قایقران انزلی چی دوست داشتنی؛ نوزده بهار بدونِ او …

به گزارش ایلنا، باز هم بهار، باز هم ۱۸ فروردین و یادآوری روز سیاه قوهای سپید در فصل سبز . در بهار که همه اش خاطری خوش است جز کوچ مردی که ۱۹ سال است که نیست اما هست.

مردی که هنوز پس از این همه سال در قلبهای ما همچنان زنده است و زنده خواهد ماند. زنده است چون حضورش را همیشه در کنارمان احساس کرده ایم گویی که همیشه آنجا ایستاده است و با آن لبخند جادویی اش به ما مینگرد . زنده است چون نام و یادش در دل و جان همه مردمان این دیار ثبت شده است و پیوندی ناگسستنی با آنان دارد . وقتی در کوچه و بازار این شهر تصاویر ریز و درشتی از او میبینیم ، وقتی در هر کجای این شهر که گام برداری نزد مردم یاد و خاطره ای از سیروس را میشنوی ، وقتی ببینی نامش جزئی از زندگی و سمبل های آنان شده است مطمئن خواهی شد که او چونان ایامی که ناخدای کشتی ملوانان بود ، چونان روزی که نویدبخش قهرمانی کشورمان در آن سوی آبها شده بود ، چونان ایامی که محبوب کوچک و بزرگ این شهر و کشور بود زنده است و زنده نیز خواهد بود .

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریده عالم دوام ما

بی اغراق باید گفت قطع نشدن این رابطه سرشار از علاقه و تعصب بین مردم و سیروس که با وجود گذر از سالیان متوالی کمرنگ نشده است چیز عجیبی است و شاید در کمترموارد مشابهی چنین رابطه تنگاتنگی وجود داشته باشد . به این مردم قدرشناس که هیچگاه فراموش نکردند که سیروس و امثالهم که بودند و چه کردند باید بالید و دست آنان را بوسید . شاید عمده دلیل این همه نزدیکی و قرابتی که وجود دارد این است که سیروس افتخار آفرینی بود که جزئی از خود ما بود. جزئی از مردمی که دوستش داشتند ، برایش هورا میکشیدند و با شادی و غمهایش زندگی میکردند . مثل من ، مثل شما و از جنس خودمان .

امروز از آن روز سیاه نوزده سال میگذرد و این بهار نوزدهمین بهاری است که لبخند شیرینش را باید در تصاویرش جستجو کنیم .

روحت شاد و یادت گرامی کاپیتان ابدی قوهای سپید.

سیروس قایقران کاپیتان اسطوره ای ملوان انزلی در 18 فروردین 1377 فوت کرد اما هنوز یادش در دل انزلی چی ها مانده است. قایقران کاپیتان تیم ملی فوتبال و بازیکن ملوان بندرانزلی بود و سابقه حضور در الغرافه قطر را در دوران حرفه ای خود داشت.

منبع: ملوان کلاب