از مدیرعامل پرسپولیس تا کاندیدای جنجالی؛ قحط الرجال در مدیریت ورزش کشور؟

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، این روزها فدراسیون‌های مختلف که مدتی است با سرپرست اداره می‌شوند، در گیر و دار برگزاری مجمع انتخاباتی و شناختن رئیس جدیدشان هستند و در ماه‌های منتهی به پایان سال هر چند وقت یک بار شاهد برگزاری یکی از این مجمع‌ها و معرفی رئیس یکی از فدراسیون‌ها هستیم که هرکدام از آنها در دل خود حواشی و اتفاقات جالبی دارند که تا مدت‌ها می‌توانند سوژه رسانه‌ها باشند.

سوای انتخابات فدراسیون فوتبال و برگزاری مجمع که با مخالفت فیفا فعلاً به تعویق افتاد، طی روزهای گذشته شاهد برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون دو و میدانی بودیم که در نهایت افشین داوری، چهره شناخته شده مدیریت ورزشی در کشور با اکثریت آرا انتخاب و رئیس جدید این فدراسیون شد.

نام افشین داوری را در ماه‌های اخیر زیاد شنیده‌ایم و او مصداق مدیرانی است که عادت دارند با یک دست چند هندوانه بلند کنند و در چند وقت اخیر مشغله‌های مختلف زیادی داشته که ارتباط آنها به یکدیگر و تخصص مورد نیازشان مشخص نیست.

داوری در حالیکه سرپرستی سه فدراسیون بوکس، ورزش ناشنوایان و والیبال را بر عهده داشته است، برای ریاست فدراسیون کاراته هم ثبت نام کرده بود و در عین حال کاندیدای انتخابات مجلس شورای اسلامی هم بود ولی در نهایت از میان تمامی این سمت‌هایی که ظاهراً به در اختیار گرفتنشان علاقه داشت، قرعه مدیریت فدراسیون دو و میدانی به نام او ثبت شد.

موارد این چنینی را در سال‌های اخیر در ورزشمان بارها دیده‌ایم. حضور محمدرضا یزدانی خرم در فدراسیون‌های والیبال و کشتی و رفت و آمدهای محمدرضا داورزنی به فدراسیون والیبال و معاونت وزارت ورزش یا حضور علی کفاشیان در رأس فدراسیون فوتبال در حالیکه سابقه ورزشی او مربوط به رشته دو و میدانی است چند مورد از شیوه‌های مدیریتی این چنینی است و نباید فقط نوک پیکان را به سمت داوری نشانه رفت.

جالب اینجاست که پیش از داوری هم سرپرستی فدارسیون دو و میدانی که رشته ورزشی مادر شناخته می‌شود و در گیرودار سهمیه‌های المپیکی است در اختیار ایرج عرب بود که سوابق مدیریت ورزشی او پیش از آن حضور روی صندلی مدیریت پرسپولیس و قبل‌تر از آن مدیر حراست وزارت ورزش بوده است.

مشخص نیست که چرا چرخه مدیریت ورزشی کشور بسته و محدود به تعدادی از نفرات است که بین فدراسیون‌ها جابجا می‌شوند و اینکه چرا مسئولان ورزش کشور برنامه‌ای برای استفاده از نیروهای جوان و متخصص در هر رشته ورزشی ندارند؟ چرا اتفاقی که برای مثال در رشته کشتی افتاد و مدیریت آن را علیرضا دبیر جوان، متخصص و تحصیل کرده در اختیار گرفت را در بخش‌های دیگر مدیریت ورزشی و فدراسیون‌های مختلف نمی‌بینیم؟ انتخابات فدراسیون فوتبال هم در پیش است و در بین کاندیداهای موجود چند گزینه سراغ دارید که شرایط گفته شده را داشته باشند؟