تمجید جالب ستاره ایتالیایی؛ وسط تمرین برای مارادونا دست می‌زدیم

به گزارش ایلنا، جان‌فرانکو زولا، ستاره سابق چلسی و تیم ملی ایتالیا در پادکست Top 10 برنامه Match of the Day بی‌بی‌سی حضور داشته است. این مهاجم کوتاه‌قامت که به دلیل پاهای سریع و کنترل خوبش با لقب «جعبه جادویی» شناخته می‌شد، پیش از چلسی، در ناپولی و پارما هم بازی می‌کرد. او در این پادکست با گری لینه‌کر و جرمین جناس درباره مسائل مختلفی صحبت کرد.

بهترین بازیکنی که کنارش بازی کردی؟
 پاسخ این پرسش بسیار آسان است. مشخص است که دیه‌گو مارادونا. برایم مایه افتخار بسیار بزرگی بود، چون نصف قابلیت‌هایم را به خاطر او به دست آوردم. وقتی جوان هستید و با چنین بازیکنی بازی و تمرین می‌کنید، دید فوق‌العاده‌ای به دست می‌آورید و می‌فهمید که چطور می‌توانید بازی‌تان را بهتر کنید. باورتان نمی‌شود که چقدر در طول تمرینات توقف می‌کردیم و برایش دست می‌زدیم. بعضی از کارهای او باورنکردنی بود. شما همیشه یک قدم از او عقب‌تر بودید. یک بار بازی تمرینی 11 به 11 داشتیم. دروازه‌بان توپ را برای او در میانه زمین فرستاد و او هم استپ سینه کرد، از بازیکن حریف عبور کرد و بدون آنکه اجازه دهد توپ به زمین برسد از همان‌جا گل زد. باورمان نمی‌شد.

بهترین بازیکنی که رودررویش بازی کردی؟
 تنها یک بار در یک بازی دوستانه برابرش قرار گرفتم اما تماشای بازی او باورنکردنی بود؛ رونالدوی برزیلی. او بازیکنی بود که به سطح دیه‌گو نزدیک شد. تفاوتی که بین دیه‌گو و دیگران وجود داشت، بین رونالدو و بقیه هم بود.
گل محبوبت؟
 اولین گلم در سری آ. آن گل خیلی مهم بود و به من اعتماد به نفس بالایی داد. در یک دیدار خانگی برابر آتالانتا بود. گل دیگر هم بدون تردید، گلی که برابر اشتوتگارت زدم و با چلسی قهرمان جام برندگان جام اروپا شدیم. من قرار نبود بازی کنم چون دچار مصدومیت کشاله ران بودم اما توانستم به بازی برسم.
کدام بازی‌ات را بیشتر دوست داشتی؟
 مقابل لیورپول در دور چهارم جام حذفی. نمی‌دانستم جام حذفی تا این حد مهم است. وقتی مقابل لیورپول بازی کردیم در مراحل پیشرفت تیم بودیم. در نیمه اول دو بر صفر عقب افتادیم و جو بازی باورنکردنی بود. مارک هیوز به میدان آمد و پس از چند دقیقه یک گل زدیم. در نهایت بازی را چهار بر دو بردیم.
بهترین دیداری که تماشا کردی؟
 برزیل 2 – ایتالیا 3، در جام جهانی 1982. برای من، آن تیم برزیل یکی از بهترین تیم‌هایی است که به عمرم دیده‌ام. آنها طوری بازی می‌کردند که هیچ تیم دیگری نمی‌توانست آ‌نطور باشد. باورنکردنی بود. خط میانی آنها رویایی بود.
اسطوره‌ات در دوران کودکی؟
 اولین اسطوره‌ام وقتی که خیلی کوچک بودم و در شهر زادگاهم به سر می‌بردم، جیجی ریوا بود. وقتی بزرگ‌تر شدم او قهرمان من بود. بعدتر، مارادونا کسی بود که همیشه دوست داشتم از او الگو بگیرم. من تمامی حرکات او را نگاه می‌کردم و به این دقت می‌کردم که دیه‌گو در تمرینات چه می‌کند. حتی وقتی بند کفشش را می‌بست هم حواسم به حرکاتش بود!
بهترین لحظه‌ات در دیدارهای ملی؟
 من هر زمان که با پیراهن تیم ملی کشورم بازی می‌کردم، همیشه به این فکر بودم که این بهترین اتفاقی است که می‌تواند برایم روی دهد. من بسیار به اینکه عضو تیم ملی ایتالیا هستم افتخار می‌کردم. زدن گل پیروزی برابر انگلیس (در مرحله مقدماتی جام جهانی در ویمبلی که ایتالیا یک بر صفر پیروز شد) برایم بسیار رضایتبخش بود، به‌ویژه فردایش که به زمین تمرین رفتم و چهره دنیس وایز را دیدم!
دیوانه‌ترین هم‌بازی‌ات؟
یکی از دیوانه‌ترین و البته بامزه‌ترین هم‌بازی‌های من فائوستینو آسپریا در پارما بود. یک روز صبح، وقتی تمرین را آغاز کردیم، به هم نگاه کردیم و گفتیم: پس تینو کجاست؟ گفتیم حتماً خواب مانده اما او در خانه‌اش نبود! او شب قبل به میهمانی رفته بود و در راه بازگشت به خانه، کنار جاده خوابش برده بود! او را همان‌جا پیدا کردند! او هم‌تیمی فوق‌العاده‌ای بود و همیشه جو خوبی را رقم می‌زد.
بهترین مربی‌ای که داشتی؟
 آریگو ساکی. من بسیار خوش‌اقبال بودم و مربیان خیلی خوبی داشتم اما ساکی در آن سال‌ها یک قدم از همه جلوتر بود. نحوه آماده‌سازی او عالی بود. او روش متفاوتی داشت و برای تمامی جزئیات در زمین فکر داشت. او تمرینات خاص بسیاری را برای مدافعان، خط میانی و مهاجمان طراحی می‌کرد. به نظرم او در سطح دیگری به سر می‌برد.