سیمون بایلز: از شنیدن خبر تعویق المپیک گریه کردم/ قصد ندارم در این مقطع از ژیمناستیک دست بکشم

به گزارش ایلنا، سیمون بایلز که چهار طلای المپیک در کارنامه دارد و از نظر بردن تعداد طلا در مسابقات المپیک و جهانی، یکی از موفق‌ترین‌های تاریخ ژیمناستیک به شمار می‌آید، اکنون نمی‌داند با تعویق المپیک توکیو چه کار خواهد کرد.

او گفته که تردید دارد بتواند یک سال دیگر به تمرینات سخت بپردازد، هرچند که تمام تلاش خود را در این زمینه انجام خواهد داد.

این ژیمناست 23 ساله آمریکایی قرار بود پس از المپیک 2020 توکیو بازنشسته شود. او گفته که نمی‌داند آیا می‌تواند باز هم در سطح همیشگی تمرین کند یا نه: «تمرینات از نظر روانی و فیزیکی فشار سنگینی وارد می‌آورند. من نمی‌دانم که آیا می‌توانم یک سال دیگر هم در اوج بمانم یا نه. انگیزه من این است که به خودم ثابت کنم که می‌توانم یک سال دیگر ادامه دهم. باید نشان دهم که می‌توانم و امیدوارم که بهتر از المپیک ریو عمل کنم.»

بایلز موفق‌ترین ژیمناست تاریخ مسابقات جهانی است و حالا می‌تواند پرافتخارترین ژیمناست المپیک هم شود.

او از اینکه المپیک توکیو به دلیل شیوع ویروس کرونا یک سال به تعویق افتاد بسیار ناراحت بود: «وقتی خبرش را شنیدم، گریه کردم. من واقعاً نمی‌دانستم چه کنم اما مشخص است که در حال حاضر، بحرانی بزرگ‌تر از تعویق المپیک در دنیا وجود دارد.

من تصمیم گرفتم که خود را آماده حضور در المپیک در سال بعد سازم اما ذهنم را برای چهار سال آماده کرده بودم، پس چطور می‌توانستم بپذیرم که یک سال دیگر هم صبر کنم؟ وقتی که کل زندگی خود را بر این اساس می‌چینید، تغییر تقویم و ساعت کار دشواری است. به همین دلیل، این تعویق بسیار سنگین بود.»

بایلز البته به اینکه ورزش را پس از سال 2021 ادامه بدهد هم فکر کرده است: «کمی به این موضوع فکر کردم. سخت است اما به نظرم از نظر روانی و فیزیکی بسیار قوی هستم ولی حس می‌کنم که تا اینجا نیامده‌ام که یک‌دفعه دست بکشم. می‌خواهم خودم در این باره تصمیم بگیرم که آیا کارم در این ورزش تمام شده یا نه.»

بایلز 23ساله می‌گوید که به عنوان یک ژیمناست آمریکایی، سنش دیگر بسیار بالا رفته است. در این کشور، معمولاً ژیمناست‌ها قبل از 20 سالگی بازنشسته می‌شوند.

سال‌ها تمرین سخت تأثیرش روی بایلز را گذاشته و او حس می‌کند که بزرگ‌ترین چالشی که دارد، مسائل روانی است.

اما او اگر بتواند به این چالش غلبه کند، می‌تواند نتایجی بهتر از چهار مدال طلا و یک مدال برنز المپیک 2016 ریو را بگیرد: «پرداختن به ژیمناستیک برای یک سال دیگر فشار بسیاری به بدن شما وارد می‌کند.

مربیانم من را آماده می‌کنند اما اگر ذهن شما آماده نباشد، از نظر فیزیکی هم دچار آسیب می‌شوید. ما تمرین‌های سخت بسیاری انجام می‌دهیم و اگر صد درصد آماده نباشیم، ممکن است دچار مصدومیت جدی شویم.

از نظر فیزیکی بهتر از المپیک ریو هستم و این نکته مثبتی است اما از نظر روانی، باید به اوج برسم. این سخت‌ترین قسمت کار است. من در المپیک ریو تازه‌کار بودم و حالا کهنه‌کار شده‌ام اما دفعه دوم ترسناک‌تر است، چون انتظارات زیادی از من می‌رود که باید آنها را برآورده کنم.

ما فشار زیادی به خود می‌آوریم و هیچ‌کس این را واقعاً درک نمی‌کند اما زندگی ما همین است دیگر. منبع درآمد ما همین است.

باید در این مسیر به پیش برویم و ما را با همین کار می‌شناسند. وقتی پا به رقابت می‌گذارم، بیش از سایر ورزشکاران به خود فشار می‌آورم. می‌دانم که چقدر سخت تلاش کرده‌ام. می‌خواهم عالی کار کنم. می‌خواهم موفق باشم.»

سیمون بایلز که چهار طلای المپیک در کارنامه دارد و از نظر بردن تعداد طلا در مسابقات المپیک و جهانی، یکی از موفق‌ترین‌های تاریخ ژیمناستیک به شمار می‌آید، اکنون نمی‌داند با تعویق المپیک توکیو چه کار خواهد کرد.

او گفته که تردید دارد بتواند یک سال دیگر به تمرینات سخت بپردازد، هرچند که تمام تلاش خود را در این زمینه انجام خواهد داد.

این ژیمناست 23 ساله آمریکایی قرار بود پس از المپیک 2020 توکیو بازنشسته شود. او گفته که نمی‌داند آیا می‌تواند باز هم در سطح همیشگی تمرین کند یا نه: «تمرینات از نظر روانی و فیزیکی فشار سنگینی وارد می‌آورند. من نمی‌دانم که آیا می‌توانم یک سال دیگر هم در اوج بمانم یا نه. انگیزه من این است که به خودم ثابت کنم که می‌توانم یک سال دیگر ادامه دهم. باید نشان دهم که می‌توانم و امیدوارم که بهتر از المپیک ریو عمل کنم.»

بایلز موفق‌ترین ژیمناست تاریخ مسابقات جهانی است و حالا می‌تواند پرافتخارترین ژیمناست المپیک هم شود.

او از اینکه المپیک توکیو به دلیل شیوع ویروس کرونا یک سال به تعویق افتاد بسیار ناراحت بود: «وقتی خبرش را شنیدم، گریه کردم. من واقعاً نمی‌دانستم چه کنم اما مشخص است که در حال حاضر، بحرانی بزرگ‌تر از تعویق المپیک در دنیا وجود دارد.

من تصمیم گرفتم که خود را آماده حضور در المپیک در سال بعد سازم اما ذهنم را برای چهار سال آماده کرده بودم، پس چطور می‌توانستم بپذیرم که یک سال دیگر هم صبر کنم؟ وقتی که کل زندگی خود را بر این اساس می‌چینید، تغییر تقویم و ساعت کار دشواری است. به همین دلیل، این تعویق بسیار سنگین بود.»

بایلز البته به اینکه ورزش را پس از سال 2021 ادامه بدهد هم فکر کرده است: «کمی به این موضوع فکر کردم. سخت است اما به نظرم از نظر روانی و فیزیکی بسیار قوی هستم ولی حس می‌کنم که تا اینجا نیامده‌ام که یک‌دفعه دست بکشم. می‌خواهم خودم در این باره تصمیم بگیرم که آیا کارم در این ورزش تمام شده یا نه.»

بایلز 23 ساله می‌گوید که به عنوان یک ژیمناست آمریکایی، سنش دیگر بسیار بالا رفته است. در این کشور، معمولاً ژیمناست‌ها قبل از 20سالگی بازنشسته می‌شوند.

سال‌ها تمرین سخت تأثیرش روی بایلز را گذاشته و او حس می‌کند که بزرگ‌ترین چالشی که دارد، مسائل روانی است.

اما او اگر بتواند به این چالش غلبه کند، می‌تواند نتایجی بهتر از چهار مدال طلا و یک مدال برنز المپیک 2016 ریو را بگیرد: «پرداختن به ژیمناستیک برای یک سال دیگر فشار بسیاری به بدن شما وارد می‌کند.

مربیانم من را آماده می‌کنند اما اگر ذهن شما آماده نباشد، از نظر فیزیکی هم دچار آسیب می‌شوید. ما تمرین‌های سخت بسیاری انجام می‌دهیم و اگر صد درصد آماده نباشیم، ممکن است دچار مصدومیت جدی شویم.

از نظر فیزیکی بهتر از المپیک ریو هستم و این نکته مثبتی است اما از نظر روانی، باید به اوج برسم. این سخت‌ترین قسمت کار است. من در المپیک ریو تازه‌کار بودم و حالا کهنه‌کار شده‌ام اما دفعه دوم ترسناک‌تر است، چون انتظارات زیادی از من می‌رود که باید آنها را برآورده کنم.

ما فشار زیادی به خود می‌آوریم و هیچ‌کس این را واقعاً درک نمی‌کند اما زندگی ما همین است دیگر. منبع درآمد ما همین است.

باید در این مسیر به پیش برویم و ما را با همین کار می‌شناسند. وقتی پا به رقابت می‌گذارم، بیش از سایر ورزشکاران به خود فشار می‌آورم. می‌دانم که چقدر سخت تلاش کرده‌ام. می‌خواهم عالی کار کنم. می‌خواهم موفق باشم.»