پیروز قربانی: سال 98 تفاوتی با سایر سال‌ها نداشت/ قهرمان کردن پرسپولیس پیش از پایان بازی ها شدنی نیست
پیشکسوت استقلال عقیده دارد نمی‌شود پیش از پایان فصل رای به قهرمانی یک تیم داد.
به گزارش ایلنا، پیروز قربانی پیشکسوت استقلال انگیزه زیادی برای بازگشت به فوتبال و حضور در عرصه مربیگری دارد و با وجود پیشنهاداتی که داشت ترجیح داد صبر کند تا شرایط بهتر و مناسب‌تری برایش فراهم شود.
سال ۹۸ برای شما چطور بود؟
چند سالی میشود که زندگیم شبیه هم شده زیاد فرقی با سال‌های گذشته نکرده است و این یک نواختی در زندگی اکثر ما هست و به نوعی میشود گفت تفاوت چندانی با سال‌های قبل نداشته است و فکر هم نمی‌کنم در سال آینده هم تفاوت چندانی وجود داشته باشد.
در این روزها که مسابقات فوتبال در بیشتر نقاط جهان تعطیل است چه می‌کنی؟
زندگی بدون فوتبال اصلاً معنی ندارد من در خانه هستم و سعی می‌کنم مطالعه کنم و بیشتر به چیزهایی که دوست دارم یاد بگیرم برسم. فوتبال یک پدیده بزرگ است و همین که شما در خانه نشسته باشی و تلویزیون را روشن کنی و ببینی چند بازیکن دنبال توپ می دوند خودش یک روحیه مضاعف به انسان می‌دهد.
این روزها لیگ ایران تعطیل است و شایعات زیادی در مورد ادامه و یا تعطیلی مسابقات مطرح شده است. از طرفی خیلی‌ها معتقدند لیگ با همین شرایط باید تعطیل شود و پرسپولیسی‌ها می‌گویند در صورت تعطیلی لیگ این تیم باید به عنوان قهرمان معرفی شود.
شرایط فعلی در کل دنیا اثر گذاشته و فقط مختص به کشور ما نیست اما اینکه بگوییم مسابقات لیگ را ادامه ندهیم و فلان تیم را قهرمان کنیم اصلاً شدنی نیست چون فرهنگ ما این موضوع را قبول نمی‌کند. متأسفانه ما در فرهنگ‌مان ضعف‌هایی داریم و نمی‌توانیم بپذیریم که چه چیزی درست است. به طور مثال یک تیم ضعف خودش را به گردن دیگری می‌اندازد و یک تیم دیگر همه چیز را برای خودش می‌خواهد. من نمی‌خواهم خیلی مسائل را باز کنم ولی اینکه فدراسیون یا سازمان لیگ بگویند پرسپولیس قهرمان شود یا فلان تیم راهی مسابقات آسیایی شود در فوتبال ایران اتفاق نخواهد افتاد.
همچنان با فضای مجازی بیگانه‌ای؟
دقیقاً همین‌طور است. البته من رسانه‌های ایران و خارج از کشور را می‌بینم و مطالبی را که بخواهم از آنها استخراج می‌کنم اما باز هم می‌گویم متأسفانه فرهنگ فضای مجازی در کشور ما وجود ندارد و خیلی‌ها در خانه نشسته‌اند و با یک نرم‌افزار به این و آن انتقاد می‌کنند. طرف در خانه نشسته و فوتبال را به همه طریق کارشناسی می‌کند، در حالی که اصلاً فوتبال بازی نکرده است یا اگر هم بازی کرده اظهاراتش کارشناسی نیست. خدا را شکر می‌کنم که در این فضای خاله‌زنکی حضور ندارم و شما مطمئن باشید چیزی از من کم نمی‌شود.
و صحبت پایانی.
می‌خواهم از طریق رسانه شما به علیرضا منصوریان تسلیت بگویم، من در خانواده منصوریان نان و نمک خورده‌ام و قبل از دوستی با علیرضا منصوریان با برادر او همکلاس بودم. سر سفره این عزیزان نشسته‌ام و هیچ وقت پدر مرحوم علیرضا و محمدرضا منصوریان را فراموش نمی‌کنم. امیدوارم روح او در آرامش باشد و من هم با این عزیزان ابراز همدردی می‌کنم.
