که وجود دارد همچنان از ایران نفت و گاز وارد می‌کند.
سفیر سابق ایران در ترکیه تصریح کرد: هر کشور با توجه به ظرفیت‌ها، تخفیفات و قدرت بازیگری در بازار حضور دارد، سیاست هیچ کشور واردکننده‌ای هم این نیست که نیاز خود را فقط از یک منبع انرژی تامین کند.
وی گفت: استراتژی ترکیه در حوزه انرژی فراتر از بازار مصرف داخلی است، این کشور تمایل دارد خطوط نفتی و گازی به اروپا از مسیر ترکیه عبور کند، ترک‌ها در نظر دارند این امتیاز را در برابر اروپا داشته باشند تا حرف و ابزاری برای مذاکره بهتر داشته باشند، اما تا امروز در این زمینه موفق نبوده‌اند.
دولت‌آبادی ادامه داد: تاکنون نه روس‌ها حاضر شدند انرژی در اختیار این کشور قرار دهند که قابلیت انتقال داشته باشد و نه ایران و نه عراق حاضر به این کار هستند بنابراین این رویایی است که ترک‌ها تلاش می‌کنند پای آن بایستند، تا امتیازاتی بگیرند و ضمن اینکه اروپا هم موافق نیست.
وی تاکید کرد: اگر اروپا بخواهد نفت و گاز از طریق ترکیه منتقل شود چنان تضامینی از آنها می‌گیرد که نتوانند از این ابزار استفاده کنند، بنابراین این مقوله یک رویا است که تا امروز تحقق نیافته، افق‌های آینده هم روشنایی زیادی را در زمینه این استراتژی نشان نمی‌دهد، بنابراین بدون پشتوانه است.
سفیر سابق ایران در آنکارا بیان داشت: آیا روسیه که خود به اروپا دسترسی دارد حاضر می‌شود نفت و گاز خود را از طریق ترکیه ارسال کند، قطعا خیر. عراق که در شرایط فعلی اختلافات بنیادین با ترکیه و از طریق سوریه خط لوله به مدیترانه از طریق سوریه دارد، هم حاضر نیست این امتیاز را به ترک‌ها بدهد، ما نیز که شرایط‌مان برای انتقال نفت و گاز به اروپا سخت‌تر است تا امروز و حتی در بدترین شرایط حاضر به انجام این اقدام نشده‌ایم و در شرایط توافقات آتی هم قطعا چنین کاری نخواهیم کرد، این برنامه‌ها سیاست‌های اعلامی است و توجه تصمیم‌گیران سیاسی سه کشور ایران، روسیه و عراق را چندان به خود جلب نمی‌کند.
وی خاطرنشان کرد: احداث هر خط لوله‌ای که نفت ایران را به اروپا منتقل کند حداقل ۱۵ سال زمان می‌برد که از جنوب ایران به ترکیه منتقل و از غرب این کشور وارد اروپا شود، ۷ هزار کیلومتر خط لوله نیاز است، تامین مالی نیاز دارد و قطعا اقتصادی نیست، بیشتر تخیلات سیاسی است تا واقعیت‌های کارشناسی.
دولت‌آبادی با بیان اینکه انتقال نفت و گاز در شرایط امروز از مسیر خط لوله چندان به صرفه نیست، یادآور شد: یک کشتی VLLCC که از ایران حرکت می‌کند ۱۵ روز بعد ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه به اروپا منتقل می‌کند، گاز هم اگر تبدیل به ال‌ان‌جی و یا ال‌پی‌جی شود به اروپا می‌رود، بنابراین خط لوله در مقایسه با کشتی امتیازات اقتصادی پررنگی ندارد.
وی درباره نقش انرژی در همکاری ترکیه با آذربایجان و رژیم صهیونیستی گفت: اینها تخیلات و برای تحریک دیگر کشورها است، خط لوله باکو-جیحان با وجود این همه تبلیغ اکنون با ۱۰ درصد ظرفیت کار می‌کند، اینکه خط لوله از آذربایجان به ترکیه و سپس به اسرائیل برود بیشتر مباحث سیاسی است تا واقعیت‌های مربوط به انرژی و نباید روی آن حساب جدی باز کرد.
این تحلیلگر بین‌الملل حوزه انرژی تاکید کرد: ترکیه بخاطر مسائلی که با اعراب دارد اگر بخواهد نفت و گاز دریافتی خود را از مسیرهایی ببرد که ممکن است هر لحظه انفجار رخ دهد و مردم در این کشورها شورش کنند، قطعا اشتباه است.
وی یادآور شد: به لحاظ کارشناسی این برنامه‌ها شدنی نیست، ارزش راهبردی هم ندارد، بیشتر هیاهو است تا ترکیه بتواند در روابط انرژی خود با کشورها تاثیر بگذارد و به لحاظ مناسبات امنیت ملی هم برای اسرائیل و این کشورها قابل اجرا نیست.
