اشتباه مرگبار آقای شماره یک؛ از شما هم انتظار داشتیم آقای گلر (گزارش)

به گزارش ایلنا، بعضی معتقد بودند این تأثیر مربیگری پپ گواردیولاست که این مانوئل نویر را در بایرن مونیخ ساخت. پپ حتی به ویکتور والدز هم همین فرصت را می‌داد که در تیکی تاکا سهم داشته باشد. حتی وقتی او در چند بازی مهم از جمله در ال کلاسیکو اشتباه کرد باز هم پپ از او می‌خواست که نترسد و پاس بدهد.

نویر اما با پاهای بلندتر، قدرت سرزنی و هوشمندی بیشتر این نقش را به حد اعلی ارتقا داد و تحسین شد. موفقیت‌ها همیشه با خودشان تحسین می‌آورند، تا زمانی که لحظه شکست فرا برسد... مانوئل نویر در دیدار بایرن مونیخ-پادربورن برای مهار توپی که خیلی تهدیدآمیز نبود از دروازه خارج شد ولی قبل از آنکه بتواند به توپ ضربه بزند مقهور سرعت عمل دنیس سربنی شد. دنیس توپ را دزدید و بعد از چند قدم پیشروی و تغییر مسیر دروازه بایرن مونیخ را باز کرد.

نویر البته خوش‌شانس بود که در دقیقه 87 لواندوفسکی به دادش رسید و گل پیروزی بخش را زد تا بایرن 3 بر 2 بازی را ببرد. این اولین اشتباه نویر نبود اما فشارها چنان زیاد شد و نقدها از راه رسید که انگار تنها دروازه‌بانی است که چنین اشتباهی کرده است.

مرد اول تیم ملی آلمان و بایرن مونیخ اما گفت: «از صد بازی که این کار را کرده‌ام 99 بار جواب داده است. این یک موقعیت 50-50 بود، اگر روی بازیکن حریف خطا می‌کردم اخراج می‌شدم. این نیز بخشی از سبک فوتبال من بوده و چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد.»در فوتبال ایران کمتر دروازه‌بانی را می‌شود یافت که از محوطه جریمه بیرون بیاید.

علیرضا بیرانوند در یکی-دو سال اخیر بیش از هر دروازه‌بانی در جریان بازی قرار گرفته و گاهی با پاس‌های رو به عقب مدافعان و هافبک‌ها تحت فشار قرار گرفته است اما نقش مانوئل نویر را می‌شود خاص او دانست. اشتباه در چنین موقعیتی می‌تواند جایگاه هر دروازه‌بانی را متزلزل کند. زمانی که احمدرضا عابدزاده در چند بازی با یک دست توپ را مهار کرد (از جمله بازی مشهور با استرالیا)، پرویز برومند هم که سر پرشوری داشت خواست این کار را تکرار کند و در یک بازی تلاش کرد تا توپ ساده‌ای که از میانه زمین ارسال شده بود را با یک دست و به صورت نمایشی مهار کند اما توپ لغزید و درون دروازه رفت و استقلال گل خورد! همه اشتباه می‌کنند حتی مانوئل نویر اما همه شاید نتوانند از این چاله‌ها خارج شوند برای همین بهتر است هر دروازه‌بانی سعی نکند مانوئل نویر باشد!

یادداشت: احسان محمدی