در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
کاهش ۷۰۰ هزار نفری زنان شاغل گواهی بر ناعادلانه بودن بازار کار/ نسبت زنان به مردان در بازار کار یک به ۶ شد
یک کارشناس روابط کار و فعال حوزه زنان گفت: گزارش تازه مرکز آمار نشان می‌دهد زنان اولین گروهی هستند که در نوسانات اقتصادی شغل خود را از دست می‌دهند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، گزارش مرکز آمار درباره وضعیت نیروی کار در بهار امسال نشان می‌دهد هر چند نرخ بیکاری کاهش یافته، اما با کاهش چشمگیر نرخ مشارکت اقتصادی تعداد زیادی شغل خود را از دست داده‌اند. به نسبت بهار سال گذشته حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از تعداد شاغلان کاسته شده که حدود ۷۰۰ هزار نفر از آنها زنان شاغل هستند. به این ترتیب زنان که در بهترین حالت ۲۰ درصد از شاغلان کل کشور هستند، در نتیجه رکود ناشی از شیوع کرونا در سیبل بیکاری قرار داشته‌اند.
مهناز قدیرزاده (کارشناس روابط کار و فعال حوزه زنان) در گفتگو با ایلنا گفت: آنطور که از گزارش مرکز آمار بر می‌آید در بهار امسال ۶۸۴ هزار ۷۷۳ نفر از تعداد زنان شاغل به نسبت بهار سال گذشته کم شده است. به خودی خود تعداد زنان شاغل در ایران به نسبت مردان کم است. زنان یک پنجم نیروی کار کشور هم نیستند و اکنون این میزان کمتر شده و تقریبا یک ششم جمعیت شاغل را زنان تشکیل می‌دهند.
او ادامه داد: مباحث زیادی درباره چرایی این اتفاق شده است. در یک کلام بازار شغل در ایران برای زنان عادلانه نیست و آنها به سختی می‌توانند کار پیدا کنند یا مهم‌تر از آن در بازار کار دوام بیاورند.
این کارشناس روابط کار با اشاره به کاهش چشمگیر تعداد زنان شاغل بیان کرد: اتفاقی که رخ داده خارج از روال معمول است. در گزارش مرکز آمار تاکید شده که شیوع کرونا دلیل کاهش مشارکت اقتصادی و کاهش تعداد شاغلان است، اما اینکه زنان بیشتر متاثر شوند نشان می‌دهد که در نوسانات اقتصادی زنان شاغل اولین گروهی هستند که در معرض بیکاری قرار می‌گیرند.
او توضیح داد: اگر روال منطقی را بررسی کنیم، وقتی یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از تعداد شاغلان کم می‌شود باید ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار نفر آنها زن باشند، اما این رقم حدودا سه برابر شده که اثبات کننده ناعادلانه بودن بازار کار برای زنان است.
او عنوان کرد: البته یک دلیل دیگر هم حساسیت بیشتر زنان به مراقبت از خود است. متعاقب شیوع کرونا دوره‌ای تقریبا کوتاه افراد مجاز به دورکاری شدند که البته همان زمان هم خیلی از کارفرمایان این را رعایت نکرده و نیروی کار خود را به محل کار فراخواندند. بعد از پایان قرنطینه هم که همه مجبور به کار حضوری شدند. زنان بیشتر از مردان در برابر چنین چیزی مقاومت کرده و ترجیح دادند خطر ابتلا به بیماری را به جان نخرند که در مواردی منجر به از دست رفتن شغل‌شان شد.
