عصر جدید اسپانیا؛ ماتادورها با لوییس انریکه در ویمبلی

به گزارش ایلنا، عملکرد اسپانیا در جام جهانی دست کمی از فاجعه نداشت. خولن لوپتگی در آستانه شروع تورنمنت بعد از آنکه مشخص شد مربی رئال مادرید شده اخراج شد و فرناندو هیرو موقتا جانشین او شد. اسپانیا بعد از سه بازی نه چندان مقتدرانه در مرحله گروهی در نخستین مانع حذفی در ضربات پنالتی به روسیه باخت.

لوییس انریکه آماده شروع دوران جدیدی در این تیم می‌شود اما هنوز خیلی‌ها در اسپانیا متحیرند که در آن چند هفته چه اتفاقاتی افتاد و از طرف دیگر باید چه انتظاراتی از این تیم که چهره نویی به خود گرفته، داشت.

اخراج لوپتگی و بحرانی که در آن برهه به وجود آمد باعث شد لوییس روبیالس، رییس فدراسیون فوتبال اسپانیا که در بروز این بحران کم نقش نداشت، به این فکر کند که تیم به یک مربی صریح و قاطع نیاز دارد؛ کسی که با بازیکنان بزرگ کار کرده باشد و بتواند نظرش را رک بیان کند، یک مربی سرسخت و کوشا، چیزی مثل لوییس انریکه.

نخستین فهرست اعلامی از سوی او همه چیز را می‌گوید. بعد از آنکه لوییس انریکه در خرداد سال گذشته از بارسلونا رفت، خوردی آلبا گفت با مربی جدید، ارنستو والورده راحت‌تر است. آلبا بازیکن ثابت بارسلونا محسوب می‌شود و ایده‌آل برای بازی مالکانه اسپانیا اما انریکه او را دعوت نکرد. شاید دلایل شخصی پشت این تصمیم بیشتر از دلایل حرفه‌ای باشد چون این دو در اواخر کار مربی در نوکمپ با هم درگیری‌هایی داشتند.

ارتباط لوییس انریکه با رسانه‌ها هم جالب خواهد بود. غیر از مصاحبه‌هایی که به انجامش ملزم است، تقریبا هیچ کار دیگری انجام نمی‌دهد و هرگز هم تلاش نکرده خودش را مخفی کند. رسانه‌های اسپانیا مربی‌هایی را دوست دارند که دیپلماتیک رفتار کنند و در دسترس باشند برای شوهای رادیویی نیمه شب و لوییس انریکه وارد این بازی نمی‌شود. منتظر درگیری باشید.

بعد از خداحافظی امثال آندرس اینیستا، داوید سیلوا و جرارد پیکه، دوران جدیدی در فوتبال اسپانیا آغاز شده.

شخصا فکر می‌کنم لوییس انریکه سبک بازی را کاملا تغییر دهد و از فوتبال مالکانه و بازی بین خطوط به فوتبالی مستقیم‌تر تغییر جهت دهد، ما می‌توانیم نشانه‌هایی از آن را مقابل انگلیس ببینیم. او در سال آخر کارش در بارسلونا هم این تغییر سبک را صورت داد. اینیستا خیلی وقت‌ها روی نیمکت می‌نشست مثل آلبا در حالی که در کنار سرخیو بوسکتس، هافبک دفاعی به بازی می‌گرفت.

رابطه دور او با بازیکنان باعث شد بعد از سه سال سخت و البته موفق زمانش در نوکمپ به پایان برسد و این فرصت را پیدا نکرد که به طور کامل تغییرات را اعمال کند. جالب اینکه تغییر سبک بازی، منتقدان زیادی نخواهد داشت چون بیشتر رسانه‌های پیگیر اسپانیا از مادرید هستند و از نظر پایتخت، به سبک فوتبال مالکانه که افتخارات زیادی برای اسپانیا داشته، همواره با دیده تردید و بدبینی نگاه شده.

بعد از سه قهرمانی متوالی در تورنمنت‌های بزرگ، یورو 2008 و 2012 و جام جهانی 2010، اسپانیا سه تورنمنت را بدون رسیدن به جمع 8 تیم برتر به پایان رسانده است. بازیکنان جدید مثل سائول نیگس، هافبک 23 ساله اتلتیکومادرید، کپا آریسابالاگا، دروازه‌بان 23 ساله چلسی، مارکو آسنسیو، هافبک هجومی 22 ساله رئال مادرید و روردی 22 ساله از اتلتیکو، آینده این تیم هستند و اطمینان می‌دهند که این تیم می‌تواند همیشه رقابتی بماند اما من بازیکنان باتجربه قبل را در تیم نمی‌بینم که در تیم‌هایشان فرمانده حساب می‌شوند. شاید ما هیچ وقت به اندازه آن چهار سال فوق‌العاده قوی نباشیم. شاید ما باید عادت کنیم که دیگر نمی‌توانیم همیشه برنده باشیم.

شاید هم من اشتباه می‌کنم. لوییس آراگونس مربی سابق اسپانیا دیپلماتیک رفتار نمی‌کرد و از رسانه‌ها خوشش نمی‌آمد اما یک تیم که هیچ وقت نمی‌توانست شایستگی‌هایش را ثابت کند، به دست گرفت، تغییر سبک داد و یک ماشین برنده ساخت. آیا هواداران تیم ملی اسپانیا جرات دارند فکر کنند لوییس انریکه می‌تواند همان افتخارات را تکرار می‌کند؟

یادداشت: گی‌یم بالاگه