چه بر سر دله آلی آمده است؟

آدام دباته - اسکای: شاید دل آلی فقط بدشانس است اما به نظر می‌رسد نونو اسپیریتو سانتو به نتیجه مشابهی با ژوزه مورینیو رسیده است و تصمیم گرفته که این تیم تاتنهام بدون او وضعیت بهتری دارد. این تازه‌ترین مشکل برای یکی از ستاره‌های فوتبال انگلیس است.

آلی در شکست مقابل ویتسه 90 دقیقه بازی کرد. درست مانند فصل گذشته، او اکنون خود را در وضعیت عجیبی می‌بیند. او در دو برد اخیر تاتنهام در لیگ برتر یک بازیکن تعویضی بدون استفاده بود.  فرصتی دیگر از کنار او می گذرد.

این آمار به خوبی شناخته شده است اما شاید برای کسانی که اکنون مایلند استعداد او را بیش از حد نشان دهند، بازنگری لازم است. تاثیر او در لیگ برتر پس از پیوستن به اسپرز از MK Dons چشمگیر بود و اعداد و ارقام بر این نکته تاکید دارند.

آلی در رتبه ششم فهرست بازیکنانی قرار دارد که قبل از 22 سالگی بیشترین گل را در لیگ برتر داشته‌اند؛ درست بالاتر از کریستیانو رونالدو، روملو لوکاکو و رحیم استرلینگ. فرانک لمپارد 26 ساله بود که پنجاهمین گل خود را در این رقابت‌ها به ثمر رساند. علی فقط 23 سال داشت - هم سن و سال هم تیمی اش در تاتنهام، هری کین، مردی که بسیاری او را برای شکستن رکورد آلن شیرر در 260 گل لیگ برتر انگلستان تشویق کردند.

گری نویل هنگام انعکاس وضعیت آلی به اسکای اسپورت گفت: «وقتی برای اولین بار با او برای انگلیس کار کردم، فکر می کردم او یک روی کین جوان است؛ از نظر ذهنیتی که داشت. بازیکن تهاجمی، باکس به باکس، می‌توانست گل بزند، می‌توانست توپ را بگیرد، پاس بدهد؛ به نظر می‌رسید او تمام توانایی‌هایی که شما  برای فوتبالیست بودن نیاز دارید را داراست.»

اما طول عمر، رکوردهایی که به نظر می رسید در حال سقوط هستند، دیگر قابل لمس به نظر نمی رسد چه برسد به اجتناب ناپذیر بودن. اکنون تقریباً سه سال از زمانی که نویل برای اولین بار پیشنهاد کرد مشکلی وجود دارد، می‌گذرد و از او می‌خواهد دوباره عطش خود را کشف کند. مبارزه او به اندازه کافی طول کشیده است.

اینکه چه اشتباهی رخ داده در حد حدس و گمان باقی مانده است. خود روی کین در مورد حواس پرتی‌های خارج از زمین صحبت کرده است؛ علی فراموش کرده است که در ابتدا چه چیزی او را بسیار مشهور کرده است. چیزی که واقعیت دارد این است که اعداد و آمار دیگر مانند گذشته چشمگیر به نظر نمی‌رسند.

هنگامی که او 22 گل در همه رقابت‌ها در فصل 2016/17 به ثمر رساند، این استاندارد را تعیین کرد، اما او در مجموع در چهار فصل گذشته روی هم این اندازه گل نزده است. آخرین گل او در لیگ برتر که از روی نقطه پنالتی به ثمر نرسید، در ژانویه سال گذشته مقابل نوریچ بود.

ممکن است آلی به کمبود فرصت اشاره کند. مورینیو پس از گیر افتادن در نیمه اول در هفته اول فصل گذشته، تنها یک بار او را در یک بازی لیگ برتر انتخاب کرد. اما لدلی کینگ سرمربی اسپرز توضیح نگران کننده‌تری ارائه کرده است.

کینگ به اسکای اسپورت گفت: «اگر از دله بپرسید، او می‌گوید که بسیاری از این‌ها به خودش و کاربردش در مورد بازی مربوط می‌شود. او در تابستان رفت، سخت کار کرد و می خواست در این فصل برگردد و واقعاً تحت تأثیر قرار دهد.»

انتصاب نونو سانتو فرصت یک شروع تازه را به ارمغان آورد و آلی یک دقیقه از پنج بازی اول فصل لیگ برتر را از دست نداد. اما او در نیمه دوم مقابل آرسنال کنار گذاشته شد در حالی که اسپرز 9 گل بدون پاسخ در طول مسابقات گذشته دریافت کرده بود. تیم لیگ برتری برخلاف ترکیب ذخیره‌ای که به آرنهم سپرده شده بود، از آن زمان بهتر به نظر می رسید. الیور اسکیپ در کنار پیر-امیل هویبرگ در خط هافبک، یک محور دفاعی دوگانه را شکل داده است و کنترل کمی را به ارمغان آورده است.

در دفاع از آلی، علیرغم همه صحبت‌هایی که در مورد بی میلی وجود داشت، او در واقع بیش از هر بازیکن تاتنهام در هر یک از آن پنج بازی اول فصل، سطح زمین را پوشش داد. شاید به شدت آن چیزی نباشد که قبلا بود، اما آمار نشان می‌دهد که او در حال پوشش دادن زمین است. مشکل، همانطور که توسط کسانی که با او کار کرده‌اند، مانند نویل و کینگ، این است که از او خواسته می‌شود کارش را در زمینه‌های اشتباه انجام دهد. این بر ویژگی‌های دیگر تأکید می‌کند و آلی هرگز یک گردش دهنده و پاسور برتر توپ نبوده است؛ قدرت او در این پست نیست.

نویل می گوید: «او باید به کاری که انجام می‌داد، بازگردد. او باید بازی‌اش را ساده‌تر کند. او بازیکنی غریزی بود که می‌دانست وظیفه‌اش این است که در هر حمله وارد محوطه جریمه شود، آن را از عمق وارد کند و کنار هری کین بدود. او در حال حاضر اساساً در حال ساخت است و فکر می‌کند که یک بازیکن است و در عین حال یک بازیکن نیست. او یک تیاگو یا جورجینیو نیست. او باید خودش را از ساخت و ساز و درگیر در یک سوم پایانی حریف حذف کند.»

تنها هدف آلی این نیست که این مسائل کاهش یابد، بلکه موضوع کل عملکرد او در یک سوم پایانی خط دفاعی حریف است. او کمتر شوت می‌‌زند، موقعیت‌های کمتری ایجاد می کند و لمس توپ را در محوطه جریمه حریف کمتر احساس می‌کند. در 25 سالگی، او در مسیر اشتباهی است که مدنظر نونو نیست.

اخیراً از او خواسته شد نقش شماره 8 را بازی کند. شاید با آگاهی از شهرت خود به عنوان یک مربی محتاط، این تلاشی از سوی نونو برای یافتن راهی برای بازگشت با آلی و تانگوی اندومبله در کنار تنها یک هافبک دفاعی بود. این طرح کارساز نشد زیرا تاتنهام را بدون پایه محکم و بدون بازیساز برای بازی رها کرد. همانطور که کینگ بیان کرد، این احساس همچنان ادامه دارد که از آلی باید جلوتر استفاده شود. "من شخصا فکر می‌کنم بهترین نقش او به عنوان یک شماره 10 است که می‌تواند به محوطه جریمه حمله کند، ما می‌دانیم که او انرژی زیادی دارد، او چشمش به گل است، این قدرت اوست و اینجاست که می‌خواهیم او را ببینیم. باید موقعیتی را پیدا کند که مناسب او باشد و بهترین نتیجه را از او بگیرید."

با این حال، نقش شماره 10 دقیقاً همان جایی بود که او در مقابل ویتسه قرار گرفت. هری وینکز و جیووانی لو سلسو هافبک‌های عمیق‌تر بودند، ترکیبی که منعکس کننده ترکیب تیم اصلی بود. این فرصتی بود برای نشان دادن اینکه آلی می‌تواند با اندومبله برای این نقش رقابت کند. به اندازه کافی خوب نبود، عملکردی همراه با حرکات ضعیف، پرس غیرقابل قبول در زمان خارج از مالکیت توپ و تهدید کم در داخل محوطه جریمه حریف.   این منظره غم انگیزی را به همراه داشت و نمی‌تواند کسی را در تاتنهام متقاعد کند که آلی ارزش بازپس گیری را دارد. با بازگشت او به نیمکت مقابل وستهام، چشم انداز تیره و تار است. امید به ظاهر فرسوده که آلی بتواند روزی به بهترین حالت خود بازگردد، باز هم بیشتر از گذشته، پیش می‌رود.