نوشداروهای بعد از مرگ سهراب در ایلام

خودکشی در استان ایلام قصه پر غصه و قدیمی است که مسئولان تاکنون برای آن فکری که مبتنی بر خردورزی و داده‌های صحیح باشد نکرده‌اند و این تراژدی انگار به همزاد استان ما تبدیل شده است. قطعا این تراژدی تلخ در جایی باید به پایان برسد.

متاسفانه ما همیشه شاهد این اتفاق تلخ به عناوین مختلف هستیم؛ تا جایی که طبق تحقیقات مختلفی که در این راستا انجام شده است مسائل خانوادگی، مشکلات اقتصادی، بیماری‌های روحی و روانی، عصبیت‌های فرهنگی و سنتی و ...می‌توانند در پایان یافتن امید به ادامه زندگی در استان ایلام موثر باشند اما تحقیق و مطالعه در رابطه با علل و عوامل خودکشی در استان ایلام زمانی واجد اهمیت است که به شکل میدانی و عملیاتی مورد توجه قرار بگیرند نه آنکه صرفا به مطالعات سمیناری  و فصلنامه‌ای تبدیل شوند و در کنج کتابخانه‌ها خاک غفلت بخورند.

اینکه امروز و بعد از مرگ تراژیک دختر ۱۲ ساله هلیلانی همه فریاد وا اسفا سر می‌دهند و مسئولان استان به تکاپو می‌افتند و دستورات لازم اما دیرهنگام برای رتق و فتق امورات خانواده داغدارش صادر می کنند صرفا نوشداروی بعد از مرگ سهراب است.

واقعیت این است که تا مسئولان به این مهم نرسند که خودکشی در استان ایلام یک واقعیت تلخ است و ریشه‌های مختلف دارد و با مخفی کردن آمار واقعی و عوامل اصلی آن نمی‌توان به جایی رسید، مشکل همچنان باقی خواهد بود.

تا زمانی که برای عبور خانواده‌های محروم و فقیر جامعه از فقر و محرومیت، فکر اساسی نشود نمی‌توان انتظار داشت که این خانواده‌ها با مبالغ و کمک هزینه های ناچیز نهادهای حمایتی، فارغ از آسیب‌های اجتماعی  زندگی کنند. قطعا در کنار عوامل مختلف، فقر و مشکلات اقتصادی که زائیده تبعیض، عدم توازن ثروت در جامعه و خلا مدیریتی است یکی از مهم ترین عوامل خودکشی در استان ایلام از جمله تراژدی مرگ این نوگل هلیلانی است که به نوعی تمام ایران را در شوک تلخی فرو برده است. 

نکته مهم و قابل توجه دیگر این است که باید به این سئوال مهم و اساسی پاسخ داده شود که چرا باید یک دختربچه به این درجه از ناامیدی برسد که زندگیش را پایان دهد!!؟ "این مسئله مهم ما است و نباید این صورت مسئله را عوض کرد."