یک فعال صنفی کارگری:
تکلیف بدهی دولت به تامین اجتماعی چه شد؟ / قدرت خرید کارگران به مرز ۱۰۰ دلار تنزل پیدا کرده/ فاصله‌گذاری اجتماعی یا فاصله‌گذاری طبقاتی؟!
مازیار گیلانی نژاد با انتقاد از رویکردهای دولت در قبال معیشت کارگران گفت: کارگران بیشترین آسیب را در بحران کرونا متحمل شده‌اند.
مازیار گیلانی نژاد (فعال صنفی کارگران فلزکار) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با شرایط زیستی کارگران اظهار داشت: باتوجه به تورم ۴۱.۲ درصدی اعلامی از سوی بانک مرکزی، باید گفت افزایش دستمزد ۲۱ درصدی، نمی‌تواند وضعیت معیشتی و زیستی کارگران را بهبود ببخشد؛ این در حالی است که فقط حمل و نقل شهری ۲۵ درصد افزایش قیمت داشته و بسیاری از اقلام دیگر، پس از بحران کرونا گران شده است.
به گفته وی، سالهاست که فرسودن خانواده‌های کارگری با کم توان کردن قدرت خرید زحمتکشان در دست اجراست و قدرت خرید کارگران به مرز ۱۰۰ دلار و حتی کمتر از آن، تنزل یافته است.
گیلانی نژاد ادامه می‌دهد: این تنها بخشی از دستبرد به زندگی کارگران است. از ۲۰ فروردین اندوخته‌های ما در تامین اجتماعی (شستا) را در بورس گذاشته‌اند. ما کارگران و بازنشستگان نگرانیم که نکند همین تامین درمان حداقلی و سرمایه روزهای پیری ما را نیز از بین ببرند. در سال گذشته ۱۰۰۰ قلم دارو از فهرست درمان تامین اجتماعی خارج شد. ما کارگران به درستی می‌پرسیم تکلیفِ بدهی ۲۵۰ هزار میلیارد تومانی دولت به سازمان تامین اجتماعی در این حراج چه خواهد شد؟
به عقیده این فعال کارگری، هم دستمزد و هم اندوخته‌ی آینده طبقه کارگر که همان سرمایه‌ها و موجودیت سازمان تامین اجتماعی است، با بی‌توجهی دولت در معرض خطر قرار گرفته است.
وی اضافه می‌کند: با این دستمزد چگونه بهداشت فردی خود را رعایت کنیم؛ چگونه در خانه بمانیم وقتی حتی نان و پنیر هم نمی‌توانیم بخریم؟! چگونه خود را به سر کار برسانیم؟! با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی که نباید و نمی‌توان سوار اتوبوس و متروی شلوغ شد؟ پس چطور کارگرانی که دو میلیون تومان حقوق می‌گیرند، توان استفاده از وسیله نقلیه شخصی یا تاکسی دربست را داشته باشند؟! در نتیجه باید گفت نه فاصله‌گذاری اجتماعی بلکه «فاصله‌گذاری طبقاتی» را دقیق اجرا کرده‌اند! چراکه آنچه در این وانفسا در معرض خطر قرار می‌گیرد، جان کارگران بی‌بضاعت است.
