رویترز گزاری می‌دهد؛
چرا خودکشی در میان شاغلان صنعت ساختمان رواج دارد؟ / اتحادیه‌های کارگری خواهان ارتقای ایمنی شاغلان خود هستند
صدها میلیون نفر بر اثر حوادث ناشی از کار آسیب می‌بینند یا جان خود را از دست می‌دهند. کارفرمایان می‌توانند از آسیب و مرگ کارگران جلوگیری کنند در صورتی که حفاظت از کارگران، دارای اولولیت باشد و سلامت آن‌ها به عنوان یک حق اساسی انسانی شناخته شود. در این میان؛ سازمان بین‌المللی کار باید برای ایجاد امنیت شغلی به صورت بنیادین عمل کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از رویترز، آمارهای جهانی نشان می‌دهند حدود ۳ میلیون کارگر در سراسر جهان هر ساله بر اثر آسیب‌ها و بیماری‌های شغلی جان خود را از دست می‌دهند. در اکثر موارد بیماری‌های مربوط به کار علل اصلی مرگ و میر کارگران را تشکیل می‌دهد. سرطان شغلی مسئول تقریبا یک سوم مرگ و میر ناشی از کار است. میزان کلی مرگ و میر کارگران روندی صعودی دارد. اکثریت قریب به اتفاق این مرگ و میرها هم در فقیرترین کشورها اتفاق می‌افتد چراکه در این کشورها حداقل حمایت‌های قانونی برای کارگران وجود دارد. با این حال این بیماری و آسیب‌ها برای کارگران اجتناب‌ناپذیر و البته قابل پیشگیری است.
کارگران ساختمانی شرایط مساعدی ندارند
صنعت ساختمان را می‌توان از مشاغل بسیار پرخطر دانست که موجب مرگ و میر بسیار در بازار کار شده است. سقوط از ارتفاع، برخورد اجسام سخت و برق گرفتگی در ساختمان‌سازی رایج است اما حوادث متعدد دیگری می‌تواند منجر به مرگ نیروی کار شود.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، گزارشی در سال گذشته با موضوع آسیب‌های شغلی و بیماری‌های ناشی از کار در صنعت ساختمان منتشر کردند. آمار و اطلاعات منتشر شده در این گزارش نشان می‌دهد، بیشترین میزان خودکشی در میان کارگران برای این گروه شغلی است. همچنین تعداد کارگرانی که در سال گذشته میلادی دست به خودکشی زدند، ۴ برابر از دیگر گروه‌های اجتماعی بیشتر هستند.
«مراکز کنترل و پیشگیری» از آژانس‌های وابسته به وزارت بهداشت ایالات متحده خواهان رسیدگی به این موضوع است تا وضعیت مزدبگیران به ویژه برای کارگران صنعت ساختمان در ایالات متحده بهبود یابد. به همین دلیل، گروهی متشکل از اعضای «سازمان ایمنی و بهداشت شغلی» (اوشا) و اتحادیه‌های صنفی کارگری و مربیان آموزش مهارت شغلی شکل گرفته تا وضعیت کارگران صنعت ساختمان را مورد بررسی قرار دهند. یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که از سوی این گروه مورد بررسی قرار گرفته، شناخت عواملی است که منجر استرس شغلی شده و در نهایت نیروی انسانی را به خودکشی سوق می‌دهد.
این گروه درنظردارد تا تمامی ذی‌نفعان را از خطرات و آسیب‌های شغلی آگاه کند؛ به همین دلیل منابع آموزشی خود را به صورت رایگان در اختیار کارگران قرار داده و پاسخگوی تمامی پرسش‌ها و ابهامات آن‌ها است. این گروه همچنین از کارفرمایان خواسته‌اند تا در کلاس‌های آموزشی شرکت کنند و با چالش‌های کارگران آشنا شوند و زمینه‌های افزایش ایمنی میان نیروهای انسانی را افزایش دهند.
«جیم فردریک» از مدیران سازمان ایمنی و بهداشت شغلی در بیانیه‌ای اعلام کرد: استرس ناشی از کار می‌تواند تاثیرات شدیدی بر سلامت روان داشته باشد و در درازمدت منجر به پدیده‌هایی مثل خودکشی و اعتیاد نیروی کار شود. کارگران ساختمانی با عوامل استرس‌زا ناشی از کار روبرو هستند که خطر خودکشی را میان آن‌ها افزایش می‌دهد. عواملی مثل اشتغال فصلی، درآمد ناچیز و آسیب‌های محل کار که گاهی اوقات با مواد افیونی درمان می‌شوند هرکدام می‌توانند خطر خودکشی را افزایش دهند.
«بیلی گیزر» از دیگر مدیران اوشا در ارتباط با شاغلان صنعت ساختمان می‌گوید: «کانزاس‌سیتی» از شهرهایی است که در آن حوادث کار که منجر به مرگ مزدبگیران می‌شود به وفور اتفاق می‌افتد. ما از کارفرمایان می‌خواهیم تا از تمامی منابع موجود استفاده کنند تا بتوانند جان نیروی انسانی تحت نظر خود را حفظ کنند. آن‌ها همچنین با شناخت دقیق کارگران می‌توانند از مشکلات آن‌ها آگاه شوند و از افسردگی شغلی جلوگیری کنند. ما همچنین از کارگران می‌خواهیم در صورتی که احساس می‌کنند دچار مشکلاتی شده‌اند، مسائل را با صاحبان مشاغل در میان بگذارند.
سازمان ایمنی و بهداشت شغلی، چهارمین تا دهمین روز از ماه سپتامبر را هفته برنامه‌ریزی جلوگیری از خودکشی کارگران ساختمانی معرفی کرده است. اوشا در بیانیه‌ای مطبوعاتی خود نوشت: امید است رویداد یک هفته‌ای که برای کاهش خودکشی کارگران ساختمان برگزار می‌شود، بتواند نقش مهمی در کاهش این موضوع داشته باشد. به نظر می‌رسد، تعداد افرادی که در این رویداد شرکت می‌کنند قریب به ۵ هزار نفر باشند.
بهداشت شغلی باید افزایش یابد
بهداشت حرفه‌ای شاخه‌ای از علم بهداشت است که با شناسایی، ارزشیابی و کنترل عوامل زیان‌آور در محیط کار از بروز بیماری‌ها و عوارضی که ممکن است توسط عوامل زیان‌آور فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی، ارگونومیکی جلوگیری می‌کند.
بیش از ۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون نفر در کشورهای در حال توسعه در محیط‌ها یا مشاغل پرخطر کار می‌کنند. به عبارت دیگر تقریبا چهار نفر از ۵ کارگر در کشورهای در حال توسعه شغلی پرخطر دارند و هرساله بر تعداد کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان‌آور افزوده می‌شود. کشورهای در حال توسعه به ندرت دارای مقررات شغلی و زیست محیطی قابل اجرا هستند و حتی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، دولت‌های عوام‌گرا از تنظیم و اجرای قوانین محیط‌کار خودداری می‌کنند و با استانداردها فاصله بسیار دارند.
ایمنی کار و کارگاه یکی از مولفه‌های اساسی روابط کار و حقوق مسلم کارگران محسوب می‌شود. متخصصان پیشرو جهان در عرصه ایمنی و بهداشت کار از سازمان بین‌المللی کار می‌خواهند تا ایمنی کارگاه و بهداشت کار را یک حق اساسی برای کارگران بداند.
اتحادیه‌های کارگری سراسر جهان به دنبال ارتقای سلامت و امنیت جانی نیروی انسانی در سال ۲۰۲۱ هستند تا امنیت و سلامت را به بالاترین سطح خود در عرصه بین‌المللی برسانند. آن‌ها همچنین می‌خواهند تا میزان پاسخگویی کارفرمایان و دولت‌ها را در قبال حفظ جان کارگران در کارگاه‌ها افزایش دهند و کشورهای بیشتری را مجاب کنند تا مقاوله‌نامه سلامت و ایمنی را به تصویب برسانند. این مقاوله‌نامه که در سال ۲۰۱۹ به تصویب رسید، تعهدی برای دولت‌های جهان بود تا امنیت جانی، سلامت و امنیت شغلی تمامی کارگران را تضمین کند.
«کمیته بین‌المللی کار» و دبیر متخصصان پزشکی شغلی و حرفه‌ای در کمیته بین‌المللی کار از سازمان بین‌المللی کار دعوت کرده است تا آن‌ها را در اجرای مفاد کنوانسیون یاری کند. «نیک پال» مدیرعامل انجمن طب حرفه‌ای انگلستان در این‌باره توضیح داد: انجمن پزشکی حرفه‌ای باید از نقش سلامت و ایمنی شغلی به عنوان یک اصل بنیادین در بازار کار حمایت کند. ما اعضای انجمن از هیات حاکمه سازمان بین‌المللی کار می‌خواهیم تا دولت‌ها را در اجرای مصوبه‌های کنفرانس (جلسه ۱۰۸) ترغیب کند. این نهاد بین‌المللی باید نقش سلامت و امنیت شغلی را به عنوان یک بنیان اساسی در دستور کار خود قرار دهد.
«شارون بارو» دبیرکل کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری در ارتباط با بهداشت و ایمنی کار معتقد است: دولت‌ها و کارفرمایان باید پیرو متخصصان پیشرو عرصه بهداشت کار باشند. برای مدت بسیار طولانی، محافظت از کارگران در برابر آسیب‌های شغلی و بیماری نسبت به دیگر حقوق اساسی آن‌ها، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. حال آنکه برخی از کارفرمایان و دولت‌ها تصور می‌کنند که هزینه‌های تجارت را می‌توان با جان کارگران معاوضه کرد.
