ناگفته‌هایی از نبرد چلسی - یونایتد
حساس ترین دیدار امشب لیگ جزیره میان شاگردان ساری و سولسشیر برگزار می‌شود.
به گزارش ایلنا، یازده سال پیش در ورزشگاه لوژنیکی مسکو، منچستریونایتد و چلسی به قله فوتبال اروپا رسیدند. بعد از 9 ماه که برای قهرمانی لیگ برتر جنگیدند، در فینال لیگ قهرمانان اروپا با یکدیگر به رقابت برخاستند و تنها ضربات پنالتی، توانست قهرمان را تعیین کند. حالا کمی بیشتر از یک دهه هر دو در باتلاق افتاده‌اند و به طور جدی خطر از دست دادن سهمیه لیگ قهرمانان را احساس می‌کنند. دیلی میل در آستانه دیدار امشب دو تیم در ورزشگاه اولدترافورد به شرایط مشابه دو باشگاه پرداخته است
مربیان زیر تیغ
تصادفی نیست که دو تیم شرایط بدی را سپری می‌کنند، وقتی سال‌ها روی نیمکت‌شان ثباتی وجود نداشته. مائوریتزیو ساری آخرین کسی بود که تابستان گذشته روی نیمکت چلسی نشست و همین حالا یک پایش بیرون در است. او نتوانست با «ساری بال» دل هواداران آبی‌ها را به دست آورد و اگر ناکامی‌اش ادامه پیدا کند شاید نتواند ادامه دهد. دوران پر تنش ژوزه مورینیو روی نیمکت منچستریونایتد هم بالاخره در ماه دسامبر تمام شد و اوله گونار سولشر در دوران کار به‌عنوان مربی موقت آنقدر فوق‌العاده بود که مقامات باشگاه را برای دادن سکان دائمی تیم مجاب کند. بعد از آن روند یونایتد تغییر کرد و این تیم در دو بازی آخر خود 4 بر صفر و 2 بر صفر به ترتیب برابر اورتون و منچسترسیتی شکست خورده است. گزارش‌هایی وجود دارد که مربی نروژی اعتماد بازیکنان را از دست داده اما بدون شک او در فصل آینده مربی تیم خواهد بود.
مالکیت
تردیدهایی درباره التزام رومن آبراموویچ به چلسی به وجود آمده. میلیاردر روس حدود یک سال است- از وقتی نتوانست ویزا بگیرد - بازی چلسی را در استمفوردبریج تماشا نکرده. او جایگاه مدیران در ورزشگاه را واگذار کرده و در حالی که از سال 2011 برای پذیرایی از میهمانان خود سالانه یک میلیون پوند می‌پرداخت، برای آغاز این فصل این امتیاز را تمدید نکرده است. گفته می‌شود وی با 5/2 میلیارد پوند قصد فروش باشگاه را دارد.
مالکان یونایتد هم تا حد زیادی باشگاه را رها و تصمیمات تجاری و فوتبالی را به مدیر اجرایی، اد وودوارد واگذار کرده‌اند. باید گفت اگر خانواده گلیزر به اندازه مسائل تجاری به نتایج فوتبال اهمیت می‌دادند، وودوارد تا به حال اخراج شده بود. نیازی جدی به یک آدم فوتبالی در این تیم احساس می‌شود، چیزی مثل یک مدیر فوتبال تا ساختار جذب فعلی را تغییر دهد و از نو شروع کند.
نداشتن فرمانده
بارزترین تفاوت تیم فعلی و تیم‌های سال 2008 دو باشگاه اندازه و تجربه بازیکنان است.
در بازی آن شب در مسکو، تیم یونایتد امثال ریو فردیناند، نمانیا ویدیچ، پل اسکولز، کریستیانو رونالدو، وین رونی و ادوین فان درسار را داشت در حالی که چلسی بازیکنانی مثل جان تری، فرانک لمپارد، دیدیه دروگبا و میشاییل بالاک را در ترکیب می‌دید. حالا اشلی یانگ و سزار آسپیلیکوئتا کاپیتان دو تیم هستند و خلا فرماندهی به شدت احساس می‌شود. هیچ کدام از دو تیم بازیکنی ندارند که عامل وحشت رقبا باشد و باشگاه‌ها برای کسب امتیاز به استمفوردبریج و اولدترافورد می‌روند. هر دو تیم باید ترسی که در اوج دوران سر الکس فرگوسن و مورینیو برای رقبا به وجود آورده بودند را احیا کنند.
آینده نامشخص
یونایتد اگرچه باید در تابستان حسابی خرج کند و متحول شود اما حیاتی است که برخی بازیکنان کلیدی‌اش را حفظ کند. داوید دخئا یک فصل دیگر قرارداد دارد، پل پوگبا به نظر می‌رسد مایل است یک بار دیگر از تیم برود، مارکوس رشفورد مورد توجه بارسلونا است و روملو لوکاکو آهنگ ایتالیا کرده. شاید پول فروش پوگبا، سولشر را متقاعد کند برای خریدن بازیکنانی که کیفیت و اثرگذاری بیشتری داشته باشند. دخئا با وجود برخی اشتباهات اخیر بهترین بازیکن یونایتد است و رشفورد که آینده باشگاه است باید با شرایط جدید در تیم ماندگار شود. ادن آزار هدف اصلی رئال مادرید است و احتمالا آخر فصل می‌رود. گفته می‌شود رئال به او پیشنهاد هفته‌ای 400 هزار پوند بعد از پرداخت مالیات را داده که در سال بیشتر از 20 میلیون پوند می‌شود. او در 34 بازی این فصل در لیگ برتر 16 گل و 13 پاس گل داشته و وقتی برود جای خالی‌اش قطعا احساس خواهد شد.
