ماجراهای کشتی و گرداب انتخابات
کشتی ایران با وجود مسابقات مهمی که در پیش دارد شرایطش به هیچ وجه عادی نیست.
به گزارش ایلنا، بازی وارد فاز جدیدی شده است؛ بازی بزرگی که بر سر تصاحب سکان هدایت بزرگ‌ترین فدراسیون ورزشی ایران شکل گرفته و بسیاری را وسوسه کرده تا احساس مسوولیت کنند و وارد عرصه شوند؛ احساس مسوولیتی که معلوم نیست تا زمان آغاز ثبت‌نام نامزدهای احراز پست ریاست فدراسیون به سراغ چند نفر دیگر رفته و آن‌ها را مجاب کند که وظیفه آن‌هاست تا دین خود را به کشتی ادا کنند و بیچاره کشتی که همچون گوشت قربانی در میانه افتاده است و هر کس از گرد راه رسیده می‌خواهد آن را به نفع خود تصاحب کند، فارغ از اینکه اوضاع و احوال چطور بوده و اصلا زمان مناسبی برای ورود است یا نه.
شرایط این روزهای ورزش ملی ایران به هیچ وجه یک شرایط عادی و نرمال نیست، کشتی مسابقات مهمی را پیش رو دارد و المپیک از آنچه که تصور می‌شود به این رشته پرافتخار نزدیک‌تر است و کشتی برای اینکه بتواند در میادین پیش رو به خصوص المپیک موفق عمل کند نیاز دارد تا بدون حاشیه و با آرامش به مسیر خود ادامه دهد و برای اینکار نیازمند چهره‌ای معقول و منطقی است. کشتی خیال آسوده می‌خواهد و حمایت. مسیر مشخص است و برنامه معلوم، فقط باید فردی بیاید که دغدغه کشتی داشته باشد و از هیچ تلاشی برای موفقیت کشتی دریغ نکند. در واقع کشتی در این شرایط نیازمند یک ایثارگر است تا از خود در راه موفقیت کشتی بگذرد و این فرد نمی‌تواند برخلاف تفکرات ژرف متولیان ورزش که در ته ذهن خود به دنبال مدیری غیر ورزشی برای این رشته هستند تا به واسطه لابی‌های خود ارتباط اجتماعی و مالی برای این رشته بیاورد، باشد. کشتی شاید روزگاری بتواند با مدیری خارج از دایره خانواده خود به موفقیت برسد؛ اما امروز آن روز نیست. المپیک در پیش است و فرد غیر متخصص همان‌طور که محمدرضا یزدانی‌خرم در چند سال نخست سردرگم بود، گیج خواهد زد و این مساوی است با باخت سنگین کشتی در المپیک و به طبع آن شکست بزرگ ورزش ایران در این بازی‌ها، پس قبل از هر چیز بهتر است مسوولان ورزش قید مدیری غیرورزشی برای این رشته را که به هیچ وجه مورد قبول اهالی ورزش ملی ایران نیست بزنند و آرامش و تمرکز کشتی و خانواده این ورزش را در این شرایط حساس به هم نزنند. حالا زمان مناسبی برای تکرار تجربه نسبتا موفق مهندس اکبر ترکان در کشتی نیست.
اما فردی که برای ریاست فدراسیون کشتی خواهد آمد، باید بداند شرایط این روزهای این رشته بسیار حساس است، برای همین ما به هیچ یک از دوستان پیشنهاد نمی‌کنیم در این برهه حساس سکان هدایت کشتی را به دست گیرد، پیشنهاد ما به دوستان این است که حذر کنند از ورود به این مسیر که سر می‌شکند دیوارش! از همین رو اگر کسی واقعا دلش برای کشتی می‌سوزد، اگر هم احساس تکلیف می‌کند، اقدامی نکرده و وارد عرصه نشود و بگذارد کشتی با حداقل چالش به راه خود ادامه دهد، چرا که امروز شرایط عادی و نرمال نیست؛ اما اگر با تمام این تفاسیر وارد گود شد، توجه داشته باشد که امروز مباحث اقتصادی مهم‌تر از فنی است و مسائل فنی مهم‌تر از هر زمانی در کشتی. پس کشتی نیاز به فردی دارد که قبل از روشنایی هوا در فدراسیون حاضر شود و بعد از تاریکی از فدراسیون برود، امروز در جنگ نیستیم؛ اما تبعات جنگ با ماست و از رگ گردن به ما نزدیک‌تر، پس اگر کسی این توان را در خود نمی‌بیند که در این شرایط از پس امور برآید، به خود و کشتی لطف کرده وارد کارزار نشود.
کشتی با رفتن رسول خادم، 100 را از دست داده است، ما و متولیان ورزش چه کوته‌فکرانه و خودخواهانه سرمایه چون او را از دست دادیم تا حالا در این گرداب به دنبال منجی باشیم. اگر کسی در این شرایط بخواهد موفق شود علاوه بر اینکه تمام فاکتورهای لازم برای اینکار را باید داشته باشد، باید دو برابر رسول یا حتی بیشتر از او تلاش کند و شب و روز را به هم بدوزد، وگرنه محکوم به شکست خواهد بود.
در این راه نباید دلخوش به وزارت ورزش و حمایت آن‌ها باشد که کارنامه‌شان نشان داده در بردها هستند و در شکست‌ها نه. کشتی آن رشته‌ای نیست که وزارت یا دیگر مسوولان ورزش بتوانند آن‌طور که دوست دارند برایش رییس انتخاب کرده و تصمیم‌گیری کنند. پول وزارت ورزش به کشتی وفا نکرده و نمی‌کند، پس اگر فردی دل به حمایت وزارت خوش کرده، بداند که سخت در اشتباه است. دل‌مان برای کشتی می‌سوزد، کاش خادم را به سمت استعفا و رفتن سوق نمی‌دادند، کاش تا المپیک می‌ماند و کار ناتمام خود را به اتمام می‌رساند.
واقعا وزارت ورزش در گود کشتی به دنبال چیست؟ ! چرا دست از سر کشتی برنمی‌دارند و این رشته را به حال خود رها نمی‌کنند تا ورزش اول ایران بدون حاشیه و دغدغه خود را مهیای حضور در المپیک کند؟ اگر قرار است با منت و دخالت حمایت کنند، بهتر است که نکنند. چرا برای آقایان! به کرسی نشاندن حرف‌شان مهم‌تر از کسب موفقیت است؟
مخلص کلام اینکه، کشتی به رییسی از درون خانواده خود که مستقل، منعطف، مقبول، جسور، زیرک، عمیق، آینده نگر، با برنامه و ارتباط، محبوب، آشنا با شرایط روز کشتی دنیا، فن و بند و ادبیات بالادستی‌ها و پایین دستی‌ها و خانواده این رشته باشد، نیاز دارد، در غیر این‌صورت با این سیاست، باید فاتحه ورزش ملی ایران را خواند.
وحید جعفری
