زلاتان منجی میلانی در رم

 زلاتان ابراهیموویچ صبر کرد تا زمانش برسد و شنبه گذشته پاسخ داد. مهاجم سوئدی بعد از آنکه هر دو گل میلان را در برد 2 بر یک میلان برابر اینتر به ثمر رساند، گفت: «میلان هرگز شاه نداشته، این شهر خدا دارد.»

این یک اظهارنظر فوق‌العاده بود که شخصیت اجتماعی ابراهیموویچ را نشان داد اما به آسانی می‌شود فهمید که چرا این مهاجم «عقده مسیح بودن» دارد.

وقتی در ژانویه به سن‌سیرو برگشت، خودش را به مثابه یک منجی تصور کرد و البته از آن موقع بارها معجزه کرده است. او در 39 سالگی به عنوان تأ‌ثیرگذارترین چهره سری A خودش را مطرح کرده است. آلبرتو زاکرونی مربی سابق میلان و یوونتوس چند روز قبل گفت: ‌«در ایتالیا، زلاتان بیش از کریستیانو رونالدو شاخص شده است و اتفاقی نیست که خیلی بازیکنان جوان با آمدن او رشد قابل توجهی داشته‌اند.»

زاکرونی درست می‌گوید. البته این خیلی تقصیر رونالدو نیست که نتوانسته آنچنان در یوونتوس تأثیر ورزشی شگرفی ایجاد کند. او به تیمی پیوست که هفت قهرمانی متوالی در لیگ داشت و دو قهرمانی بعدی یک امر عادی تلقی شد.

ایبرا در دوره دوم حضورش در میلان هنوز جامی نبرده اما به طور کلی باشگاه را متحول کرده، آن هم تیمی که از سال 2014 در لیگ قهرمانان اروپا حضور نداشته است. اگرچه آمار او خارق‌العاده است ‌(14 گل و 5 پاس گل در سال 2020) اما اثر او در رختکن باورکردنی نیست.

میلان جوانترین تیم را در پنج لیگ ممتاز اروپا دارد و برای همین ارزش تجربه زلاتان قابل محاسبه نیست. هم‌تیمی‌ها در تحسین سبک کار زلاتان در هر جلسه تمرین و اینکه او الگوی همه است، یکصدا هستند.

فابیو کاپلو اما شگفت‌زده نمی‌شود از اینکه‌ زلاتان هنوز با صددرصد توان بازی می‌کند. مربی سابق میلان و یوونتوس و رم و خیلی تیم‌های بزرگ دیگر می‌گوید: ‌«زلاتان بازیکن خاصی است. او سطح بسیار بالایی از حرفه‌ای بودن را با یک شخصیت بزرگ اجتماعی تلفیق کرده است. او توانسته در 39 سالگی اینطور اثرگذار باشد برای اینکه صرف بازی کردن برایش مهم نیست بلکه می‌خواهد برنده باشد. قهرمانی مثل او عامل سوق‌دهنده کل تیم است. بازیکنان جوان وقتی کار حداکثری او را می‌بینند با خودشان می‌گویند وقتی کسی مانند او اینطور کار می‌کند، ما نمی‌توانیم عقب بکشیم.»

البته با احترام به زلاتان اگر همه تحول میلان را به او ربط بدهیم بی‌انصافی بزرگی در حق دیگران کرده‌ایم که در این باشگاه زحمت می‌کشند، برای نخستین بار بعد از سال‌ها همه در میلان در یک مسیر مشخص حرکت می‌کنند. وقتی یک سال قبل مارکو جامپائولو از نیمکت میلان اخراج شد، میلان یک تیم آشفته بود، در رده سیزدهم قرار داشت و به نظر می‌رسید کل پروژه این تیم در مسیر شکست قرار دارد. ایوان گازیدیس، مدیرعامل باشگاه به این فکر می‌کرد که کنترل تمام بخش ورزش باشگاه را به رالف رانگنیک بسپارد، مغز متفکر پشت امپراتوری فوتبالی ردبول.

بعد استفانو پیولی را آوردند فقط برای اینکه اوضاع بدتر نشود تا اینکه این آلمانی برای آغاز فصل

 2021-2020 برسد. این مربی باسابقه ساکت و کم ادعا بود با کارنامه‌ای کاملاً معمولی تا جایی که به او لقب «آقای عادی» دادند. گاتزتا بعد از برد دربی سؤال کرد: ‌«آیا واقعاً مطمئنیم که او معمولی است؟»

‌‌واقعا نه، دیگر نه.

پیولی شاید آدمی خوب، دوست داشتنی و فروتن باشد اما کارش واقعاً خاص بوده. تا قبل از اینکه رم، ترمز میلان را با تساوی 3 بر 3 بکشد، روسونری تنها تیم در پنج لیگ اول اروپا بود که تمام بازی‌هایش را برده بود.

اما روند فوق‌العاده میلان به قبل از شهریور بر‌می‌گردد. بعد از شروع دوباره سری A بعد از تعطیلی ناشی از شیوع کرونا میلان 17 بازی انجام داده، 13 تا را برده و در 4 تا مساوی شده. هیچ تیمی در پنج لیگ روند شکست‌ناپذیری طولانی‌تری نداشته. علاوه بر آن، میلان برای نخستین بار بعد از سال 1973 در 25 بازی متوالی لیگ گل زده.

زلاتان البته خیلی مؤثر بوده و به حمله ابعاد جدیدی بخشیده. همانطور که اسطوره مربیگری، آریگو ساکی گفت، وقتی میلان مقابل اینتر تحت فشار بود، می‌توانست با خیال راحت به مهاجم نوکش توپ برساند چون می‌دانست او از تک‌تک مدافعان اینتر سر است. همچنین تصمیم جسورانه پیولی برای استفاده از هاکان چالهان اوغلو به عنوان بازیکن پشت سر مهاجم نوک در سیستم 1-3-2-4 باعث شد این مهاجم سابقاً‌ ناکارآمد و بی‌ثبات به یکی از تأثیرگذارترین مهاجمان اروپا در چهار ماه گذشته تبدیل شود اما این بازیکن تیم ملی ترکیه تنها کسی نیست که از انتصاب پیولی سود برده. فرانک کسیه هم پتانسیل فوق‌العاده‌اش را به کار گرفته و در کنار اسماعیل بن ناصر همکاری عالی در خط میانی ایجاد کرده تا جایی که ساندرو تونالی، خرید تابستانی و یکی از هیجان‌انگیزترین استعدادهای فوتبال ایتالیا به نیمکت چسبیده.

میلان در دفاع هم مثل حمله خوب است و تا قبل از بازی با رم تنها یک گل خورده بود. کاپیتان آلسیو رومانیولی ستون دفاع بوده ضمن اینکه نمی‌شود از مشارکت سیمون کیائر که ژانویه آمده، به آسانی رد شد.

پیولی تلاش می‌کند همه چیز را خیلی عادی، ساده و آسان جلوه دهد در حالی که اصلاً اینطور نیست. آنچه ایبرا و بقیه تیم انجام داده‌اند استثنایی است و کار پیولی با این تیم باورکردنی نیست.

حالا قرار گرفتن در میان چهار تیم بالای جدول و کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا یک هدف واقع‌بینانه به حساب می‌آید. زلاتان حتی از رویای قهرمانی صحبت می‌کند که جای تعجب ندارد. او می‌گوید فصل قبل هم می‌توانست به اسکودتو برسد اگر به جای وسط فصل از ابتدای فصل حضور داشت.

پیولی اما هوشمندانه و عاقلانه از صحبت درباره احتمال قهرمانی پرهیز می‌کند و می‌گوید: ‌«چهار یا پنج تیم در لیگ ایتالیا هستند که روی کاغذ از ما قویتر هستند.»

در زمین فوتبال البته حتی در اروپا هم تیم‌های زیادی بهتر از میلان نیستند، چه برسد به ایتالیا. ابراهیموویچ خدا نیست اما او و پیولی ثابت کرده‌اند در میلان در حال ساختن بهشت هستند.

منبع: گل