تلاش مذبوحانه برای بهره‌برداری سیاسی از برخی ناکامی‌های المپیک ریو/ چرا وزیر ورزش به مخالفان دولت پاس گل می‌دهد؟

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، با پایان یافتن المپیک ریو 2016 و کسب هشت مدال رنگارنگ،‌ بسیاری این دوره را با دوره‌های قبل ایران در المپیک مقایسه می‌کنند. درحالی که نقدهای جدی به عملکرد وزارت ورزش درخصوص اداره امور ورزشی وارد است اما تلاش برخی جریان‌ها برای بهره‌برداری های سیاسی از نتایج المپیک ریو غیرمنطقی و غیر حرفه‌ای به نظر می‌رسد. چه اگر قرار به مقایسه باشد و همچنین اگر بخواهیم نتایج یک المپیک را به بد یا خوب بودن یک دولت منتسب کنیم آن‌وقت خودتان قضاوت کنید که درباره المپیک پکن چه مرثیه‌ها که می‌توان سرود.  حال به مقایسه المپیک ریو با المپیک‌های لندن و پکن می‌پردازیم.

المپیک تابستانی پکن 2008

در این دوره، ایران 55 ورزشکار به المپیک اعزام کرد که فقط و فقط  موفق شد دو مدال کسب کند. یک مدال برای رشته تکواندو و دیگری هم برای رشته کشتی بود. یعنی 53 ورزشکار ایران بدون کسب مدال به کشور بازگشتند. این 55 نفر برای 14 رشته بود که از این تعداد تنها دو رشته موفق به کسب مدال شدند. کشور ایران در این دوره از المپیک به رتبه پنجاه‌ویکم رسید.

المپیک تابستان لندن 2012

در این سال نیز کشورمان 53 سهمیه کسب کرد که از المپیک پکن تعداد به نسبت کمتری بود. از این تعداد 45 سهمیه برای آقایان و 8 سهمیه برای بانوان کشور بود. 14 رشته از کشور نیز به این مسابقات اعزام شدند. این تعداد توانستند 12 مدال بدست بیاورند که سهم کشتی با کسب 3 مدال طلا و 1 نقره و 2 برنز بیش از دیگر رشته‌ها بود. البته لازم به ذکر است که سه مدال طلای این رشته از کشتی فرنگی بود که تحت سرمربی‌گری محمد بنا دریافت شد. محمد مهرعلیزاده، رئیس اسبق تربیت‌بدنی در این‌باره و در مصاحبه با ایلنا گفت: محمد بنا در دولت هشتم و در زمان من و طالقانی به کشتی آمد و مشغول به کار شد و برای او برنامه‌ریزی کردیم که ثمره آن را در دولت دهم و در لندن دیدیم.

المپیک تابستانی ریو 2016

در المپیک امسال، که در برزیل برگزار شد ایران رکورد کسب سهمیه را شکست و 64 ورزشکار را به المپیک اعزام کرد. رکورد کسب سهمیه برای بانوان نیز شکسته شد و ایران 9 بانوی ورزشکار را به این مسابقات فرستاد. در برخی رشته‌ها مثل تیراندازی نیز رکورد کسب سهمیه شکسته شد. این 64 سهمیه از 14 رشته بدست آمد. رشته والیبال هم برای اولین بار در تاریخ المپیک ایران به المپیک راهیافت. ایران در ریو هشت مدال کسب کرد و در رده بیست‌وپنجم جای گرفت. رشته وزنه‌برداری در این میان توانست با کسب 2 طلا، از حیث کیفی بهترین عملکرد را داشته باشد و کشتی با کسب 1 طلا و 1 نقره و 3 برنز از حیث کمی بهترین عملکرد را در رشته‌های ایرانی داشت. یکی دیگر از مهمترین اتفاقات این دوره نیز کسب مدال برنز توسط کیمیا علیزاده بود که به عنوان اولین و تنها بانوی مدال‌آور تاریخ المپیک ایران در این دوره و در رشته تکواندو بود.

مقایسه آماری سه دوره اخیر

در سه دوره اخیر المپیک به ترتیب، المپیک ریو با 64 سهمیه، المپیک پکن با 55 سهمیه و المپیک لندن با 53 سهمیه کمترین و بیشترین سهمیه‌ها را داشته است. در المپیک پکن و لندن که در دولت نهم و دهم بود،‌ به طور میانگین یک دهم از سهمیه‌ها منجر به کسب مدال شد. در دولت جدید و المپیک ریو نیز رقمی در همین حدود،‌ یعنی یک دهم از تهداد سهمیه‌ها تبدیل به مدال‌ شد و از نظر درصدی تفاوتی چندانی وجود ندارد. این نشان می‌دهد که کسب مدال ها ارتباطی با دولت‌ها نداشته است و این روند برمی‌گردد به عدم برنامه‌ریزی مناسب برای ورزش‌های قهرمانی کشور. اینکه کشوری مثل کنیا با 5 میلیون نفر جمعیت یا کشور جامائیکا و نیوزلند و... در المپیک از ایران رتبه بالاتری کسب می‌کنند نشان می‌دهد که برای رسیدن به موفقیت باید راه دیگری پیش بگیریم.

مسئولان ورزش به ورزش نگاه ملی داشته باشند

اینکه ورزشکاران ایرانی بدون مربی‌هایشان به المپیک می‌روند و افتخار آفرینی می‌کنند؛ اینکه بدون داشتن استانداردهای جهانی توانسته‌اند مدال‌آور باشند؛ اینکه بدون برنامه‌ریزی مناسب، به المپیک راه پیدا می‌کنند و... نشان می‌دهد پتانسیل بالایی در بین ورزشکاران ایرانی است که اگر مکمل آن، یک برنامه‌ریزی استاندارد و جامع باشد، می‌توانند بهترین‌ها را رقم بزنند. اما نکته جالب اینجاست که برخی مسئولان چنین نظری ندارند! وزیر ورزش پس از المپیک ریو طی مصاحبه‌ای گفته است: "در شرایط خوش بینانه ممکن است تعداد مدال های ورزشکاران ایران بیش از ۴ مدال شود و در حالت بدبینانه کمتر از چهار مدال بگیریم، به هر حال جایگاه ورزش ایران در دنیا همین است." واضح است که چنین رویکردی نه تنها موجب پیشرفت ورزش نمی‌شود بلکه ورزش را در موضع انفعال قرار می‌دهد و سقف خواسته‌های ورزش را پایین می‌آورد. اظهارات اخیر وزیر ورزش باعث شده تا حامیان دولت در مقام انتقاد از وی برآیند و تاکید کنند اینگونه اظهارنظرها باعث می‌شود تا مخالفان دولت تدبیر و امید میدان تازه‌ای برای مانورهای سیاسی خود پیدا کنند. آیا محمود گودرزی با ادامه این روند به مخالفان دولت پاس گل می‌دهد؟ اگر مسئولان به ورزش نگاه ملی داشته باشند و تصمیم‌های ورزشی و با مشورت پیشکسوت‌ها انجام شود ورزش را رو به پیشرفت می‌برد و رسیدن به رده‌های بالای المپیک را از رویا به واقعیت می‌کشاند.