6 نکته ویژه که باید قبل از بازی با السد خواند/ به دنبال خوشبختی در میان غرور، اتوبوس، جهنم و جاسم بن حمد!

به گزارش ایلنا، سرانجام روز سرنوشت ساز از راه رسید. به سرعت هر چه تمام تر این سه هفته هم گذشت و ورزشگاه آزادی، سرخ ترین حالت خود را به چشم خواهد دید. حریف پرستاره و زخم خورده برای گرفتن انتقام آمده و ساعات خوش بازی رفت با استقلال در مرحله قبل را برای خودش با صدای بلند تلقین می کند تا به همگان و صد البته خودش بقبولاند راه بهشت کردن جهنم آزادی را از بر است.

با این حال یک ملت در انتظار پایان یافتن طلسم تلخ 8 ساله نرسیدن تیمهای ایرانی به فینال لیگ قهرمانان آسیا هستند. برانکو و تیمش توقعات را بالا برده اند. آنها در سخت ترین شرایط هم موفقیت را به دست آورده اند. چه وقتی که محروم داشتند و چه زمانی که مانند بازی رفت 11 بازیکن هم برای قرار دادن در ترکیب اصلی نداشتند. روح مبارزه طلبانه برانکو در تیمش دمیده شده و آنها مثل یک ربات با احساس در هر بازی فقط به یک چیز فکر می کنند؛ بردن. حالا هم مهمترین بازی ده سال اخیر است. بهترین زمان برای انجام دادن عادت این سال ها یعنی پیروزی.

1-غرور را با خود نیاورید:

90 دقیقه دست نخورده و آکبنده مانده و فوتبال کامبک های بسیار بزرگتر از این را به خود دیده است. پس دلیلی برای مغرور شدن وجود ندارد. حریف هم حریف مکاری است. آنها از چاله های به مراتب عمیق تر با موفقیت بیرون آمده اند و در آزادی هم راه بردن را آموخته اند. پس خواهشا از هوادار تا بازیکن و مربی، همگی قبل از رسیدن به گیت و یا درب ورود، غرورتان را برای چند ساعت به حال خودش رها کنید و با تمام قوا به میدان آزادی قدم بگذارید.

2-جهنم را از ثانیه یک شروع کنید:

نیاز نیست از چند ساعت قبل شروع به تشویق و هیاهو و فریاد کنید تا انرژی تان هنگام بازی تمام شود. تیم از ثانیه یک تا پایان مسابقه به شما نیاز دارد. یک لحظه هم کوتاه نیایید. به یاد داشته باشید که السد در دو بازی قبل خود در ورزشگاه آزادی پیش از رسیدن دقیقه 15 به خودش گل زده است و این جادوی شمای هوادار است. شمایی که همیشه یار دوازدهم بوده اید و این بار هم خواهید بود. تیم قطری هر چقدر هم میدان دیده باشد بازهم در میان سروصدای کر کننده بیش از 80 هزار نفر کم می آورند. 

3-نه به اتوبوس:

مطمئنا در قاموس برانکو چنین تفکری هیچگاه نبوده است اما بازهم بد نیست خاطره تلخ استقلال را یادآوری کنیم. اتوبوس چیدن مقابل تیمی که عاشق مالکیت توپ است و اعجوبه ای چون ژاوی را در ترکیبش دارد یک هبه بی نظیر خواهد بود. اشتباه شفر و تیمش هم همین بود که وقتی آن گل زود هنگام به دست آمد عقب نشستند و به حریف اجازه دادند بی پروا به زمینشان بیاید و اتراق کند و بعد از حدود سی دقیقه مقاومتشان را در هم بشکند. پس راه بردن السد در اتوبوس چیدن نیست.

4-حمله بی محابا هرگز:

اما از آن ور بوم هم نباید افتاد. حضور داشتن ستاره های پرسرعتی چون اکرم عفیف، حسن الهیدوس و بغداد بونجاح و همچنین مهره هایی مثل ژاوی و گابی که در سریع ترین زمان ممکن توپ را از دفاع به حمله می رسانند انجام دادن حمله های همه جانبه وقتی که نیاز نباشد یک سم مهلک خواهد بود. منطق و اعتدال، مهمترین سلاح پروفسور در این مسابقه است. او بهتر از هر کسی می داند حریفش 21 شب را با یاد انتقام سر به بالین گذاشته است و بعد از این همه هزینه فقط به قهرمانی می اندیشد.

5-گل خوردن پایان دنیا نیست

قطعا فوتبال هزارگونه حادثه با خود به همراه دارد. ممکن است مانند دیدار با الدحیل، پرسپولیس گل بخورد. اینقدر برانکو و شاگردانش معجزه و کامبک به نمایش گذاشته اند که دلیلی برای نا امیدی و خاموش شدن نباشد. آنها در بازی قبل از میان انبوهی از حس های منفی، چشمه جوشان موفقیت را پیدا کردند و راهش را به خانه خودی باز کردند و حریف پرستاره را شکست دادند. پس بازهم می شود این کار را انجام داد.

6-جاسم بن حمد را به آزادی بیاورید

در جاسم بن حمد همه چیز سر جای خودش بود. بیرانوند مطمئن بود و کم اشتباه، سید جلال و شجاع بونجاح را منهدم کردند؛ سیامک جوری در دفاع راست به میدان رفت انگار 10 سال است در آنجا توپ می زند؛ مصلح به حدی آرام بود که گویی یک نفر دیگر بوده این همه مدت به نیمکت چسبیده است. آدام همتی استرسی را در ساق پایش احساس نمی کرد. احمد یکه تاز میانه میدان بود. منشا با صلابت بود وپرتلاش. بشار در فانتزی ترین شب خود بود.  علیپور همچون شیری درنده در انتظار فرصتی بود برای حمله و به دام انداختن شکار و ...

خواهشا امشب هم کپی اورجینال همان شب باشید...