استقلال فرمانده ندارد؛ کریمی و باقری فرسنگ‌ها دور از امید

به گزارش ایلنا، سرور جباروف، مامه بابا تیام و امید ابراهیمی قطعا سه ستاره استقلال در فصل قبل بودند. بازیکنانی که یک تنه نتیجه بازی را تغییر می‌دادند. می‌جنگیدند، پاس گل می‌دادند و گل می‌زدند. استقلال، این بازیکنان را ندارد و شبیه آنها را هم در ترکیب خود نمی‌بیند. بنابراین طبیعی است که نتواند مثل قبل، ساده و آسان به دروازه حریفان برسد و نتایج درخشان فصل قبل را تکرار کند.

درباره مامه تیام و سرور جباروف، بارها نوشته‌ایم و همه هم می‌دانیم که جای خالی‌شان در ترکیب اسقتلال حس می‌شود و به چشم می‌آید. بیشتر از آن چیزی که فکرش را می‌کردیم و تصورش را می‌‌کردیم.

اما این بار حرف از جای خالی ستاره‌ای است که بعد از درخشش در جام جهانی از استقلال جدا شد، به لیگ ستارگان قطر رفت و پیراهن الاهلی را پوشید. بازیکنی به نام امید ابراهیمی که در استقلال همه کارهای غیرممکن را انجام می‌داد و برخی اوقات گره‌ها را نیز به تنهایی باز می‌کرد.

با جدایی امید، وینفرید شفر یکی از کلیدی‌ترین بازیکنان خود را از دست داد. ابراهیمی از مربی آلمانی و البته هواداران استقلال لقب فرمانده را دریافت کرد. آن هم فقط به دلیل انجام بازی‌های کم‌نقص و درخشان و هدایت بازیکنان استقلال در زمین. نکته‌ای که این فصل از استقلال و بازیکنان خط میانی‌اش نمی‌بینیم. نه علی کریمی و نه فرشید باقری.

برای جانشینی ابراهیمی، استقلال دست روی علی کریمی گذاشت تا او کنار فرشید باقری بایستد و وظیفه یک هافبک دفاعی را ایفا کند.

 بازیکنی که کارنامه پرباری ار دوران حضور در سپاهان داشت و در 24 سالگی حتی به بازوبند کاپیتانی این تیم هم رسید.

او با سابقه حضور در دیناموزاگرب و انجام بازی در لیگ کرواسی می‌توانست و حتی می‌تواند یک جایگزین فوق‌العاده برای ابراهیمی باشد. اتفاقی که البته تاکنون رخ نداده است. کریمی 5 بازی انجام داده و روی هم 425 دقیقه در زمین بوده. او بخصوص مقابل تراکتورسازی بازی درخشانی انجام داد، با پاس‌های طلایی و بازیسازی از مرکز زمین. این بازی خوب اما مقابل پارس جنوبی جم و فولاد ادامه پیدا نکرد. پاس‌های عرضی و بازی با بازیکنان کناری هرگز نمی‌توانست هواداران و کادر فنی استقلال را راضی کند. به همین دلیل هم هست که خیلی‌ها معتقدند کریمی فقط با پوشیدن پیراهن شماره 6 جای ابراهیمی را پر کرده و در زمین هرگز کارایی او را ندارد.

همچنین فرشید باقری که در سومین فصل حضور در استقلال، انتظارها از او بالاست اما نه تنها درخششی نداشته بلکه معمولی ظاهر شده و نشان داده که نمی‌تواند نقش امید ابراهیمی را در استقلال بازی کند. ابراهیمی که بعد از درخشش در جام جهانی و انجام بازی‌های بی‌نظیر مقابل مراکش، اسپانیا و پرتغال توانست به یک لیگ خارجی برود و در 31 سالگی چند صد هزار یورو به جیب بزند و آینده خود و خانواده‌اش را بسازد.

ابراهیمی 4 فصل برای استقلال بازی کرد، در 108 بازی لیگ به میدان رفت و 28 گل به ثمر رساند. آماری جذاب و ویژه برای بازیکنی که اغلب یک هافبک دفاعی و تخریبی بود. امید با گل‌هایش لقب فرمانده را دریافت نکرد بلکه کارایی‌اش در زمین او را به جایی رساند که هواداران، استقلال را با او می‌خواستند، فقط با فرمانده‌شان. همانی که بعد از جدایی‌اش تا امروز، نه کسی جای خالی‌اش را پر کرده و نه هواداری شعاری علیه‌اش سر داده.

 استقلال اگر جباروف و تیام را نداشت اما امید ابراهیمی را در ترکیب خود حفظ می‌کرد، چه بسا حالا نتایج بهتری می‌گرفت. کسب 6 امتیاز از 5 بازی، نه در حد یک قهرمان است و نه تیمی که برای قهرمانی برنامه‌های بسیاری در سر دارد. این استقلال، فرمانده ندارد و بازیکنی نیست که در لحظات حساس، گره‌ها را باز کند، هدایت تیم در زمین را به دست بگیرد و نقش کلیدی را بازی کند. استقلال بازیکنی مثل امید را کم دارد. حتی اگر کریمی و باقری بدرخشند، باز هم جای خالی ابراهیمی در استقلال حس می‌شود. بازیکنی که در الاهلی یک گل زده و یکی از بهترین بازیکنان تیمش بوده، حتی اگر الرایه بنویسد که راضی‌کننده ظاهر نشده است.