قرار نیست بانوان در مسابقات شرکت کنند؛
پورعلی‌فرد: ورزشکاران‌پرورش‌اندام دل‌نازک هستند / نظارت بر باشگاه‌ها را به ما بسپارند
برخی از مربیان، مدعی داشتن مدرک مربیگری بین‌المللی هستند. در حالیکه ما در فدراسیون تاکنون هیچ دوره بین‌المللی را برگزار نکرده‌ایم و هر کس چنین ادعایی بکند، غیرقابل قبول است.
رئیس فدراسیون‌بدنسازی و پرورش‌اندام معتقد است در دوران مدیریتش در ورزش ایران، اقداماتی انجام داده که کمتر کسی شجاعت انجام آن کارها را دارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ناصر پور علی‌فرد در فدراسیون تکواندو در شرایطی‌که درخصوص حضور خانم‌های تکواندوکار در رویدادهای برون‌مرزی مقاومت‌های فراوانی می‌شد، برای نخستین‌بار بانوان را عازم مسابقات‌بین‌المللی کرد. او نخستین کسی بود که تلاش کرد ورزش‌بوکس از تلویزیون پخش شود که شد. حالا بعد از آن سال‌ها، پورعلی‌فرد دوباره سنت‌شکن شده و نایب‌رئیس بانوان را برای فدراسیون پرورش‌اندام منصوب کرده، اقدامی که قطعا با عکس‌العمل‌های متفاوتی روبرو خواهد شد. خبرسازی جدید مرد سفید موی ورزش‌ایران به همراه سایر موضوعات پیرامونی فدراسیون بدنسازی و پرورش‌اندام، سوژه‌های گفت‌وگوی ما با او را تشکیل دادند. آنچه می‌خوانید، ماحصل گپ و گفت ما با ناصر پورعلی‌فرد است.
کار در فدراسیون تکواندو راحت‌تر بود یا پرورش‌اندام؟
زمانی که در اردبیل بودم، از سوی سازمان‌تربیت‌بدنی وقت به فدراسیون‌تکواندو مامور شدم و پست دبیری این فدراسیون را برعهده گرفتم. حضور در کنار بچه‌های تکواندو یکی از بهترین خاطرات دوران زندگی من بود. با این حال، چون من کارمند دستگاه ورزش هستم، برایم فرقی نمی‌کند کجا باشم.
اما ظاهرا مدیریت در فدراسیونی که جامعه هدفش یکسری آدم‌های ورزیده و تنومند هستند، باید از تکواندو سخت‌تر باشد.
از نظر من همه رشته‌ها و تمامی‌ورزشکاران، یکسان و البته عزیز هستند. به همین دلیل است که در مدت حضورم در سازمان‌تربیت‌بدنی وقت و همچنین وزارت‌ورزش فعلی، هیچ نهاد یا سازمان دیگری را برای خدمت به کشور به ورزش ترجیح نداده‌ام. آن زمان تکواندو مسائل و مشکلات‌خاص خودش را داشت و حالا هم پرورش‌اندام با موضوعات خود مواجه است. ضمنا بر خلاف تصور خیلی‌ها، ورزشکاران پرورش‌اندام با اینکه بدن‌های بزرگ و عضلانی دارند، آدم‌های بسیار دل‌نازکی هستند.
خودتان ورزشکار چه رشته‌ای بودید؟
من والیبال بازی می‌کردم و عضو تیم منتخب‌آذربایجان بودم. حتی به تیم ملی جوانان هم دعوت شدم، اما به خاطر پیروزی انقلاب، اردوها تعطیل شد.
شما بعد از ۲ دوره ریاست بر فدراسیون پرورش‌اندام، مجددا سکاندار تشکیلات این ورزش شدید. قبل از برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون، حاشیه‌های زیادی درخصوص کاندیداها و به ویژه تعویق‌های مکرر زمان برگزاری مجمع وجود داشت. علت این اتفاقات چه بود؟
این چالش‌ها در همه انتخابات دیده می‌شود و اصلا نمک‌ورزش است. علاوه بر میادین‌ورزشی، رقابت در زمینه انتخابات هم وجود دارد. بالاخره سایر کاندیداها هم احساس وظیفه کردند و در مجمع حضور یافتند. این برای ورزش مملکت یک نعمت است. حالا هم که این مسئولیت به بنده رسیده، همه باید دست به دست هم دهیم و به سمت جلو و آینده حرکت کنیم تا انتظارات جامعه‌ورزش به ویژه خانواده بزرگ پرورش‌اندام کشور برآورده شود.
کارنامه شما در ۲ دوره حضور در فدراسیون پرورش‌اندام، بدون‌شک در انتخاب‌تان برای مرتبه سوم نقش کلیدی داشته، در این‌باره چه نظری دارید؟
این تشخیص و البته لطف دوستان بوده که به بنده رای دادند. البته اگر خودستایی نباشد، بنده همیشه خودم را جزئی از ورزشکاران می‌دانم و با آنها ارتباط صمیمانه‌ای دارم.
فدراسیون تحت ریاست شما پسوندی هم دارد و آن بدنسازی است. به نظر می‌رسد برای رئیس فدراسیون، بخش پرورش‌اندام اولویت دارد. درست است؟
بله، چون پرورش‌اندام در حال ورود به المپیک است و به زودی نیز در بازی‌های ساحلی آسیا حضور دارد. البته ما از توجه به بخش بدنسازی نیز غافل نیستیم.
اوضاع و احوال پرورش‌اندام کشور در حال حاضر چگونه است؟
بنده پس از انتخاب مجددم به عنوان رئیس فدراسیون، به خانواده پرورش‌اندام قول دادم که آرامش را به این ورزش بازگردانم و حاشیه‌ها را از بین ببرم. برای این کار به کمک همه نیاز دارم. البته خدا را شکر از حمایت‌های وزارت ورزش برای اجرای برنامه‌هایمان برخورداریم.
صحبت از وزارت ورزش به میان آوردید. فکر می‌کنید کلا ورزش پرورش‌اندام در بین مسئولان وزارت ورزش و جوانان چه جایگاهی دارد؟
نگاه آنها به این رشته بسیار عالی است. حتی شخص وزیر ورزش، پیگیر مسائل فدراسیون ما است و در بسیاری از موارد حضورا و یا تلفنی ما را راهنمایی می‌کند. از حمایت‌های وزارت ورزش و همچنین کمیته ملی المپیک همین بس که هفته گذشته، کمیته ملی المپیک مقرر کرد رشته بادی کلاسیک به بازی‌های ساحلی آسیا در تایلند اعزام شود. این یک تصمیم امیدوارکننده و یک نگاه ویژه به پرورش‌اندام است.
حرف شما صحیح، اما علی‌رغم مدال‌های فراوانی که ورزشکاران پرورش‌اندام در این سال‌ها در آسیا و جهان کسب کرده اند، هنوز حمایت‌های آنچنانی از قهرمانان این فدراسیون به عمل نمی‌آید. مثلا نام مدال آوران پرورش‌اندام معمولا در لیست پاداش وزارت ورزش دیده نمی‌شود.
نه، این طور نیست. چرا که قبلا هم نام قهرمانان پرورش‌اندام در لیست پاداش بود. امسال هم این قضیه وجود دارد. البته شاید برخی‌ها نسبت به رقم پاداش‌ها اعتراض داشته باشند. اما بنده معتقدم همین که قهرمانان ما در حضور و در کنار شخص رئیس‌جمهور و وزیر ورزش تجلیل می‌شوند، بسیار ارزشمند است و آن را نمی‌توان با پول و سکه ارزشگذاری کرد.
گویا در ماه‌های آینده با ترافیک برنامه‌های برون مرزی روبرو هستید.
بله، دهه اول مهر ماه، تیم‌های ملی پرورش‌اندام جوانان و پیشکسوتان راهی مسابقات جهانی مکزیک می‌شوند. در دهه دوم آبان ماه، رقابت‌های جهانی بزرگسالان را در پیش داریم که میزبان این رویداد، کشور برزیل است. تیم‌های بادی کلاسیک ما نیز در دو میدان بزرگ حضور خواهند یافت. یکی از این تیم‌ها به مسابقات جهانی اسپانیا اعزام می‌شود و دیگری در بازی‌های ساحلی آسیا در تایلند حضور خواهد یافت.
و طبیعتا مسابقات ساحلی آسیا برای شما مهم‌تر است.
تمامی‌این رویدادها برای ما اهمیت دارند. با این حال چون مدال‌های پرورش‌اندام در جایگاه کاروان ایران نقش بسزایی دارد، بنابراین به بازی‌های ساحلی آسیا نگاه ویژه‌ای داریم. بر این اساس، حتی ممکن است تیم ملی را به مسابقات جهانی اعزام نکنیم.
پیش‌بینی شما از نتایج ملی پوشان کشورمان در رقابت‌های ساحلی آسیا چیست؟
با توجه به این که اکثر اعضای تیم کشورمان از قهرمانان آسیا و جهان هستند، بسیار امیدواریم که در مسابقات ساحلی، مدال‌های خوبی برای کاروان ایران کسب شود.
کادر فنی تیم ملی پرورش‌اندام مدام دستخوش تغییر می‌شود. هرچند که مدتی است «علی تبریزی» به عنوان سرمربی تیم ملی منصوب شده است. از مربیان تیم ملی رضایت دارید؟
صد‌در‌صد، البته ما معمولا سرمربی تیم ملی نداریم. با این حال و با توجه به حساسیت برخی مسابقات از جمله بازی‌های ساحلی آسیا، سکان هدایت تیم ملی را به یک نفر سپردیم که او هم علی تبریزی است که در کنار او «رضا سلطانی» هم به اجرای برنامه‌های آماده‌سازی ملی پوشان کمک می‌کند.
شما اخیرا و در اقدامی‌غیرمنتظره، نایب رئیس بانوان فدراسیون را منصوب کردید. این در حالی است که خانم‌های ایرانی نمی‌توانند در رشته پرورش‌اندام فعالیت کنند. علت این انتصاب چه بود؟
ببینید در مجامع بین‌المللی، بارها بابت نداشتن مسئولی برای بخش بانوان از ما سوال شده بود. ضمن این که در داخل کشور نیز بخش قابل توجهی از مربیان باشگاه‌ها، خانم بودند. از این رو پس از هماهنگی با وزارت ورزش و تایید آنها، نایب رئیس بانوان فدراسیون را منصوب کردیم. ایشان قرار است در مباحثی همچون اطلاع‌رسانی، تربیت مربی در زمینه آمادگی جسمانی، برگزاری سمینارهای علمی‌و عملی و فعالیت‌هایی از این دست کار کند. بنابراین نایب رئیس بانوان فدراسیون، برنامه ای برای بخش مسابقات ندارد و نخواهد داشت. چرا که با ارزش‌های ما در تضاد است.
حکم نایب رئیس بانوان به تایید وزارت ورزش نیز رسیده؟
حکم وی زده شده، البته با ابلاغ داخلی.
اگر بانوان می‌خواهند در حوزه آمادگی جسمانی فعالیت کنند، می‌توانند با انجمن آمادگی جسمانی همکاری کنند و دیگر نیازی به فدراسیون پرورش‌اندام نیست.
آمادگی جسمانی یک وظیفه عمومی‌و همگانی است و حتی مسابقات هم در آن برگزار می‌شود، اما بخش بانوان فدراسیون ما در موضوعات مهمی‌نظیر کار با وزنه، استفاده درست از دستگاه‌های بدنسازی و شیوه‌های آمادگی جسمانی کار خواهد کرد که حوزه‌ای کاملا تخصصی است.
با این انتصاب، سومین اقدام جسورانه شما در ورزش ایران رقم خورد. آن دو حرکت جالب دیگر را از زبان خودتان می‌شنویم.
بنده زمانی که در فدراسیون تکواندو مسئولیت داشتم، برای نخستین بار، بانوان را با پوشش اسلامی‌عازم تورنمنت اتریش کردم. یک سال بعد نیز نوجوانان دختر در مسابقات قهرمانی آسیا در ویتنام به موفقیت‌های قابل توجهی دست یافتند. نتیجه این اقدام ما، کسب نخستین مدال تکواندوی بانوان ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان کره جنوبی توسط «پروانه تقی‌پور» بود. حرکت بعدی بنده به سال ۸۴ برمی‌گردد. در آن سال مسابقات بوکس از تلویزیون کردستان پخش شد و اتفاقا این رقابت‌ها در برخی شهرهای عراق که نزدیک کردستان هستند نیز بر روی آنتن رفت. البته در این راه حاج «احمد ناطق نوری» هم تلاش‌های بسیار زیادی کرد. در مجموع باید بگویم می‌بایست یک سری اقدامات در ورزش کشور انجام شود.
مساله دوپینگ بدون شک مهمترین موضوع و البته چالش همیشگی فدراسیون پرورش‌اندام بوده است. واقعا برای برخورد با این پدیده زشت در ورزش، چه باید کرد و البته چه کرده‌اید؟
با توجه به رسالتی که بر دوش ماست، اطلاع‌رسانی از طرق مختلف به ویژه برای مدیران باشگاه‌ها را همواره در دستور کار داشته و داریم. البته نمی‌توانیم بگوییم صد در صد دوپینگ را ریشه کن می‌کنیم، اما می‌توانیم با اقدامات درست، این نابهنجاری در ورزش را به حداقل برسانیم. با این حال با افتخار می‌گویم که در بین هیچ یک از ملی پوشان کشورمان دوپینگ جایی ندارد. مصداق صحبت‌های بنده نیز مسابقات آسیایی اخیر در سری لانکا بود که آزمایش هیچ یک از اعضای تیم ایران مثبت اعلام نشد.
متاسفانه بر روی باشگاه‌های بدنسازی و پرورش‌اندام که همگی خصوصی نیز هستند، نظارت جدی و قاطع صورت نمی‌گیرد. برای حل این معضل چه باید کرد؟
اگر بخشی از کار نظارت بر روی باشگاه‌ها را به ما و همچنین فدراسیون پزشکی - ورزشی محول کنند، مطمئنا جلوی بخش قابل توجهی از مشکلات مرتبط با دوپینگ گرفته خواهد شد. ضمن این که یک باشگاهدار که در واقع یک سرمایه‌گذار است، در زمینه انتخاب مربی و همچنین توزیع مکمل‌های مختلف و حتی چیدمان دستگاه‌ها نیز دقت و حساسیت بیشتری به خرج می‌دهد. برای این مهم، مجوز نظارت را تقاضا کرده ایم که در صورت تصویب در کمیسیون ماده پنج، حوزه اختیارات ما در خصوص نظارت بر عملکرد باشگاه‌های بدنسازی و پرورش‌اندام بیشتر خواهد شد.
آیا فدراسیون لیستی از داروهای ممنوعه و همچنین مکمل‌های مجاز را در اختیار باشگاه‌ها قرار داده و می‌دهد تا ورزشکاران از مکمل‌های مورد تایید فدراسیون استفاده کرده و به دوپینگ روی نیاورند؟
ما در این خصوص نیز اطلاع رسانی‌های زیادی انجام داده‌ایم و به طور مرتب باشگاه‌ها و همچنین هیات‌های استان‌ها را در جریان اخبار و موضوعات مختلف قرار می‌دهیم. همچنین این را نیز به تجار و شاغلین در حوزه مکمل‌های ورزشی اعلام کرده‌ایم که در صورت داشتن مجوز از وزارت بهداشت، با آنها همکاری‌های لازم را انجام خواهیم داد.
رشد قارچ‌گونه مربیان بدنسازی و پرورش‌اندام، یکی دیگر از معضلات‌بزرگ این ورزش است. الان بسیاری از مربیان پرورش‌اندام، بدون داشتن مدرک‌مربیگری، به جوانان و علاقه‌مندان، برنامه تمرینی می‌دهند که نه تنها به سلامتی و رشد عضلات آنها کمک نمی‌کند، بلکه بعد از مدتی و به دلایل مختلف از جمله آسیب‌دیدگی، باعثفراری‌شدن آنها از این ورزش می‌شود. برای حل این مشکل برنامه‌ای دارید؟
قبول دارم. ما برای کسانی که در دوره مربیگری درجه ۳ حضور پیدا می‌کنند، چندان سختگیری نمی‌کنیم، اما در مورد دوره‌های مربیگری درجه ۲ و یک، شرایط خاص و دشواری را در نظر می‌گیریم، چراکه معتقدیم بچه‌های مردم امانتی در دست مربیان هستند و آنها باید امانتدار خوبی باشند. در اینجا باید این نکته را نیز متذکر شوم که گاهی برخی از مربیان، مدعی داشتن مدرک مربیگری بین‌المللی هستند. در حالیکه ما در فدراسیون تاکنون هیچ دوره بین‌المللی را برگزار نکرده‌ایم و هر کس چنین ادعایی بکند، غیرقابل قبول است.
اما تعدادی از مربیان هستند که با حضور در کلاس‌هایی که در خارج از ایران برگزار می‌شود، موفق به اخذ مدرک بین‌المللی در عرصه مربیگری شده‌اند.
اگر کلاس‌های مربیگری زیر نظر فدراسیون‌های آسیایی و جهانی باشد، اخبار و نتایج آن قطعا بر روی سایت‌های این دو فدراسیون قرار می‌گیرد. با این حال، این قبیل مدارک مربیگری نیز از نظر فدراسیون قابل قبول و مورد تایید نیست. البته باید این خبر را بدهم که در آینده‌ای نزدیک، دوره‌های مربیگری و داوری بین‌المللی در کشورمان برگزار خواهد شد که در صورت نهایی شدن برگزاری این دوره‌ها، اطلاع‌رسانی لازم از سوی فدراسیون انجام می‌شود.
در سال‌های اخیر برخی از ورزشکاران در مسابقات برون‌مرزی حضور می‌یابند و تحت نام سازمان‌های مختلف موفق به کسب مدال می‌شوند. آیا این مدال‌ها و اساسا این قبیل سازمان‌ها و تشکیلات، مورد تایید فدراسیون پرورش‌اندام هست یا نه؟
ما این را به تمامی‌هیات‌ها بخشنامه کرده و به اطلاع وزارت‌ورزش و جوانان نیز رسانده ایم که کلیه اعزام‌های پرورش‌اندام اگر به تایید شورای برون‌مرزی وزارت‌ورزش و همچنین فدراسیون پرورش‌اندام نرسد، از نظر ما قابل‌قبول نیست و بیشتر یک سفر سیاحتی و تفریحی است.
با توجه به تعداد زیاد قهرمانان پرورش‌اندام و همچنین تعدد مسابقات مختلفی که در کشورهای جهان برگزار می‌شود، طبیعی است فدراسیون تنها می‌تواند تعدادی از پرورش‌اندام‌کاران را به رقابت‌های برون‌مرزی اعزام کند. پس تکلیف سایر ورزشکاران چه می‌شود؟
فدراسیون‌های آسیایی و جهانی در طول سال برنامه‌های زیادی دارند. اگر کسی دعوتنامه‌ای دریافت می‌کند، به اطلاع فدراسیون برساند تا ما هم آن را در شورای برون مرزی وزارت ورزش مطرح کنیم. البته به این شرط که آن مسابقات معتبر باشد. نه این که ۱۰۰ نفر به یکی از کشورهای نزدیک به ایران سفر کنند تا در مراسم افتتاح یک هتل، شرکت کرده و فیگور بگیرند! اینها با هزینه خودشان رفته اند و به همین دلیل، قهرمان ملی پرورش‌اندام نیستند.
از هزینه شخصی گفتید. پرورش‌اندام یکی از ورزش‌هایی است که بسیاری از قهرمانان آن با هزینه شخصی خود در مسابقات شرکت می‌کنند. آیا در فدراسیون شما نیز این اتفاق افتاده است؟
تمامی‌ورزشکارانی که به اردوی تیم‌های ملی راه می‌یابند، تحت پوش و حمایت فدراسیون هستند و کلیه هزینه‌ها و مخارج آنها برعهده فدراسیون است.
فدراسیون بدنسازی و پرورش‌اندام چند کمیته مهم دارد که بدون تردید، مهمترین آنها کمیته قوی‌ترین مردان است که البته در چند سال اخیر با مشکلات و حواشی زیادی روبرو بوده. چرا از مسابقات قوی ترین مردان ایران که اتفاق با استقبال بسیار خوب مردم نیز مواجه می‌شد، دیگر خبری نیست؟
آن مسابقاتی که از تلویزیون پخش می‌شد، مربوط به خود عوامل برگزاری آنها بود. اما آن چیزی که ما در نظر داریم برگزار کنیم، رقابت قوی‌ترین مردان در دو وزن ۱۰۰ و ۱۰۰ + کیلوگرم است که به ترتیب در استان‌های یزد و خراسان برگزار خواهند شد. از سوی دیگر باید بگویم اگر صدا و سیما موافقت و با ما همکاری کند، می‌توانیم مثل گذشته مسابقات قوی ترین مردان را برگزار کنیم.
مثل این که مدت‌هاست کمیته قوی ترین مردان، رئیس ندارد. بله؟
بله، البته مسئولیت اجرایی این کمیته در حال حاضر برعهده دبیر فدراسیون است تا در یک فرصت مناسب، نسبت به انتخاب مسوول این کمیته اقدام کنیم.
کمیته مچ‌اندازی چه طور؟
این رشته هم مسابقات آسیایی دارد و هم بازی‌های جهانی. ضمن این که رقابت‌های داخلی آن را هم می‌توان به صورت همگانی مثلا در پارک‌ها برگزار کرد.
پاورلیفتینگ زمانی روند رو به رشدی را آغاز کرد، اما الان مدتی است دچار رکود شده. چرا؟
این کمیته هم دستخوش تغییر و تحولاتی شد که البته به زودی آرامش و یکدلی به این رشته بازخواهد گشت.
یکی از مسائل مهم ورزش ما از جمله رشته پرورش‌اندام، نداشتن کرسی‌های بین‌المللی و جهانی است. اما گویا شما در آسیا صاحب پست هستید.
همین طور است. البته بنده چند سال قبل در فدراسیون آسیایی، نایب رئیس بودم که بعد از این که شورای المپیک آسیا سازمانی دیگر را به رسمیت پذیرفت، این مسوولیت قاره‌ای از دست رفت. با این حال بنده فعلا در حال حاضر عضو هیات اجرایی فدراسیون آسیا هستم.
علاقه‌مندان فراوان و به خصوص قهرمانان پرورش‌اندام کشورمان، این آرزو را دارند که روزی عازم مسابقات مستر المپیا شوند. آیا برنامه‌ای دارید که ورزشکاران ایرانی بتوانند در این رویداد بزرگ و جذاب شرکت کنند؟
مستر المپیا بعدی در روسیه برگزار خواهد شد که اگر به نتیجه برسیم، حتما نفراتی را به این رقابت‌ها اعزام خواهیم کرد.
در مورد حضور نمایندگان کشورمان در مسابقات حرفه‌ای چه طور؟ چرا که به هر حال پرورش‌اندام در ایران علی‌رغم پیشرفت‌های خوبی که در این سال‌ها داشته، حرفه‌ای نیست.
تا امروز فقط «بیت‌الله عباسپور» و «حاتمی «از کرمانشاه در مسابقات حرفه‌ای شرکت کرده‌اند. چرا که آنها عضو فدراسیون حرفه‌ای آمریکا هستند. البته این را هم باید بگویم که ما کمیته‌ای به نام پرورش‌اندام حرفه‌ای نداریم. چرا که خود آسیا هم در این بخش فعال نیست.
راستی شنیده‌ایم که عباسپور قرار است در یک فیلم اکشن بازی کند.
من از این موضوع اطلاعی ندارم و البته مخالف این کار نیز نیستم. فقط دوست دارم عباسپور یا سایر قهرمانان پرورش‌اندام، نقش منفی را بازی نکنند.
از بودجه هم بگویید. این همه اعزام و برنامه داخلی و برون مرزی، پول زیادی می‌خواهد.
درست است. بودجه ما از وزارت ورزش ۵۰۰ میلیون تومان است که البته تا امروز ۲۵ درصد آن را گرفته ایم. کمیته ملی المپیک نیز قرار شد ۸۸ میلیون به ما اختصاص دهد که تاکنون ۳۰ درصد بودجه مصوب را دریافت کرده‌ایم. این در حالی است که تنها همین ۳ اعزام ما در ماه‌های مهر و آبان، ۸۰۰ میلیون تومان بودجه لازم دارد. با این حال مدیری موفق است که بتواند مدیریت هزینه کند.
آخرین صحبت‌ها…
در این ورزش علاقه‌مندان زیاد، باشگاه‌های فراوان و رویدادهای متعددی وجود دارند که این موارد، وظیفه ما را سنگین تر می‌کند. ورزشکاران پرورش‌اندام همواره در رژیم هستند و به همین دلیل شاید پرخاشگری هم بکنند. اگر ما در طول سال یک ماه را روزه می‌گیریم، اینها گاهی تا ۱۰ ماه از سال روزه هستند و آب، نمک، چربی و خیلی مواد غذایی دیگر را مصرف نمی‌کنند. باید هنر ما این باشد که این تنش‌ها را کاهش دهیم و این جمعیت مشتاق را هدایت کنیم. باز هم حرف ابتدای مصاحبه ام را تکرار می‌کنم. پرورش‌اندام کاران با این که جثه‌های بزرگ و تنومند دارند، اما بسیار دل نازک هستند.
