مهدی پور رهنما: وقتی قهرمانان برای داشتن حداقل ها مجبور می‌شوند وطنشان را ترک کنند به خائن تبدیل می‌شوندمه

مهدی پور رهنما دارنده مدال نقره تکواندو پارالمپیک توکیو در گفتگو با ایلنا اظهار داشت: برای مدال نقره آماده نبودم بودم و سالها خودم را بر روی سکوی قهرمانی تصور می‌کردم و تصویر سازی می‌کردم. اصلا انتظار دوم شدن را نداشتم، و برای دوم شدن تلاش نکرده بودم ولی به هرحال این اتفاقات غیر قابل پیش بینی جزئی از ورزش حرفه‌ایی است.

 خداراشاکرم که به فینال راه پیدا کردم و توانستم مدال نقره بگیرم. از عملکردم راضی‌ام ولی از نتیجه راضی نیستم.

وی در ادامه در خصوص حمایت ها گفت: کشور ما در تحریم است و سازمان ها همه تحت فشار هستند و فکر می‌کنم فدراسیون تکواندو و کمیته ملی پارالمپیک در حد توان از ما حمایت کردند، کم و کاستی وجود دارد اما مسابقات را پشت سرگذاشتیم و درست نیست انتقاد کنم.

نائب قهرمان تکواندو در خصوص شرایط بعد از مسابقات پارالمپیک بیان داشت: قبل از مسابقات آسیب دیده گی داشتم و در مسابقات بیشتر شد. فعلا تمرین نمی‌کنم و درحال درمان و بهبود شرایط جسمی و ریکاوری هستم. نتیجه‌ایی که در فینال برایم اتفاق افتاد زمان می‌برد تا بتوانم با خودم کنار بیایم چرا که ماه‌ها در شرایط اردو بوده‌ام بطور منظم و ترجیح میدهم کنار خانواده باشم تا کمی شرایطم بهتر شود.

پوررهنما در خصوص سقف آرزوها واهدافش گفت: سقف آرزوهایم مدال طلا پارالمپیک بود که نتوانستم بدست آورم نقره هم خوبه اما هدفم نبوده. نمی‌دانم در آینده چه اتفاقی می‌افتد و آیا می‌توانم نقره را به طلا تبدیل کنم یا نه !! هنوز تصمیم جدی برای ادامه فعالیتم در ورزش قهرمانی نگرفته‌ام، چند ماهی باید زمان بگذرد و به خودم فرصت بدهم تا احساسی عمل نکنم و بهترین تصمیم را بگیرم. 

اگر بخواهم نیمه نگاهی به آینده ورزشی‌ام داشته باشم هدف گذاری‌ام روی بازی های پارآسیایی پیش رویمان است که حدود یک سال دیگر در چین برگزار می‌شود.

وی در آخر خاطر نشان کرد: فکر می‌کنم همه ورزشکاران ملی نیاز به حمایت دارند تا دلسرد نشوند. قهرمان ‌هایی که هستند را حمایت نمی‌کنند، اما وقتی همین قهرمانان برای داشتن حداقل ها مجبور می‌شوند وطنشان را ترک کنند به خائن تبدیل می‌شوند در صورتی که برای ورزشکار ملی ارزشی قائل نشده‌اند که مهاجرت کرده! وگرنه کجا بهتر از وطن؟