پرسپولیس بازنده دربی مقابل استقلال شد

به گزارش ایلنا، پرسپولیس بعد از غافلگیری دقیقه یک خیلی خوب به خودش مسلط شد و کنترل بازی را در دست گرفت. در پی این کنترل بازی و چرخش درست توپ و استفاده از تمام نقاط زمین کارهای ترکیبی و موقعیت‌ها هم از راه رسید اما یک چیزی آن جلو کم بود و به نظر می‌رسید تیم یحیی برای گل زدن باید بیشتر سختی بکشد و بیشتر ریسک کند.

پرسپولیس در نیمه نخست دو موقعیت گل ساخت و یکی، دو موقعیت نصفه و نیمه هم از دست داد تا همه از خودشان بپرسند چرا تیمی که اینقدر مالک توپ است و تا محوطه خطر حریف خوب پیش می‌رود، چطور نمی‌تواند گل بزند؟

نیمه دوم را استقلال بالا شروع کرد اما انگار مربیان پرسپولیس بین دو نیمه حرف‌های مثبتی به بازیکنان‌شان زده بودند. تأثیر این حرف‌های مثبت، هم در نحوه حرکت عبدی به عنوان مهاجم رأس مشخص بود هم در شیوه بازیسازی هافبک‌ها که می‌دانستند چطور خط دفاع استقلال را با کمترین ضربات به زحمت بیندازند.

فقط 5 دقیقه گذشت که پرسپولیس به گل مساوی رسید اما آنچه به چشم آمد دقایق بعد از آن گل بود. تیم یحیی دوباره بالا بازی کرد و بعد از دو موقعیت گل سرانجام به گل دوم هم رسید. یک دقیقه بعد از این گل هم شانس زدن گل سوم و تمام کردن بازی را داشت اما نشد.

با این حال آنچه در مورد عملکرد یحیی و کادر فنی پرسپولیس اهمیت دارد، مربوط به آن بیست دقیقه پایانی است. بیست دقیقه‌ای که شاید می‌شد با تغییرات سریعتر، بهتر مدیریتش کرد.

امروز می‌شود یقه احمد نوراللهی را به خاطر گل نکردن آن دو موقعیت مهم و صددرصد گرفت و تساوی را گردن او انداخت اما تغییرات برای عقب نگه داشتن استقلال دیر و اشتباه انجام شد. هر چند نمی‌شود گفت با تغییرات مدنظر بیشتر آنهایی که پای تلویزیون نشسته بودند، پرسپولیس حتماً می‌توانست برتری‌اش را حفظ کند اما این دیلی‌های یحیی و ارورهایی که در مواقع حیاتی می‌دهد، قبلاً هم گریبان پرسپولیس را گرفته است.

یحیی تا الان چهار دربی را پشت سر گذاشته که هیچ‌کدام را نبرده چون شاید در مواقع بحرانی نمی‌تواند خوب و درست فکر کند و بهترین تصمیم را برای تیمش بگیرد. او قبلاً در دربی حذفی هم با نداشتن تمرکز کافی در لحظات پایانی بازی برده را با مساوی عوض کرده بود. تمرکزی که اگر وجود داشت، باعث می‌شد احتمالاً تغییرات بهتری در بیست دقیقه پایانی صورت بگیرد. مثلاً اینکه نوراللهی و عبدی تقریباً از دقیقه 70 به بعد از جریان بازی خارج شده بودند، بخصوص عبدی که توان دویدن نداشت و باید زودتر تعویض می‌شد.

برای عقب نگه داشتن دفاع استقلال و فشار بیشتر روی مدافعان این تیم تا اجازه بالا آمدن به آنها ندهند، می‌شد مثلاً عالیشاه یا مهدیخانی را در ده، پانزده دقیقه پایانی مسابقه به میدان بفرستد که هم تیم حریف در نیمه زمین خودش بیشتر توپ را بچرخاند، هم اجازه بالا آمدن به استقلال و تحت فشار قرار گرفتن خط دفاعش را ندهد.

یحیی و تیمش دیروز در این دربی شکست خوردند چرا که در لحظات برتری به گل نرسیدند که این را باید به عدم توانایی بازیکنان، کم‌دقتی و بدشانسی آنها ارتباط داد و ربطی به عملکرد کادر فنی نداشت اما برای از دست رفتن پیروزی می‌توان از یحیی و همکارانش پرسید، چطور اینقدر بر سر کمال فریاد زدید تا وظایفش را به او گوشزد کنید اما حواستان به جلوی زمین و زبان از دهان بیرون افتاده عبدی یا نامناسب بودن نوراللهی برای گزینه‌ای که باید برای تحت فشار گذاشتن خط دفاع حریف بیشتر بدود و مفیدتر بازی کند، نبود؟

خط دفاع استقلال آنقدر بی‌نظم و از هم گسیخته بازی می‌کرد که به راحتی در بیست دقیقه پایانی شکست می‌خورد کما اینکه دو بار که پرسپولیس با برنامه و با چرخش درست توپ بالا آمد، دو موقعیت ساخت که ضربه نهایی آقایی بلاک شد و ضربه نوراللهی ضعیف و کم‌اثر بود.

پرسپولیس ابتدا باخت، بعد مساوی کرد، برد و دوباره مساوی کرد اما طبق آنچه در میدان گذشت و البته شرایط جدول و نتایج هفته‌های اخیر می‌توان این نتیجه را یک شکست برای یحیی و تیمش قلمداد کرد. شکستی که یک امتیاز برای پرسپولیس داشت اما هم تلخ بود، هم به درد نخور.