داستان نومیدکننده ژنرال در نصف جهان؛ معجون خود‌زنی و بدشانسی
امیر قلعه نویی در فصلی که تصور می‌کرد با خریدهای جذابی که سپاهان انجام داده بار دیگر جشن قهرمانی را برپا می‌کند، از هدف خود بازماند.
به گزارش ایلنا، «Expected Goals». این شاخص جدیدی است که امروزه جلوتر از تعداد شوت‌ها و شوت‌های در چارچوب بعد از پایان یک مسابقه مورد توجه قرار می‌گیرد. در این شاخص، برای هر موقعیت گل درصدی اختصاص داده می‌شود و با جمع کردن این درصد‌ها در پایان مسابقه و مقایسه آن با تیم حریف، مشخص خواهد شد که تیم شما در این دیدار موقعیت‌های جدی‌تری را خلق کرده یا حریفتان. با آغاز مجدد مسابقات لیگ برتر، این شاخص توسط سایت «متریکا» و تحت عنوان «امید گل» یک تیم بعد از هر دیدار ارائه می‌شود. مطابق آمار این سایت، امید گل سپاهان در هر 4 مسابقه خود بعد از دوران قرنطینه، حداقل 3 برابر تیم حریف بوده اما زردپوشان اصفهانی تنها در این 4 دیدار موفق به شکست گل‌گهر شده‌اند. شاگردان امیر قلعهنویی در بازی آخرشان در ورزشگاه یادگار امام تبریز، امید گل ۵۶/1را داشتند در حالی که سرخ‌های تبریز تنها با امید گل ۵۶/0دو گل را به ثمر رساندند. مراجعه به شاخص امید گل ما را به این نتیجه می‌رساند که مهاجمان سپاهان در هر 4 مسابقه بعد از دوران قرنطینه، با فرصت‌سوزی‌های خود سپاهان را به این نقطه رسانده‌اند.
واقعیت آن است که سپاهان در این فصل اسکوآد بسیار خوبی را هم در اختیار داشته. آنها درون دروازه نیازمندی را دارند که بی‌تردید یکی از سه دروازه‌بان برتر ایران است، برای پست مدافعان کناری، قلعهنویی، منصوری، ایران‌پوریان، آقایی و مصلح را در اختیار دارد که جملگی از مدافعان کناری محبوب او هستند، مدافعانی که به خوبی به حملات اضافه می‌شوند و ارسال‌های خوبی هم دارند. در خط هافبک هم اگر مسلمان و نویدکیای ناآماده را کنار بگذاریم، سپاهان همچنان 3 هافبک خلاق به نام‌های رفیعی، کریمی و کومان را در لیست خود دارد. مرتضی حسینی و محمد محبی هم به عنوان دو تن از بهترین بال‌‌های فوتبال ایران، امسال در تیم زردپوش اصفهانی هستند. سرانجام در خط حمله، قربانی و کی‌روش درست از جنس مهاجمانی‌اند که ژنرال می‌خواهد؛ مهاجمانی جنگنده و سرزن. در کنار این دو، سجاد شهباززاده حضور دارد که هم بازیکن پا به توپی است و هم روی هوا عملکرد چندان بدی ندارد. به نظر می‌رسد غیبت کی‌روش استنلی در بسیاری از بازی‌های این فصل به دلیل مصدومیت و محرومیت، ضربه سنگینی را به پیکره سپاهان وارد کرده. در غیاب او، شهباززاده یا قربانی اغلب به عنوان مهاجم هدف در رأس خط حمله سه نفره سپاهان قرار گرفته‌اند اما نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. این دو علی‌رغم جنگندگی و دوندگی بالایی که دارند، در بحث تمام‌کنندگی مشکلات زیادی داشته و شاید به همین علت بوده که در تمام این سال‌ها، بیشتر یک مهاجم سایه بوده‌اند تا مهاجم هدف. ضمناً فشار بالای روی کل تیم سپاهان هم خود تأثیر بسزایی در افت عملکرد این دو مهاجم داشته و دیدیم که باعث شد قربانی چه فرصتی را مقابل تراکتور از کف بدهد.
باید دید قصه امیر و سپاهان در نصف جهان به کجا خواهد رسید. تیمی که این فصل بیشتر از هر عامل خارجی، خود به جان خود افتاده. از ۳-صفرهایی که تقدیم رقیب مستقیمش در راه تصاحب عنوان قهرمانی کرد تا مهاجمان گلنزنی که بلای جانش شده‌اند.
