حل مشکلِ بیمه کارگران ساختمانی کارِ کمی نیست/دولتمردان برای رکود ساختمان چاره بیندیشند

به گزارش خبرنگار ایلنا، آمار بالای حوادث شغلی، بیکاری و رکود در بخش ساختمان و عدم برخورداری کارگران این بخش از خدمات حمایتی و رفاهی، کارگران ساختمانی را به یکی از آسیب‌پذیرترین اقشارِ جامعه کارگری تبدیل کرده‌است.

علی یارمحمدی، عضو هیات مدیره کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی در تحلیل وضعیت فعلی کارگران ساختمانیِ کشور می‌گوید: سالهاست که بخش ساختمان دچار رکود شده‌است؛ این رکود بیش از همه بر معیشت و حیات کارگران ساختمانی تاثیر منفی داشته است.

کارگران ساختمانی توان پرداخت حق بیمه ندارند

به گفته یارمحمدی، مسئولان بایستی برای این رکود چاره‌ای بیندیشند؛ چراکه کارگران ساختمانی از فرط بیکاری و بی‌درآمدی، حتی اگر بیمه هم بشوند، توان پرداخت حق بیمه خود را ندارند.

یارمحمدی در ادامه بحث به مساله بیمه کارگران ساختمانی و سالها محرومیت این قشر آسیب‌پذیر از همه خدمات حمایتی می‌پردازد و معتقد است: سامانه خدمات رفاهی ایرانیان و ثبت نام کارگران ساختمانی در این سامانه، حرکت زیبایی است؛ از طریق این سامانه از یک طرف همه واجدین شرایط بیمه می‌شوند و از طرف دیگر مشکل احراز صلاحیت کارگران ساختمانی حل می‌شود و در نتیجه جلوی سوءاستفاده‌ها گرفته می‌شود. اینکه در دوران چهارساله وزارت ربیعی، گره کور معضلِ بیمه کارگران ساختمانی حل شده، مساله کوچکی نیست؛ بایستی قبول کنیم این حرکت، به هیچ وجه کارِ کمی نیست.

یارمحمدی ساماندهی اشتغال اتباع بیگانه در ایران را یکی دیگر از مطالبات کارگران ساختمانی می‌داند و می‌گوید: بخش اعظم مهاجران قانونی و غیرقانونی در بخش ساختمان اشتغال دارند و بایستی اشتغال آنها با ارائه راهکارهای نظام‌مند، ساماندهی شود، تا هم این کارگران فرصت امرار معاش داشته باشند و هم موجب بیکاری کارگران ایرانی نشوند.

بحث آموزش ایمنی جدی‌تر گرفته شد

مساله بعدی آمار بالای حوادث شغلی در بخش ساختمان است. یارمحمدی بر این باور است که در چهار سال گذشته انجمن ایمنی و بهداشتِ کار قدرت گرفته و تلاش شده در زمینه رعایت اصول ایمنی گام‌هایی برداشته شود. یکی از این گام‌ها برگزاری نشست‌ها و سمینارهای راهبردی‌تر و جدی‌تر گرفتن بحث آموزش ایمنیِ کارگران است.

به گفته یارمحمدی، نرخ آسیب حوادث شغلی در بخش ساختمان، با توجه به سربارهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که ایجاد می‌شود، برای کل جامعه بسیار بالاست و بایستی با بهره گرفتن از  آخرین متدهای روز جهان در زمینه رعایت اصول ایمنی، جلوی این سربارها و آسیب‌های جبران‌ناپذیر گرفته شود.

مسیری که طی شد، تکاملی و رو به جلوست

در نهایت، یارمحمدی به مساله تعامل تشکل‌های کارگری و دولت در چهارسال گذشته می‌پردازد و می‌گوید: این تعامل در چهارسال گذشته، افزایش پیدا کرده؛ در  دوران وزارت ربیعی،  موقعیت تشکل‌های صنفی ترمیم شد و جایگاه مناسب‌تری پیدا کردند؛ گرچه هنوز هم سهم تشکل‌های صنفی و بخشِ مردمی در تصمیم‌گیری‌ها، قابل توجه نیست؛ اما بدون تردید مسیری که در این چهار سال طی شده، مسیری تکاملی و رو به جلو بوده‌است.