ایران بزرگتر از همه ماست

ایران ابدی از همه ما بزرگ‌تر است. باید به فکر ایران بود، به فکر اتحاد ایرانیان بود و بهترین تصویر ممکن از این سرزمین را داشت. در شرایط سخت و پیچیده امروز، در وضعیتی که روح جمعی جامعه ما بویژه به دلیل بروز بیماری دنیاگیر کرونا زخمی است و تاب آوری جامعه به علت کلکسیونی از عوامل نظیر بلاهای طبیعی (زلزله، سیل)، حوادثی نظیر آتش سوزی ها، حوادث تروریستی، تورم و فشار سنگین اقتصادی و تحریم ظالمانه بشدت کاهش یافته و امید و سرمایه اجتماعی دچار فرسایش است هر آنکه دل در گرو این سرزمین دارد باید صرفا به بزرگی ایران و خوشبختی ایرانیان فکر کند. این ماموریت همه ما است و هر کس باید نقش خود را در این خصوص ایفا کند.

واقعیت این است که در این کشور همیشه بهانه‌ای برای جدال و نزاع وجود دارد اما باید این بار بهانه‌ای یافت که فصل خصومت پایان یابد. دقت کنیم که مطالعات متعدد بین المللی بر تاثیرات متقابل فقر و نابرابری و منازعه تاکید دارند. منازعات و جدال‌های گروهی، سیاسی باعث می‌شود که مسائل اصلی برای مبارزه با فقر به حاشیه رود و همچنین گروه‌های متنازع تمام ظرفیت خود را در جهت به شکست رساندن سیاست‌های عمومی جناح رقیب به کار گیرند. از سوی دیگر پذیرفته شده است که فقر و نابرابری منازعه ایجاد می‌کند. فقر می‌تواند باعث ایجاد ناامیدی شود که به درگیری دامن می‌زند؛ همچنین نابرابری می‌تواند به تقویت کینه‌ای بیانجامد که موجب درگیری می‌شود.

انتخابات ریاست جمهوری با همه فرازو نشیب‌ها به پایان رسید. تحلیل و تقسیر آنچه اتفاق افتاده مهم است و حتما مورد نظر تحلیلگران قرار خواهد گرفت و بویژه تحلیل و چرایی رای‌های ریخته شده به صندوق و آن‌هایی که مشارکت نکردند هم در بورس توجه است. اما واقعیتی مهم‌تر از این تحلیل‌ها و عددها وجود دارد و آن مردمی هستند که خسته ولی امیدوار به بهبود وضعیت خودشان هستند. جامعه‌ای که به دلایل مختلف نظیر بلاهای طبیعی (زلزله، سیل و…)، فشارهای اقتصادی، احترام‌های از بین رفته، نزاع‌های بی‌پایان و بویژه کرونا این ویروس منحوس، روح جمعی‌اش زخمی و آزرده شده است، امروز منتظر این است که وضعش بهتر شود.

حتما تحلیل چرایی وجود ۴ میلیون رای باطله یا علت کاهش ۲۴ درصدی مشارکت کنندگان نسبت به دوره قبل بسیار مهم است اما این هم بسیار حایز اهمیت است که بدانیم یک مطالبه مهم آن‌ها که رای داده‌اند و آن‌ها که رای نداده‌اند این است که اوضاع بهبود یابد، امید به آینده داشته باشند، تاثیرات منفی اقتصادی، اجتماعی کرونا مهار شود، واکسیناسیون عادلانه و شفاف برای همه گروه‌ها به فوریت اجرا شود. بنابراین در کنار تحلیل چرایی کاهش مشارکت ضروری است چگونگی بهبود وضع موجود هم محل بحث و تحلیل قرار گیرد. همین جا متذکر شوم که به باور من یکی از علت های‌عدم مشارکت و تعداد بالای آرای باطله را هم باید در همین نزاع ها، جدال‌ها و دعواهای بی‌پایان گروه‌ها و جریانات سیاسی جست و جو کرد که این پیام را به مردم می‌دهد که مسائل و چالش‌های اصلی شهروندان در راس اولویت‌ها وجود ندارد. (در یادداشتی دیگر مفصل به آن خواهم پرداخت)

روز بعد از انتخابات را می‌توان هم به فصلی برای پایان نزاع و جدال و آغاز فصل نشاط و امید برای بهبود وضعیت کشور بدل کرد و هم می‌توان آن را تبدیل به فصلی جدید از نزاع‌های بی‌پایان بدل کرد. واقعیت مهم این است که در زمانه‌ای سخت به سر می‌بریم. انتخاب با ماست. می‌توانیم خودخواهانه ایران را شش پاره کنیم و بر طبل نزاع و دعوا بکوبیم و البته می‌توانیم ایران یکپارچه را پاس بداریم و مبتنی بر وفاق و انصاف و مدار و تحمل به سمت چیره شدن بر مشکلات پیش برویم.

دو گزاره دیگر هم در این یادداشت ذکر می‌کنم. اول اینکه بدانیم متنفع اصلی، موفقیت دولتمردان در پیشبرد سیاست‌های عمومی و رفاهی کارآمد و موثر نه تنها همه شهروندان بلکه حتی گروه‌های مخالف و رقیب هستند. دوم هم این است که شرط موفقیت هر سیاست و برنامه‌ای توسط هر دولتمردی این است که جامعه‌ای امیدوار و محیطی بدون تنش و جدال وجود داشته باشد. امروز ایران رئیس جمهور جدیدی دارد. ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور اسلامی ایران است و باید به او احترام گذاشت. من شخصا از اینکه بسیاری از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری احراز صلاحیت نشدند شوکه بودم و بسیار رنج بردم ولی معتقدم همه ظرفیت‌های کشور باید در خدمت موفقیت سیاست‌های رفاهی و اجتماعی کارآمد و حمایت اجتماعی از گروه‌های آسیب‌پذیر و ادای حقوق شهروندی همه ایرانیان قرار گیرد.

و اما نکته آخر «که شاید برای کسانی که نامزد مورد نظر خود را در انتخابات نیافتند یا در عرصه رقابت شکست خوردند جالب باشد «اشاره‌ای است به سخنرانی نیکولای سارکوزی رئیس جمهوری اسبق فرانسه که در زمانی که ناباورانه رقابت‌های انتخاباتی را به رقیب خود واگذار کرد اینچنین در مقام یک شکست خورده انتخابات با مردم فرانسه سخن گفت: «بیایید بهترین تصویر ممکن از فرانسه را داشته باشیم. فرانسه‌ای که می‌درخشد و نفرت در آن جایی ندارد. فرانسه‌ای که دموکراتیک است. فرانسه‌ای که پر از شادی است. فرانسه‌ای که نگاهی باز دارد. فرانسه‌ای که به دیگری به چشم دشمن و رقیب نگاه نمی‌کند. فرانسه‌ای که با من در سال ۲۰۰۷ پیروزی‌اش را جشن گرفته و فرانسه‌ای که با من در ۲۰۱۲ شکستش را می‌پذیرد. فرانسه‌ای که می‌داند زندگی تشکیل شده از پیروزی و شکست است. فرانسه‌ای که می‌داند ما در شکست‌ها رشد می‌کنیم، پس عزت خود را حفظ کنیم، میهن پرستی خود را حفظ کنیم. فرانسوی بودن خود را حفظ کنیم، دقیقا برخلاف تصویری که بعضی‌ها از ما نشان می‌دهند.»