دوبلین دست بردار نیست؛ پایان "ماکاناقدردوئاهالیا" در تراکتورسازی! (عکس)

به گزارش ایلنا، هنوز هم پنالتی ایان هارت، حسرت های میرزاپور با لباس مشکی، پشتک های رابی کین در دوبلین، فریادهای روی کین، تک به تک کریمی، درخشش شی گیون، شورت ورزشی مک کارتی، اشک های یحیی، نارنجک های استادیوم آزادی و جمعیتی که گریان به خانه ها روانه شدند از یادها نرفته است. نسلی که می توانست 4 سال زودتر، جهانی شود و در کره و ژاپن خودنمایی کند اما ایرلندی ها این اجازه را ندادند.

چندین سال گذشت تا اینکه در سال 91، پرسپولیس دنیزلی خرید عجیبی را انجام داد و مهاجمی به نام ایمون زاید پیراهن شماره 12 را به تن کرد. استایل این بازیکن به نحوی بود که شاید خیلی ها به او امید نداشتند تا بتواند پرسپولیس مریض آن سال را یاری کند. کارنامه زاید هم چیز خاصی را نداشت تا بتوان با اتکا به آن، به اینده نگاه مثبتی داشت اما مهاجم دو رگه متولد دوبلین یکی از عجایب تاریخ دربی های پایتخت را رقم زد. وارد زمین شد. درده دقیقه سه گل زد تا پرسپولیس ده نفره باخت 2-0 مقابل رقیب سنتی اش را با پیروزی 3-2 عوض کند. با همین 10 دقیقه ایمون به محبوب هواداران تبدیل شد و یک هت تریک هم در برابر الشباب امارات به آنها هدیه داد اما عمر حضورش در جمع سرخپوشان کوتاه بود و بعداز حضور نافرجام در آلومینیوم هرمزگان از ایران رفت.

بازهم چند سال گذشت تا ابتدای لیگ هجدهم. تراکتورسازی پرستاره محصول دست زنوزی، دو خرید بریتانیایی انجام داد. یکی هری فورتسر بود که خیلی زود تو زرد از آب درآمد و به شعبه دوم تبریز واگذار شد اما دیگری به شماره یک خط حمله تبدیل شد. مهاجمی با فیس یخی و بی رحم. مهاجمی بداخلاق اما به شدت چارچوب شناس. یک گلزن بالفطره. مهاجمی با یک شماره نامتعارف، 28! 

گل از راه دور مقابل نساجی، تک گل خارج از خانه اش در برابر سپاهان، گلزنی در دربی تبریز و دبل نافرجام مقابل صنعت نفت آبادان پیش زمینه ای بود برای پوکر استثنایی مقابل استقلال خوزستان. استوکس از دقیقه 35 به بعد مورتورش روشن می شود. او حدفاصل دقیقه 35 تا 45، 4 گل برای تی تی ها زده است. اوج گیری او در نیمه دوم هم در حدود 20 دقیقه نخست است. یک گل در دقیقه 48، یک گل در دقیقه 63 و دیگری در دقیقه 64. او در دقایق 73 و 84 هم سابقه گلزنی داشته تا حالا آمارش در 8 مسابقه، 9 گل باشد؛ با میانگین 1/12.

استوکس پیش از این در تیمهای زیادی به میدان رفته است. بهترین آمار او به فصل 2006-2007 برمی گردد که در لباس تیم فالکرک اسکاتلند در 16 بازی 14 گل زد و میانگینش به 0/87 برسد. در لباس سلتیک و در 135 بازی 58 گل زد و اوریج 0/42 را بر جای گذاشت. دو مقطع حضورش در هیبرنیان هم میانگین های 0/47 و 0/54 را بر جای گذاشت. حالا بعد از تجربه تلخ آپولون، استوکس در سال ورود به چهارمین دهه زندگی اش به اوج بلوغ رسیده است. ایران بازهم برای ایرلندی ها، خاصه دوبلینی ها خوش یمن است. آنتونی هم مانند ایمون متولد دوبلین است. او 5 سال بعد از ایمون به دنیا آمد و در زمان بازی ایران و ایرلند یک جوان 18 ساله بود و تازه می خواست راهی تیم شلبورن در فوتبال کشورش شود. 

در قرن نوزدهم بود که جان تیندال ایرلندی اثبات کرد آسمان آبی است. حالا حدود دویست سال بعد یک ایرلندی دیگر به نام آنتونس استوکس بعد از مدتها آسمان‌آبی را به هواداران تراکتور هدیه داد تا با خیالی راحت به آینده تیمشان فکر کنند. ایرلندی ها انسان های عجیبی هستند و خلقیات جالبی هم دارند. در این کشور شهری وجود دارد به نام "ماکاناقدردوئاهالیا" که از آن به عنوان سخت ترین اسم شهر بعد از یک شهر در تایلند یاد می شود. شاید تراکتورسازی هم داشت به مسیری می رفت که احتمال موفقیتش به سختی تلفظ اسم همین شهر بود اما استوکس به کمک ستاره های دیگر پرشورها در مسیری قدم گذاشته اند که نشان می دهد رسیدن به موفقیت و بازگشت به جاده خوشبختی، آنقدرها هم سخت نیست. 

گزارش: نوید استادرحیمی