ایلنا از قزوین گزارش می‌دهد؛
رقص روی لیوان‌ها، اجرایی که چنگی به دل نمی‌زد/ نبود خانه تئاتر از چالش‌های برگزاری جشنواره استانی
بیست و سومین جشنواره تئاتر قزوین در حال برگزاری است و نمایش‌های برگزیده طی سه روز روی صحنه می‌روند؛ رقص روی لیوان‌ها روایتی برگفته از یکی از اشعار فروغ را برای ما بازگو می‌کند؛ اما براساس نظر تعدای از افراد حاضر در محل اجرای نمایش، اجرای نهایی آنطور که باید و شاید متن نمایشنامه را بازگو نکرده؛ ضمن اینکه خود جشنواره نیز با چالش‌هایی مواجه است.
به گزارش خبرنگار ایلنا در قزوین، بیست و سومین جشنواره تئاتر استان قزوین از دیروز نهم آذر ماه در سالن علامه رفیعی قزوین آغاز شده و هنرمندان برای اجرای نمایش روی صحنه می‌روند؛ اجرای نمایش‌ها تا 11 آذر ماه ادامه خواهد داشت و اختتامیه نیز 13 آذر ماه برگزار خواهد شد.
رقص روی لیوان‌ها نوشته امیررضا کوهستانی و کارگردانی ابوالفضل هادی پور شب گذشته روی صحنه رفت؛ در ادامه تحلیل و نظر تعدادی از هنرمندان استان و کارگردان را درباره این اثر می‌خوانیم.
عبدالله آچ‌پرین در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در قزوین درباره این نمایش می‌گوید: متن این نمایشنامه خوب است و سعی بر این بود که با شیوه متفاوت‌تری کار شود؛ اما شیوه اجرا نسبت به ساختار متن موفق نبود.
نظر مثبتی درباره اجرا نداریم
این عضو انجمن هنرهای نمایشی استان قزوین ادامه می‌دهد: در واقع متن آن براساس محتوایی برگرفته از یکی از اشعار فروغ فرخزاد است اما شاهد اجرایی یکنواخت بودیم و رقصی روی لیوان‌ها ندیدیم.
حسن یاوری نیز در این باره می‌گوید: نظر مثبتی درباره این اجرا ندارم و با شناختی که از گروه دارم امکان اجرا به شکل خیلی بهتری هم وجود داشت ضمن اینکه متن هم خیلی کوتاه شده بود، به نظرم بهترین نسخه این نمایش را خود نویسنده آن روی صحنه برده است.
این بازیگر تئاتر ادامه می‌دهد: کنش اصلی داستان تنهایی ما را یادآوری می‌کرد؛ اما آنطور که می‌خواستیم به مخاطب القا نشد، به نظرم این نوع متن‌ها اگر توسط نویسنده‌ها کار شود بهتر است؛ ضمن اینکه تمرین و کار کردن آن‌ها درحال حاضر خیلی جالب نیست.
رقص، نمادی برای هماهنگی با زندگی
نجفی، بازیگر تئاتر درباره این نمایش می‌گوید: موضوع نمایش عشق و دوست داشتن یک فرد روانی بود که در نهایت به قتل رسیده شد و موضوع داستان مشکلات جامعه را بازگو می‌کرد که یک نمونه آن طرد شدن یک دختر از خانواده و پناه آوردن به یک فرد دارای اختلالات روانی است و این دختر به دلیل اینکه جایی نداشت تن به هر کاری می‌دهد و در نهایت به قتل می‌رسد.
یکی از بینندگان این نمایش نیز عنوان می‌کند: این نمایش پستی و بلندی‌های زندگی و هماهنگ شدن با آن را یادآوری می‌کند در واقع رقص نمادی برای وفق شدن با شرایط مختلف زندگی است.
یکی دیگر از بینندگان حاضر در سالن که متولد دهه 80 است درباره این اجرا می‌گوید: تئاتر خوبی بود و داستان زیبایی داشت.
داستانی که تقابل کاراکترها را روایت می‌کند
کارگردان این نمایش نیز درباره این اثر به خبرنگار ایلنا در قزوین می‌گوید: نمایش روایتگر زندگی مربی رقصی است که به تازگی با دختری به نام شیوا آشنا شده؛ این فرد دارای اعتقادات بودایی بوده و بر این باور است که روح خدا در شیوا حلول پیدا کرده که می‌توان گفت تناسخ را یادآوری می‌کند؛ ضمن اینکه این دوکاراکتر از نظر سن و افکار و اعتقادات نیز در تقابل با یکدیگر قرار دارند.
ابوالفضل هادی پور ادامه می‌دهد: این نمایش در مدت 45 دقیقه روی صحنه می‌رود و دیالوگ‌های نمایش طوری نیست که پیامی را برساند بلکه درواقع خرده روایت‌هایی است که برای مخاطب مطرح می‌شود.
علاوه بر نوع اجرا، برگزاری این نمایش با حاشیه‌هایی همراه بود که تاخیر در آغاز نمایش و زیاد بودن تعداد بینندگان از جمله آن‌ها است و شاهد این بودیم که به علت تعدد حضار صندلی‌ها پر شده و جایی برای نشستن نبود که باتوجه به شرایط کرونایی و بسته بودن فضای محل برگزاری نمایش یکی از نقص‌های این اجرا به شمار می‌آید.
تابع قوانین هستیم/ خانه تئاتر نیاز اصلی هنر استان قزوین
برای بررسی بیشتر موضوع با رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان قزوین گفت‌وگو داشتیم، وی دراین باره می‌گوید: جشنواره تئاتر استانی ویترین یک ساله تئاتر هر استانی به شمار می‌رود؛ اما در سال جاری به دلیل شرایط کرونا و نزدیک بودن جشنواره تئاتر فجر جشنواره زودتر برگزار شد و اکران عمومی به پس از این رخداد کشوری مؤکول شد.
کیوان حبیبی ادامه می‌دهد: در نهایت از مجموع 14 گروه، هشت گروه از شهرهای تاکستان، الوند، محمدیه و قزوین به بخش اجرا راه پیدا کرده که پس از داوری دو اثر به دبیرخانه جشنواره بین المللی معرفی می‌شوند.
وی درباره محل برگزاری این جشنواره می‌گوید: تماشاخانه علامه رفیعی نزدیک به 25 سال است که علاقمندان تئاتر را پذیرا بوده و وسیله‌ای برای دیده شدن تئاتر است و طی جلسه‌ای که با دبیر جشنواره داشتیم هفت گروه بر این محل اتفاق نظر داشتند؛ این درحالی است که نظر ما برای برگزاری سالن کتابخانه امام خمینی بود که از فضای بازتر و دسترس‌پذیری بهتری برخوردار بود.
این مسئول ادامه می‌دهد: ما تابع ستاد کرونا بوده و به اصناف دیگر که شلوغ هستند کاری نداریم؛ درواقع خود را موظف می‌دانیم که شیوه‌نامه‌های بهداشتی را رعایت کنیم و به هنرمندان هم اطلاع رسانی کردیم که به دلیل مجاز بودن حضور افراد به میزان 50 درصد ظرفیت، حضور خود را به زمان اکران عمومی قرار دهند تا باعث تجمع و نارضایتی نشود و از تک تک تماشاچیان نیز معذرت خواهیم کردیم.
حبیبی عنوان می‌کند: خانه تئاتر در بوستان ملت در حال ساخت و است و تا مرحله قابل توجهی هم پیش رفته و این اقدام شورای شهر و شهرداری در ساخت آن قابل تقدیر است و امیدواریم در آینده سازوکاری فراهم شود تا این مکان، در اختیار خانواده تئاتر قرار گیرد و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان می‌تواند از این امانت به خوبی نگهداری کند.
وی تاکید می‌کند: باتوجه به افزایش علاقمندان به هنر تئاتر و فرهنگی و هنری وبدن شهر قزوین، راه‌اندازی خانه تئاتر در مکان مناسب می‌تواند اتفاقات خوبی را برای ما رقم بزند.
