در نشست مشترک تشکل‌های کارگری و کارفرمایی مطرح شد؛
شورای عالی تامین اجتماعی باید احیا شود/ قدرت ترغیب دولت به اصلاح ساختار تامین اجتماعی را نداریم/ اگر امنیت شغلی را مهم نپنداریم کلاه سر خودمان گذاشته‌ایم
در نشست مشترک تشکل‌های کارگری و کارفرمایی، نمایندگان کارگران ضمن تایید نظر کارفرمایان پیرامون وضعیت نامساعد سازمان تامین اجتماعی، خواستار گفتگو و اخذ تصمیمات جدی‌تر پیرامون مسائلی همچون نبود امنیت شغلی شدند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست مشترک تشکل‌های کارگری و کارفرمایی، با حضور محمد عطاردیان (رئیس هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایان ایران)، حسن صادقی (رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری)، حمیدرضا سیفی (دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی کشور)، فرزاد یوسفی (مدیرکل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی) و علی خدایی (نماینده کارگران در شورای عالی کار و نایب‌رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) برگزار شد.
نگران سرنوشت سازمان تامین اجتماعی هستیم
عطاردیان در ابتدای نشست در اشاره به مشکلات سازمان تامین اجتماعی گفت: ۹۱ درصد پول تامین اجتماعی را کارگران و کارفرمایان با پرداخت حق بیمه‌ها می‌دهند اما این دو هیچ دخالتی در مدیریت آن ندارند. در گذشته این سازمان سه‌جانبه‌گرایانه اداره می‌شد اما سال‌هاست که دولت تمام ارکان آن را گرفته و نه کارفرمایان و نه کارگران را در مدیریت آن مشارکت می‌دهند. ما نگران سرنوشت این سازمان هستیم.
وی یادآور شد: سالها قبل در همین نشست صورتجلسه‌ای بین ما و کارگران امضا شد که شورای عالی تامین اجتماعی مجدداً احیا شود؛ شورایی که به صورت سه‌جانبه‌گرایانه برای بودجه سازمان تصمیم می‌گرفت اما با تشکیل وزارت رفاه و تامین اجتماعی اداره سازمان به دست دولت افتاد و دولت آن را به طور دلخواه اداره کرد.
وی افزود: به رغم تمام پیگیری‌های ما و تلاش‌های آقای محجوب در مجلس، موفقیتی در راستای اصلاح ساختار تامین اجتماعی حاصل نشد. در حال حاضر مطالبه ما احیای شورای عالی تامین اجتماعی است. این سازمان و اموال و دارایی‌های آن جزو بیت‌المال نیست بلکه حق‌الناس است اما مرتباً در اموال آن مداخله صورت می‌گیرد.
وی تاکید کرد: اگر تشکل‌های کارگری و کارفرمایی دست به دست هم بدهند این مسئله حل خواهد شد. دولت تنها باید بر سازمان نظارت داشته باشد. دولتی که تنها ۹ درصد پول سازمان را می‌دهد.
تشکل‌های کارگری و کارفرمایی از مجلس بخواهند که ساختار تامین اجتماعی به دوران اولیه‌اش بازگردد
بعد از عطاردیان، رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری ضمن تبریک روز کارگر، گفت: شاید خود کارگرانی که در سال ۱۸۸۶ در شیکاگو قیام کارگری برپا کردند فکر نمی‌کردند که حاصل خونشان به اعلامیه فیلادلفیا و سازمان بین‌المللی کار منجر خواهد شد. یاد و خاطره تمام جانباختگان در راه منافع کارگران را باید گرامی بداریم.
وی سپس با تقدیر از روحیه تفاهم و سعه‌صدر در محمد عطاردیان یادآور شد: وقتی در اواخر دهه ۷۰ و اولین همایش ملی کار با آقای عطاردیان مواجه شدم هر دو نگاه بسته‌ای به هم داشتیم اما با تعقل و تفاهم در طی این سالها به نتایج ارزشمندی در حوزه کارگری رسیده‌ایم؛ از قبیل بحث‌هایی پیرامون ماده ۱۹۱، ورود به ماده ۱۸۹ و همچنین تنظیم پیمان چهار جانبه‌گرانه‌ای بین کارگران، کارفرمایان، دولت و نمایندگان سازمان بین‌المللی کار در سال ۸۳ که حوزه روابط کار و شوراها، انجمن‌های صنفی کارگری را تقویت می‌کرد. این پیمان بسیار قدرتمند بود و اگر به قانون تبدیل می‌شد شاید بسیاری مشکلات در حوزه نهادهای مدنی رفع می‌شد.
وی تصریح کرد: سه‌جانبه‌گرایی در تامین اجتماعی به خاطر نوع نگاه دولت موفق نبوده است. ماده ۱۷ قانون تامین اجتماعی باید اصلاح شده و لایحه نظام جامع مطرح شود. تشکلات کارگری و کارفرمایی مشترکاً باید از مجلس بخواهند که ساختار سازمان به دوران اولیه‌اش بازگردد. من بر این باورم که موفقیت در این موضوع نقطه پرشی برای ما در روابط ما با کارفرمایان خواهد بود.
چرا کارفرمایان از طرح خیریه نذر اشتغال برای حذف حداقل دستمزد در روستاها حمایت می‌کنند
علی خدایی دیگر نماینده کارگران حاضر در این نشست ابراز امیدواری کرد که برپایی این نشست در روز کارگر موجب این بشود که مطالبات کارگران و راه‌های وصول به آنها عملی شود.
وی سپس افزود: دلیل حضور من در اینجا پیامی روشن دارد. موارد متعددی وجود دارد که کارفرمایان و کارگران با هم پیگیر آنها بوده‌اند. اصلاح ساختار تامین اجتماعی طی چند سال اخیر بارها در اتاق فکرهای مشترک ما درباره آن تصمیم گرفته شده، اما بی‌نتیجه بوده‌اند. موضوع دیگری که بارها درباره آن صحبت شده اما خروجی نداشته است مسئله اصلاح قانون کار بوده است. همچنین مسئله اصلاح شوراها در زمانی نوشته شد که این شوراها از قدرت بسیار بیشتری نسبت به آن برخوردار بودند اما تاکنون نتیجه‌ای دربرنداشته است. پس پرسش این است که چرا این نشست‌ها خروجی نداشته است؟ چرا مسائل بین ما و کارفرمایان هنوز حل نشده است؟
وی تاکید کرد: اگر نتوانیم مسائل بین خودمان (کارگر و کارفرما) را حل کنیم نخواهیم توانست مجلس و دولت را به عقب ببریم. نباید بر روی اختلافاتمان –که در بسیاری موارد ناشی از تضاد منافع است که لزوما بد نیست- سرپوش بگذاریم. جاهایی است که اختلافات ۱۰۰ درصد وجود دارد اما به نظر من؛ باید درباره آنها گفتگو کنیم تا به همدلی پیرامون آنها برسیم چراکه در حال حاضر کوه مشکلات در حال نابودی همه ما است.
خدایی اشاره کرد: وقتی به حل مشکلات با یکدیگر نمی‌پردازیم و جدا از هم تصمیم‌گیری و فعالیت می‌کنیم ناچار می‌شویم برای غلبه بر اختلاف نظرهایمان با یکدیگر به روابط‌مان با دولت و مجلس به صورت جداگانه متوسل شویم. مثال مرتبط با همین موضوع در رابطه با جلسات تعیین دستمزد است. چرا مذاکرات مزدی ما وقتی که به صورت جداگانه به اتاق وزیر می‌رویم به نتیجه می‌رسد؟
وی ادامه داد: با توجه به مسائلی که مطرح کردم معتقدم که موضوع بحث بین ما باید عوض شود. قبل از اینکه قدرتمند شویم چیزی را مطالبه نکنیم. ما قدرت اینکه دولت را مجبور کنیم ساختار تامین اجتماعی را اصلاح کند نداریم. قدرت کارگران و کارفرمایان ما در یکجا متمرکز نیست. دسته دسته شده‌ایم. بین همه ما چه درون کارگران و چه درون کارفرمایان رقابت‌های منفی وجود دارد و همه ما برای برنده شدن به دولت و مجلس امتیاز می‌دهیم.
نماینده کارگران در شورای عالی کار اظهار داشت: وضعیت تولید، تجارت و کارگر بسیار بد است اما من فکر می‌کنم که امروز درباره مسائل مبنایی‌تری از جمله امنیت شغلی بیشتر باید صحبت کنیم. به خاطر این معضل من نمی‌توانم به مسائل درونی سازمان تامین اجتماعی که کارفرمایان مطرح می‌کنند، با آرامش و فراغت و آسودگی خاطر فکر کنم. نظر کارفرمایان در مورد مسئله امنیت شغلی باید مشخص شود. چرا باید تمام کارگران به خاطر اینکه مثلا ۲۰-۳۰ سال قبل مثلا یک تعدادی کارگر کارهای خلاف و اشتباهی کردند تاوان بدهند و بی‌بهره از امنیت شغلی بشوند؟ کارفرمایان حاضر در این نشست که صاحب دغدغه اجتماعی هستند جدا از آن پیمانکار شهرداری –که او هم کارفرما است- هستند که کارگر را به بدترین شکل استثمار می‌کند. دلیل اینکه او می‌تواند این کار را انجام بدهد نبودِ امنیت شغلی است. پس قرار نیست ما رفتار خودمان را ملاک قرار دهیم و دیگران را هم قضاوت کنیم.
وی افزود: زمانی ماده ۱۹۱ قانون کار در شورای عای کار مصوب شد تا کارگاه‌های زیر پنج نفر از برخی شمول قانون کار حذف شوند. گرچه این برخی شامل بیمه و حداقل دستمزد نبود اما در واقع، بهانه را به دست دولتی‌ها دادیم که در وزارتخانه‌های عظیم و ثروتمندی همچون نفت و نیرو اجازه دهند که پیمانکارانی با استفاده از قدرت و رانت، کارگران را استثمار کنند. اکنون این پیمانکارانی که قانون را رعایت نمی‌کنند در اکثریت هستند.
وی خطاب به نمایندگان کارفرمایی حاضر در نشست گفت: انجمن صنفی کارفرمایی قرار است با کارفرمایانی که حق بیمه را پرداخت نمی‌کنند و به دستمزد مصوب تکریم نمی‌کند چه کند؟ صحبت من اینست که من در مقام نماینده کارگران به تخلفات کارگران رسیدگی خواهم کرد شما هم به تخلفات کارفرمایان. اگر این اتفاقات رخ دهد آن موقع می‌توان مدعی شد که گفتگو در حال انجام شدن است.
نایب رییس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور گفت: در شرایط فعلی من از برخی کارفرمایان کانون عالی گله‌مندم که چرا از طرح مطرح شده از سوی خیریه نذر اشتغال حمایت می‌کنند. حمایتی که تحت عنوان ایجاد اشتغال مطرح می‌شود. درست است که در روستاهای ما مشکل اشتغال دارد اما در اینجا باز هم من به مثال ماده ۱۹۱ اشاره می‌کنم که گفته شد کارفرمایان از برخی مفاد آن قانون معاف شوند اما آنها از همه مقررات معاف گشتند.
وی ادامه داد: وقتی کشور ساز و کاری برای جلوگیری از تخلفات ندارد چرا می‌خواهیم باب جدیدی را برای حذف حداقل دستمزد در روستاها باز کنیم؟ وقتی که ما نتوانیم به شکلی صادقانه با یکدیگر یکی شویم، نمی‌توانیم هم در اشتراکاتمان موفق گردیم. باید مشکلات یکدیگر را درک کنیم. من کارگر مشکلات به‌حق کارفرما با کارگر را پیگیری کنم و کارفرما نیز متقابل ایرادات به‌حق مطروحه از سوی من را حل کند. در صورت تحقق این مساله، می‌توان یکدل شد و مشکلات را رفع نمود. اما اگر همین مسیر فعلی را ادامه دهیم تا چند سال دیگر نه از تاک نشانی باقی خواهد ماند و نه از تاک‌نشان.
کارفرمایان دل خونی از وضعیت اقتصادی و تولید دارند
رئیس هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی ایران در پایان صحبت‌های خدایی به ذکر نکاتی پیرامون شرایط کارفرمایان پرداخت و گفت: ما ملزم به رعایت قانون هستیم و در مقام کارفرما اطلاع نداریم چه کسی قانون را رعایت نمی‌کند. اگر شما می‌توانید این تخلفات و مسائل را انعکاس دهید تا ما هم به آنها رسیدگی کنیم.
وی ادامه داد: اکنون کارفرمایان دل خونی از وضعیت اقتصادی و تولید دارند و کارشان به خوبی نمی‌چرخد. وقتی از چین و ماچین کالا وارد می‌کنند این مسئله برای کار آنها ایجاد مشکل می‌کند. بسیاری از مغازه‌های فروش منسوجات خالی از کالا هستند. مغازه‌دار به چه قیمتی باید بفروشد تا مردم قدرت خرید آن را داشته باشند. آنها اگر با قیمت پایین کالا ارائه کنند تعطیل خواهند شد.
وی تاکید کرد: هر چقدر دستمزدها در شورای عالی کار بالا برود باز هم با توجه به هزینه‌های زندگی کفاف نیازهای کارگران را نمی‌دهد اما کارفرمایان هم نمی‌توانند هزینه رشد ۵/۳۶ درصدی دستمزدها را بپردازند. در نتیجه بسیاری از کارفرمایان تعدیل نیرو خواهند کرد.
وی اظهار داشت: کارگر دوست کارفرما است. ما از حرف‌های آقای خدایی استقبال می‌کنیم. کارفرمایان حتی حاضر هستند برای بهبود شرایط با اصناف و بسیاری دیگر هم مذاکره کنند اما ما بر این باوریم که با همکاری یکدیگر می‌بایستی جلوی ورود این همه کالاهای بی‌کیفیت به کشور را گرفت و به تولید کمک کرد.
تصمیم مشترک درست کارگران و کارفرمایان، موثر بر نظر دولت خواهد بود
مدیرکل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی از دیگر سخنرانان این نشست بود که تاکید کرد: دو مسئله‌ای که در نشست‌ها با تشکل‌های کارگری و کارفرمایی به نظر من باید مورد تاکید قرار گیرد نیاز و اعتماد است. نیاز از حیث اینکه هم کارفرمایان و هم کارگران به تشکل و تشکل‌یابی احتیاج دارند. اعتماد هم از این لحاظ که تشکل‌ها را می‌تواند به هم نزدیک کند باید مورد توجه واقع شود. خوشبختانه تصمیمات اتخاذشده در یک‌چنین نشست‌هایی باعث می‌شود دولت بتواند در راستای تامین کار و تولید تصمیمات خوبی را بگیرد.
وی افزود: تشکل‌ها نمی‌توانند یک نفر از نماینده کارگر زن را معرفی کنند آنهم با توجه به اعلام سازمان بین‌المللی کار در خصوص معرفی نماینده کارگر زن نسبت رعابت توازن جنسیتی.
وی اظهار داشت: تشکل‌های کارگری از پایین بودن حقوق‌ها می‌گویند اما از طرفی کارفرمایان وضعیت امنیت سرمایه‌گذاری خودشان را در نظر می‌گیرند. در چنین وضعیتی، دولت دچار سردرگمی می‌شود. اگر شما درست بتوانید تصمیم بگیرید این مسئله بر نظر دولت موثر خواهد بود. دیر و بد تصمیم گرفتن موجب خوشحالی دشمنان جامعه ما می‌شود.
وی خاطرنشان ساخت: خانه کارگر یک محل مقدس است چون کارگران شریف و زحمتکش و افراد باتجربه در آن حضور دارند و تشکل اصلی صنفی کارگران است. دولت همیشه نظرات تشکل‌های کارفرمایی و کارگری را می‌شنود و علاقمند ایجاد تعامل بین این دو گروه است.
نباید تنها به مسائل روزمره روابط کارگر و کارفرما بپردازیم و از مسائل بنیادین غافل بمانیم
حمیدرضا سیفی که در مقام دبیرکلی کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی کشور انجام وظیفه می‌کند، در این نشست پیرامون روابط کارگر و کارفرما گفت: کارفرما بدون کارگر اصلا مفهوم ندارد. آنها مثل زن و شوهر هستند. آنها مشکلاتشان را باید با تعامل حل کنند. زمانی که ما کارگر و کارفرما را در دو قسمت مجزا می‌بینیم این به اشتباه منجر خواهد شد.
وی افزود: در ۱۰۰ سال آینده گردشگری صنعت اصلی خواهد بود. در آن زمان کشورهایی که از قدرت و قدمت تمدنی باسابقه برخوردار بوده باشند در این عرصه موفق‌تر خواهند بود اما ما باید به این مسئله با توجه به فجایعی که برای میراث فرهنگی موجود کشورهای افغانستان، سوریه و عراق پیش آمد توجه کنیم که در دستور کار استعمار نابودی میراث فرهنگی ایران باستان وجود دارد. اکنون ما در یک نقطه عطف تاریخی هستیم که اگر درست تصمیم نگیریم زمین خواهیم خورد.
وی تاکید کرد: باید نگاه درستی به مشکلات داشت تا رونق تولید حاصل شود. اینکه برخی مدیران دولتی بی‌کفایت هستند واضح و مبرهن است اما تا زمانی که چرخه تولید ایجاد نشود حوزه کارگری نیز از جایگاه ارزشمند برخوردار نخواهد شد. اگر دلار سه برابر شده منِ کارفرما در کجای بروز این مشکل قرار دارم. این‌ها مسائلی است که باید به آن پرداخته شود. دولت‌هایی که خواستند بین ما و کارگران قطع رابطه صورت گیرد پیروز میدان شدند.
وی تصریح کرد: این اشتباه است که ما تنها به مسائل روزمره بپردازیم و از مسائل بنیادین غافل بمانیم. باید به این مسئله ریشه‌ای پرداخت که چرا ما هیچ قانونی را نمی‌توانیم معطوف به نظر خودمان در حوزه تامین اجتماعی به تصویب برسانیم؟
سیفی خاطرنشان ساخت: ۹۰ درصد اقتصاد کشور در دست بنگاه‌های کوچک است و به طور میانگین طلوع و غروب بنگاه‌ها در کشور ما سه سال می‌باشد. من که سه سال نمی‌توانم باپرجا بمانم چطور می‌توانم قرارداد ۱۰ساله با نیروهایم ببندم؟ اکثر کشورها از درآمدهای عمومی پایه‌ای را برای شهروندان در نظر می‌گیرند و در کشور ما اما حداقل‌ها نیز وجود ندارند. در این میان کارگران تمام آمال و آرزوهایشان را از من طلب می‌کنند اما من نمی‌توانم تاوان افزایش حقوق‌ها را بدهم.
وی تاکید کرد: مشکلاتمان را باید با نگاه اقتصادی ملی محور حل کنیم. من بر این باورم که خارج از کارگران چیزی را نمی‌توانم حل کنم. کشور ما ۱۰درصد ثروت دنیا را دارد اما سهمش از اقتصاد دنیا زیر یک درصد است.
اگر امنیت شغلی را مهم نپنداریم کلاه سر خودمان گذاشته‌ایم
سپس، حسن صادقی ضمن اشاره و تایید برخی از مضامین صحبت‌های دبیر کل کانون عالی کارفرمایی تاکید کرد: فضا باید به سمت درک متقابل برود چراکه درک متقابل به حل مشکلات منتهی خواهد شد.
وی خاطرنشان ساخت: درست است که درگیر نوعی تسلسل باطل در کشور شده‌ایم اما آن گروهی که بیشترین زیان را می‌برد کارگران هستند. کسی که دارایی ثابت داشته بعضاً ۷۰ درصد و یا ۳۰۰ درصد رشد ثروت داشته است اما کارگران ۷۰ درصد افت ارزشی در درآمدهایشان داشته‌اند. در این شرایط فقرا فقیرتر و اغنیا غنی‌تر شده‌اند.
وی سپس تاکید کرد: مسئله ما فقط دستمزد نیست. اینکه امنیت شغلی را مهم نپنداریم کلاه سر خودمان گذاشته‌ایم. من معتقدم مجموعه کانون کارفرمایی ما از درک و انسانیت بالایی برخوردارند. ما زمانی عالی‌نسب‌ها و مهدیان‌ها را داشتیم و انسانیت را به ثروت ترجیح می‌دادند اما در مقایسه آیا در کشور آمریکا می‌توان نگاه ترامپ را به توانایی کارگر انسانی پنداشت؟ ببینید وضعیت جلیقه زردها در فرانسه چطور است.
وی ادامه داد: باید به این توافق برسیم که اگر کارفرمایی حق بیمه را پرداخت نکرد خودِ کارفرمایان دیگر باید اختیار برخورد با این فرد خاطی را داشته باشند. این مسئله از قانون مصوب مجلس ارزشمندتر است.
وی تاکید کرد: رضایت در میز مذاکره حاصل می‌شود. اگر تشکل‌های ما استخواندارتر و قدرتمندتر می‌شدند نحوه مذاکرات نیز امروز می‌توانست دچار تحول شود اما هر چقدر تشکل بیشتر وابسته به دولت باشد ضعیف‌تر خواهد بود.
وی گفت: چرا در حوزه انتخابات تشکل‌های کارگری نظارت استصوابی اعمال می‌شود. باید اجازه دهند که کارگران خودشان انتخاب کنند. دولت نهم و دهم رویکردی را دامن زد که موجب شد جلوی رشد تشکل‌های مستقل گرفته شود و این مشکل همچنان وجود دارد. متاسفانه بخش موثر گفتمان ما ضعیف نگه داشته شده است. این از جمله موضوعاتی است که در این جلسات باید پیگیری شود.
صادقی اشاره کرد: باید به ماده ۷ قانون کار و دو تبصره آن ورود کرده و آیین‌نامه آن را تنظیم کنیم. شاهدیم که ۷/۹۳ درصد کارگران شاغل در شرکت‌های بزرگ صنایع عظیمی همچون نفت و قطعه‌سازی قرارداد موقت دارند و از آنها سوءاستفاده می‌شود. روی این مباحث باید پیمان‌نامه تنظیم شود. خروجی این نشست‌ها مثبت‌تر از حضور در کف خیابان‌ها خواهد بود.
وی خاطرنشان ساخت: گرانیگاه ما مجلس است. ما حدود چهار میلیون بنگاه و ۴۳ میلیون کارگر در کشور داریم اما تفرقه بین ما و کارفرمایان موجب شده که پزشکان، معلمان و افرادی خارج از حوزه کارگری و صنعت قانون‌نویسی‌هایی کنند که بی‌ارتباط به این حوزه‌ها است. نماینده‌های منتخب خودمان را باید بتوانیم به مجلس بفرستیم تا از تولید داخلی و توقف واردات کالاهای چینی اقداماتی را انجام دهیم.
کارفرمایان حاضر در نهادهای تصمیم‌گیر با کارفرمایان متخلف برخورد کنند
علی خدایی در ادامه نشست به موضوع نحوه طرح اختلافات بین کارگران و کارفرمایان پرداخت و گفت: درست است که ما به مذاکره معتقدیم اما فکر می‌کنیم که باید از تعارفات بیرون آمد. ما حاضر به همکاری و تعامل هستیم اما شما نیز باید مشکلات ما را بشنوید.
وی ادامه داد: کسی نمی‌گوید که کارگر خودش را به طور دائم به کارفرما وصل کند. کارگر زورش را می‌فروشد و کارفرما زرش را می‌دهد هرجا زورم را خرج نکردم شما هم زر ندهید. ما نمی‌گوییم قرارداد مادام‌العمر باشد. اصلا در قوانین ما نیامده که کارفرما مکلف باشد اگر قرارداد دائم با کارگر بسته باشد اما کارگاهش جمع شد باز هم به کارگر حقوق بدهد. اگر در این‌باره دچار شائبه هستید بیایید گفتگو کنیم. اما به این نکته هم توجه کنیم که پیمانکاری که اقدام به خرید و فروش نیروی انسانی می‌کند وارد یک چنین جمعی نمی‌شود. آنها اصلا چه دغدغه‌ای نسبت به جامعه دارند؟ صحبت من این است که جلوی آنها را بگیریم که در حال تبدیل شدن به اکثریت هستند. من مطمئنم شمایی که در این جمع هستند از پرداخت حق بیمه و حداقل مزد فرار نمی‌کنند. اما من از شمایی که در نهادهای تصمیم‌گیر هستید انتظار دارم که با این دسته از کارفرمایان برخورد کنید.
وی با اشاره به این جمله که کارگر و کارفرما هر دو در یک کشتی هستند، به ذکر نکته‌ای مهم پرداخت. خدایی گفت: درست است که ما هر دو در یک کشتی هستیم اما زمانی که این کشتی در حالت غرق شدن است برخی جلیقه نجات دارند اما برخی ندارند. نمی‌توان با شعار مشکلات را حل کرد و باید به دردها رسید. اختلاف نظرهای بین خودمان را باید حل کنیم و قائل به گفت‌وگوهای جدی و بدون تعارف باشیم. اگر به توافق نرسیم من به شخصه این نگرانی را دارم و این هشدار را هم می‌دهم که نسل آینده ممکن است دیگر پای میز مذاکره ننشیند.
دولت دخالتی در تصمیمات تشکل‌های کارگری و کارفرمایی نخواهد داشت
فرزاد یوسفی مدیرکل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی همچنین به ذکر نکاتی پیرامون برخی مشکلات انجمن‌های صنفی کارگران پرداخت و گفت: برخی از انجمن‌ها هیات مدیره روشن و درستی ندارند و بعضاً افرادی درون آنها هستند که بی‌ارتباط به بدنه تشکل می‌باشند.
وی افزود: وزارت کار یا دولت دخالتی در تصمیمات تشکل‌های کارگری و کارفرمایی نخواهند داشت.
در ادامه نشست عده‌ای از فعالان کارگری و کارفرمایی به ذکر نکات و چالش‌هایی پیرامون مباحث فی‌مابین کارگران و کارفرمایان پرداختند. بعد از اتمام صحبت این افراد، سخنرانان به جمع‌بندی نشست پرداختند. رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری پیشنهاد داد که چنین نشست‌هایی هر سه ماه یک بار برگزار شود.
وی افزود: اصلاح ساختار تامین اجتماعی و برقراری سه‌جانبه‌گرایی در آن، اتحاد تشکل‌های کارگری و کارفرمایی و تمرکز در انتخابات مجلس برای سهم‌خواهی از جمله اولویت‌هایی است که در این نشست‌ها باید در دستور کار قرار گیرند.
موافقت برای تداوم نشست‌های مشترک تشکل‌های کارگری و کارفرمایی
محمد عطاردیان نیز تاکید کرد: برای موضوعات مختلف جلسات جداگانه بین کارگران و کارفرمایان برای حصول کارگران می‌بایستی گذاشته شود.
وی افزود: احیای شورای عالی تامین اجتماعی موجب این خواهد شد که کارفرمایان و کارگران مستقل از دولت، قدرت تصمیم‌گیری بیایند. در غیر این صورت وضع نامساعد کنونی تداوم خواهد یافت. شایان ذکر است که از وقتی تامین اجتماعی را از شورای عالی گرفتند سقوط این سازمان آغاز شد.
حمیدرضا سیفی نیز در پایان نشست تاکید کرد: مذاکره برای تداوم کار و افزایش رونق باید تداوم یابد.
گفتنی است در پایان این نشست حاضران برای تداوم نشست‌های مشترک تشکل‌های کارگری و کارفرمایی اعلام موافقت کردند.
