منتخب ریاست جمهوری آینده از کدام طیف خواهد بود؟

ایران انقلابی پس از گذشت چهل سال با تجارب گوناگونی روبرو بوده است که در برخی از آنها با کنش‌های ضد و نقیضی مواجه بوده و حاصل عملکرد سیاستمداران آنچنانکه باید رضایتمندی عمومی جامعه را جلب نکرده است.

علی‌رغم اینکه امروز ایران به جایی رسیده و در سیاست خارجی به تأثیرگذاری در انتخابات کشورها به اصطلاح ابر قدرت هم دست یافته است. همان کشوری می‌باشد که روزگاری وقتی اسم ایران را می‌بردند یا نمی‌شناختند یا آنرا جزء کشورهای عربی بحساب می‌آوردند! امروز به یکی از قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل شده است، جایی که برای مقابله با قدرت نظامی‌اش مجبور می‌شوند، ناوماکرون در حوزه خلیج فارس مستقر کنند. چه می‌شود که این توانمندی و اثرگذاری سیاسی و نظامی در عرصه اقتصادی بروز چندانی ندارد بطوریکه وضع معیشت مردم که اساسی‌ترین نیاز بشری است، دستخوش نابسامانی شده و موجب گسترش فقر و فساد و ناامنی شده است.

بیائیم برای امروز و فردای ایران برنامه ارائه دهیم اگر کشور چین ظرف سه دهه خود را به قدرت اول اقتصادی جهان معرفی می‌کند هرگز به دنبال سیاست بازی و اختراع چرخ از نو نرفت تمام تولیدات کشورها را بومی سازی کرد، بسیاری از بودجه مملکت ما صرف باصطلاح اختراع دوباره چرخ می‌شود بطوریکه پول و زمان را هدر می‌دهیم، اگر دلار آمریکا امروز پایه اساس تجارت جهانی شده است برای این هست که آمریکا پس از جنگ جهانی دوم با تشکیل کارتل‌ها و شرکت‌های فنی و مهندسی توانستند اقتصاد جهان را تسخیر کنند و حتی حکومت‌ها و دولتهایشان تحت تأثیر و اثرگذری همین شرکت‌ها و کمپانی‌ها و در یک کلام بخش خصوصی قرار دارند و این بخش خصوصی است که در سرنوشت کشور نقش آفرینی می‌کنند ولی در کشور ما همیشه بخش خصوصی زیر چکش رفتارهای غلط سیاست بازان بوده در هیچ کجای دنیا و کشورهای توسعه یافته پروژه‌های اقتصادی متأثر از فهرست بهاء دولتی نیست، یک رقابت خوب با فهرست بهاء درست نمی‌شود.

متأسفانه پس از انقلاب دولت‌ها به روی کار آمده هم ناظر بوده‌اند هم مجری، اگر به یارانه 45 هزار تومانی توجه کنیم که قرار بود به سفره مردم بیاید می‌بینیم که غیر از افزایش حامل‌های انرژی هیچ آورده‌ای را نصیب مردم نکرد بلکه کشور را هم به آشفتگی کشانده است.

ده‌ها مرکز تولیدی ما متأسفانه تعطیل شده‌اند یا به دلیل نبود مواد اولیه یا نرخ بالای ارز نمی‌توانند تولیدات خود را در عرصه رقابت عرضه کنند مگر نه اینکه ایران در سال 1303 اعلام ساخت و تولید واکسن در انسیتو پاستور می‌کند پس از گذشت 96 سال که ما ادعای تولید واکسن می‌کنیم، هنوز سیاست‌بازها باور ندارند این دروغ نیست ساخت واکسن و بدور نیست باید ایران از چنگال جناح‌ها و سیاست بازان رهایی پیدا کند ما در پنج سال آینده باید قدرت اقتصادی غرب آسیا باشیم، سالیان سال است مقام معظم رهبری تأکید بر عدم خام فروشی دارد چقدر موفق بوده‌ایم چند درصد از نفت خام ما در ایران پالایش می‌شود، هنوز دولت با خوشحالی مدعی است که در بودجه 1400 دو میلیون بشکه نفت خام خواهد فروخت. این در حالی است که ما با ده‌ها شرکت سازنده پالایشگاهی و پتروشیمی که در زیرمجموعه انجمن صادرکنندگان خدمات فنی و مهندسی و هم اکنون پروژه‌های وسیعی را در نقاط مختلف دنیا در دست اجرا داریم، قدرت سازندگی وجود دارد.

اگر بخواهیم اقتصاد کشور روان گردد راهی بجز واگذاری دولت به بخش خصوصی نداریم از آنجایی که نظر رهبر معظم انقلاب بر جهش تولید و کارآفرینی است امّا دو جبه مجلس و دولت یکی با قوانین ناکارآمد و شعارزدگی و دیگری با دیدگاه انحصاری خود مانع تحقق این سیاست شده‌اند.

به طور مثال وزارت نفت باید فراموش کند فروش نفت را و صرفاً باید تولید کند و راه را برای صادرات بخش خصوصی هموار سازد. ما آیه "واعدوا لهم مااستطعتم من قوه" را فقط برای دفاع مقدس بکار گرفتیم، چنانکه هم اکنون حجم پیمانکاران غیرایرانی در پروژه‌های راه اصلاً قابل مقایسه با شرکت‌های داخلی نیست درحالی که توان طراحی و عملیاتی و سوابق اجرایی شرکت‌های داخلی خیلی بیش از آنها است. امّا از آنجاییکه سیاست بازان همه تصورشان بر لابی‌های برون مرزی است ما را به اتّکا خود نمی‌رسانند.

اگر نگاه جدی به خروجی دانشگاه‌هایمان در دوران پس از انقلاب اسلامی بیاندازیم می‌بینیم که خروجی فارغ‌التحصیلانمان در این مدت در قیاس با سایر کشورها بسیار بالاتر است، بگذریم از اینکه متأسفانه در پرورش نیروی کار ماهر قدری مسامحه صورت گرفته است و اگر افغانستانی‌های موجود در کشور صحنه کار را ترک کنند به طور اساسی در این بخش دچار مشکل خواهیم شد، درست شبیه این مطلب پس از جنگ جهانی دوم در آلمان رخ داد هم اکنون نیز پس از 50 سال نیروهای کارگری ترک نقش اساسی در اقتصاد آالمان دارند و چنانچه اقدام به ترک آلمان کنند، بخش وسیعی از خدمات آن کشور معطل خواهد ماند.

بگذارید مطلب دیگری را عنوان کنم که شاید تا کنون کمتر بدان توجه شده است هرچند واگویه اینگونه مسائل ممکن است کمی گوینده را با مخاطره مواجه کند اما ناچاریم ظرفیت شنیدن خود را قدری افزایش دهیم تا ظرفیت‌های بر زمین مانده کشور را به صحنه بیاوریم و باری از دوش اقتصاد کشور برداریم. این روزها شاهد آلودگی شدید در شهرهای بزرگ کشور و قطع پی در پی برق هستیم که بر همگان آشکار است علت آن استفاده از سوخت مازوت در نیروگاه‌ها ست، مدت‌ها است که شرکت‌های خصوصی ادعا می‌کنند قدرت تأمین گاز مورد نیاز سوخت نیروگاه‌ها را دارند اما دولت همچنان بر اسب انحصارگردی سوار است و زیر بار رهاسازی این انحصار نمی‌رود.

سیاست بازان ما صبح که از خواب بیدار می‌شوند رفتار و گفتارشان خوراک رسانه‌های معاند می‌شود و آنها به اوضاع آلودگی کشور می‌خندند!

در یک کلام باید بگویم دولتی بودن اقتصاد چالش مهم بخش خصوصی است. سالیان سال است که بخش خصوصی تلاش دارد تا سهم خود را در اقتصاد کشور افزایش دهد اما این موضوع نه تنها تا کنون محقق نشده است بلکه روند بهبودی هم در آن مشاهده نمی‌شود این امر در صنایع مختلف و در سراسر کشور دیده می‌شود و بخش خصوصی را با اختلاف از بخش دولتی قرار داده به طوریکه به دلیل بزرگی دولت امکان رقابت بنگاه‌های خصوصی در کنار دولت وجود ندارد.

ساختار اقتصاد کشور معیوب و بیمار است و قوانین و مقررات جاری برای یک اقتصاد تولید محور و مبتنی بر فعالیت‌های سالم اقتصادی طراحی نشده است. لذا در اینجا می‌خواهم از محضر مقام عظمای ولایت درخواست کنیم باتوجه به تأکیدات مکرر ایشان برای برون رفت از وضع موجود اجازه فرمایند تا فرصت برای بخش خصوصی فراهم آید و بخش خصوصی و شرکت‌های داخلی اداره امور اجرایی کشور را با کسب آرای مردم به بوته آزمون گذاشته شود تا نگرانی‌های حضرتعالی و دلسوزان ایران زمین کاسته و سیاست مداران واقعی را بر تحسین وا بداریم.

کلام آخر آرزوی ایرانی آباد، بدون بیکاری و بدون دلهره از فردا.

بهمن صالحی، دبیر کل انجمن صادر کنندگان خدمات فنی و مهندسی