"ارج" دیگر نفس نمی‌کشد

ایلنا، کارخانه ارج مدتهاست که حال و روز خوشی ندارد. بحران مالی، اخراج کارگران، خطوط تولیدی که تعطیلند و مدیرعاملی که در رسانه ملی ادعا می‌کند ۴۰ درصد ظرفیت تولید فعال است، همه و همه پای ارج را به رسانه‌ها باز کرده است و این روز‌ها خیلی‌ها می‌گویند پس از برجام ارج «هم» تعطیل شد.

۱۳۱۶، ارج کارگاه کوچکی است حوالی میدان شوش که توسط ارجمند نامی پا به میدان می‌گذارد. این کارگاه کوچک در سالهای بعد با قدرت تمام می‌تازد و به زودی به یک «برند» ملی تبدیل می‌شود، از آن نوع برند‌ها که هرجا می‌روی، حضور دارد، در خانه‌های مردم و ادارات و موسسات ملی. ارج دهه‌های پشت سرهم، آب گرم و سرد خانواده‌های ایرانی را فراهم کرده است.

اما این روز‌ها ارج حال و روز خوشی ندارد. آخرین سری اخراج کارگران مربوط به اسفند ۹۴ است که ۲۳۰ کارگر همزمان از کار بیکار می‌شوند. کارخانه‌ای که در روزهای اوجش محل اشتغال بیش از ۳۲۰۰ کارگر بوده است، اسفند ماه خطوط تولید را متوقف می‌کند و از آن خیل عظیم کارگران آن روز‌ها، فقط ۳۰- ۴۰ نفر برای نگهبانی و حراست باقی می‌مانند.

ولی مدیر عامل کارخانه ادعا کرده است که کارخانه همچنان با ۴۰ درصد ظرفیت فعال است. صدا و سیما گزارشی پخش می‌کند: «کارگران در حال کارند» اما اخراجی‌ها می‌گویند در گزارش، بر تن نگهبان‌ها لباس فرم پوشاندند و جای کارگر خط تولید جا زدند. کارگران می‌گویند نه تنها خط تولید تعطیل است، بلکه در هفته‌های اخیر دستگاه‌ها را برش می‌زنند و به جای ضایعات می‌فروشند. به قول همین اخراجی‌ها تا حالا بیش از چند صد تن دستگاه خرد شده، تبدیل به آهن پاره شده و به عنوان ضایعات به فروش رفته است.

بازدید از ارج به این راحتی‌ها ممکن نیست. می‌خواهیم بدانیم چرا تلویزیون اصرار دارد که ارج کاملا تعطیل نشده، چرا سهامدار اصلی که بانک ملی است، پاسخگو نیست و بسیاری سوالات دیگر.

نمی‌توانیم وارد شویم، مسئول نگهبان‌ها می‌گوید مدیرعامل نیست، جانشینی هم ندارد، می‌گوید بازدید از ارج ممکن نیست، مجوز می‌خواهد و غیره... هیچ مقام مسئولی حاضر نمی‌‌شود ما را بپذیرد و در عین حال کارگران بیکار و اخراجی مقابل درب اجتماع کرده‌اند، آن‌ها هم مثل ما اجازه ورود ندارند.

 ارج کاملا سوت و کور به نظر می‌رسد. ساختمان‌ها تا ته خیابان پشت هم صف کشیده‌اند، پشت هم ایستاده‌اند و کارگران می‌گویند داخل این سوله‌ها و زیر این سقف‌ها هیچ چرخی نمی‌چرخد، همه چرخ‌های ارج از گردش بازمانده‌اند و خبری از تولید بخاری و یخچال و آبگرمکن نیست. می‌گویند: انبارهای قدیمی و بزرگ ارج، سه چهار سالی است که به اجاره رفته است.

 «پرونده بیشتر ما در اداره کار خیابان آزادی موجود است. درخواست بیمه بیکاری دادیم و به خیلی از ما بیمه بیکاری تعلق گرفته است. مدتهاست کمپرسورهای تولید خاموش است. ماههاست، درب انبار‌ها پلمپ است و ما کارگران باسابقه و کاربلد، به خیل بیکاران یارانه بگیر پیوسته‌ایم. بیمه بیکاری می‌گیریم، روز‌ها اینجا می‌آییم و بر حال ارج قدیمی تاسف می‌خوریم.»

در سالهای گذشته، مدیریت ارج بار‌ها تغییر کرده است. این عوض بدل شدن‌ها کار‌ها را بسامان نکرده که هیچ اوضاع را بد‌تر کرده است.

 «آنقدر مدیر عامل عوض شد که آخر کار نفهمیدیم با کی طرف هستیم. تا چشم باز کردیم، همه چیز تمام شده بود، اخراج شدیم.»

ارج مدتهاست که حال و روز خوشی ندارد. بعضی‌ها می‌گویند وقتی کولر و بخاری ارزان از چین وارد می‌شود، چرا تولید کنیم. بعضی‌ها می‌گویند زمین ارج، ملک باارزشی است، فروشش سود بیشتری دارد. خیلی‌ها هم با ناباوری نگاه می‌کنند و می‌گویند قرار بود تولید داخلی تقویت شود قرار بود، اقتصاد رونق بگیرد ولی حالا این ارج است که دیگر نفس نمی‌کشد.....

نسرین هزاره مقدم