کیمیاگری به سبک سولشر در منچستر

به گزارش ایلنا، سولشر که 27 آذر جای ژوزه مورینیو را روی نیمکت یونایتد گرفت، با هفت برد متوالی رکورددار تاریخ باشگاه شده بود و با این پیروزی رکوردش را بهبود بخشیده بود. منچستر بعد از آمدن سولشر برای قرار گرفتن در میان چهار تیم اول و کسب سهمیه لیگ قهرمانان امیدوار شده، هرچند به نظر می‌رسد رقابتی سخت با آرسنال و چلسی داشته باشد.

منچستریونایتد بعد از انتقال آرسنال از ورزشگاه هایبوری در فصل 2007-2006 شش‌بار در استادیوم امارات به پیروزی رسیده و از این حیث رکورددار است. یونایتد در صورتی که قهرمان این فصل جام حذفی شود، با 13 قهرمانی با رکورد آرسنال برابر می‌شود.

آرسنال در سه بازی آخر خود در جام حذفی دو باخت داشته در حالی که در 23 بازی قبلی‌اش تنها یک باخت داشت. پیر امریک اوبامیانگ در نخستین بازی خود برای آرسنال در لیگ برتر، لیگ اروپا و جام حذفی انگلیس موفق به گلزنی شده است.

اوله‌گونار سولشر به هرچه دست می‌زند طلا می‌شود. پیروزی 3 بر یک برابر آرسنال در دور چهارم جام حذفی انگلیس یکی از بارزترین نمونه‌های اثرگذاری این مربی نروژی روی تیم بعد از اخراج ژوزه مورینیو بود. مربی پرتغالی به نظر می‌رسید حتی نمی‌تواند بازیکنانش را هفته به هفته راضی نگه دارد، اما نقشی که روملو لوکاکو و الکسیس سانچس در این برد باارزش ایفا کردند، نشان داد توانایی سولشر برای گرفتن بهترین بازی از تیم خیلی عمیق‌تر از 11 بازیکن اصلی است.

هر دو بازیکن قربانی بودند؛ وقتی مهاجم سابق شیاطین سرخ به‌عنوان مربی موقت برگشت، لوکاکو به‌خاطر مساله‌ای خانوادگی در دسترس نبود و سانچس با مصدومیت همسترینگ درگیر بود. در غیاب آنها، فرم عالی مارکوس رشفورد، آنتونی مارسیال و جسی لینگارد موفقیت مربی جدید را در چند هفته ابتدایی کارش رقم زد. مارسیال و رشفورد برای این بازی استراحت کردند و به آنها فرصت رسید که از آن به بهترین شکل استفاده کردند. کمی تعجب‌آور بود که لوکاکو در سمت راست بازی می‌کرد و لینگارد تمایل بیشتری به میانه داشت، اما بعد از مدتی این تغییر جواب داد. نیم ساعت کار زیادی نکردند اما بعد از آن به شکلی ویران‌کننده باعث برتری تیم‌شان شدند. پاس مهاجم بلژیکی به بازیکن سابق آرسنال با خونسردی و فرصت‌طلبی او از یک زاویه تنگ به گل اول تبدیل شد، دو دقیقه بعد لوکاکو زمینه‌ساز گل دوم این‌بار برای لینگارد شد.

پاسخ آرسنال طبیعی بود و کمی قبل از پایان نیمه اول، پیر امریک اوبامیانگ با هنرنمایی آرون رمزی یکی از گل‌ها را تلافی کرد. میزبان اگرچه نمی‌خواست بازنده باشد اما هرگز مصمم به زدن گل تساوی به نظر نیامد و آن طرف یونایتد همیشه در ضدحمله خطرناک بود. سولشر نشان داد هم دانش لازم برای تعویض را دارد و هم زمانش را خوب بلد است؛ وقتی تیم نیاز به ویژگی متفاوتی در یک‌سوم دفاعی حریف داشت لوکاکو و سانچس جای خود را به رشفورد و مارسیال دادند که گل سوم توسط مهاجم فرانسوی با همکاری هموطنش، پل پوگبا صورت گرفت. این پیروزی از جهات بسیار منچستری بود و حالا هواداران در پوست خود نمی‌گنجند که تیم‌شان همان‌طوری بازی می‌کند که سال‌ها به آن عادت کرده بودند.

سولشر همه را به کار کشیده. یکی، دو هفته پیش داشتن شش مهاجم برای سه نقش هجومی را تشبیه کرد به زمانی که سر الکس فرگوسن برای دو پست مهاجم بین او، اندی کول، دوایت یورک و تدی شرینگهام از سیستم چرخشی استفاده می‌کرد.

هشتمین برد متوالی در آغاز کار و صعود در جام حذفی به اضافه حس خوبی که در میان بازیکنان و همه وابستگان به منچستریونایتد وجود دارد؛ از کیمیاگر انتظار دیگری هم می‌رود؟